ΝΕΡΟ ΚΙ ΑΛΑΤΙ!

SILENT NIGHT!

Αυτή είναι η ιστορία μας.

Είμαστε ένας από αυτούς.

Από εχθροί στην αρχή, στενοί φίλοι γινήκαμε.

Περπατάμε δίπλα και θυμάμαι όσα έχουμε κάνει.

Κάπως έτσι τη φιλία προχωράμε ένα βήμα πιο πέρα.

Αλλά ποια είναι η αγάπη αν δεν ανάψει με θέρμη;

Πάρε στο χέρι σου αυτό το λαμπερό αστέρι.

Το επουράνιο φως αγνό σαν περιστέρι.

Αθόρυβη κράτα αυτή τη νύχτα να διορθώσεις.

Εκεί μέσα βαθιά είναι η Γέννηση της Αγάπης!

Στο Άγιο Φως της Ανάστασης μας πάει!

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ!

Μια νεαρή πεταλούδα στέκεται πάνω σε ένα όραμα.

Έγινε η μπάρα της που θέλει να στηριχθεί.

Δυο δάκρυα θέλησης κύλησαν στα ηλιοτρόπια.

Ένιωσε μια ζεστασιά και άρχισε να μεγαλώνει.
Ο άνεμος ψιθύρισε σκοτεινά μυστικά στο αυτί της.
Σήκωσε το κεφάλι της στη σκηνή του ουρανού.
Τα σωθικά της έσκισε να αναδυθεί η μπαλαρίνα.

Αμέσως γέμισε τον αέρα με τον εφήμερο χορό της.

Το φως ξεκίνησε να προβάλλεται από το σώμα της.

Με τις μύτες ποδιών ισορρόπησε στην κόψη του ξυραφιού.

Από τα σπλάχνα της έβγαζε εκείνη την αιώνια κραυγή.

Η ζωή της μεγάλωνε με καθεμιά από τις πουέντ.

Και ο κόσμος άρχισε να αλλάζει καθώς χόρευε.

Η μπαλαρίνα χόρευε ως το τέλος της μέρας της.

Οι άνθρωποι συνέχιζαν να ακούν την αιώνια κραυγή της.

Σε κάθε βουή περιστροφής ακούγονταν το πάθος της.

Σε κάθε φτερούγισμα αλέγκρο ένιωθαν την αγάπη της.

Η μπαλαρίνα μπορεί να ξεχαστεί από μερικούς.

Ο χορός της θα μείνει σε κάθε εποχή που θάρθει.

Ακόμα και στην πιο σκοτεινή.

"Γιατί θέλησα να πετάξω, έγινα χορεύτρια. Η υπέρβαση του νόμου της βαρύτητας πάντοτε με συγκινούσε. Δεν υπάρχει κρυφό νόημα στους χορούς μου. Αποτελούν μια πνευματική άσκηση σε σωματική μορφή."

Τρίσα Μπράουν 
(μήνυμα που άφησε λίγο πριν εκπνεύσει για την παγκόσμια ημέρα χορού 2017)

από δικό μου βίντεο

ΝΕΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!

Γεια σου! Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν άνθρωποι σε όλον τον κόσμο που είναι ακριβώς όπως εσύ. Είναι είτε μοναχικοί που λείπουν από κάποιον, είτε θλιμμένοι που έχουν γεμίσει πληγές, είτε τραυματισμένοι που έχουν σημαδευτεί από το παρελθόν, είτε έχουν προσωπικά ζητήματα που δεν ξέρει κανένας, είτε έχουν μυστικά που δε θα πίστευες. Εύχονται, ονειρεύονται και ελπίζουν. Και τώρα, κάθεσαι εδώ διαβάζοντας αυτά τα λόγια, που γράφω για σένα, ώστε να μη νιώθεις μόνος πια. Θυμήσου πάντοτε, να μη στεναχωριέσαι για το παρελθόν, να μην ανησυχείς για το μέλλον και να συγκεντρώνεσαι μόνο στο σήμερα. Αν το σήμερα δεν είναι τόσο όμορφο μην ανησυχείς! Το αύριο είναι μια νέα ευκαιρία. Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο, φρόντισε να το μοιραστείς, για να κάνεις τους άλλους να αισθανθούν καλύτερα. Να έχεις μια όμορφη μέρα. Σ' αγαπώ!

ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ!

Για ένα ταξίδι που αφέθηκε στη μέση, ποτέ μην κλαις.
Χαμογέλα μονάχα, επειδή συνέβη!

Ναυαγήσαμε απρόσμενα.

Μνήμες νωπές κτύπησαν την πόρτα.

Ήρθες να περπατήσεις τη σκέψη μου.

Γέμισες το θάλαμο της χαράς μου.

Στης λήθης τη δοκιμασία.

Σπασμένος κάβος από το παρελθόν.

Γλυκιές στιγμές ανάκατες αρμύρας φόβου.

Καλοτάξιδο καράβι κόλλησε στα βαθιά.

Σύρθηκε στο λιμανάκι της ατολμίας.
Η άγκυρα λυπημένη βυθίστηκε.

Στερεμένα κύματα τα λόγια.

Αγνοούμενο το βήμα παραπάνω.
Όνειρα πεταμένα στο κατάστρωμα.
Λαθρεπιβάτης λαβωμένη ετυμηγορία.

Δεν αφουγκράστηκα την αδικία μέσα της.

Ντύθηκα μονόφθαλμος ανόητος κουρσάρος.
Ένα μισοτελειωμένο χτυποκάρδι χώθηκε αμπάρι.

Μπερδεμένος μπούσουλας άλλαξε διαδρομές.
Κάποιος αισθηματικός κύκλος βούλιαξε.
Μας κράτησε το σωσίβιο της αγάπης.

Ανάμνηση ακυβέρνητη αυτό το ραντεβού.

Βρεθήκαμε στα απρόσμενα.

ΝΟΕΜΒΡΙΑΝΟΣ!

Ο ήλιος δύει.
Η λάμψη της γης έμεινε.

Έφυγε κάποιο καλοκαίρι.

Εδώ είσαι, στο φθινόπωρο.
Δυο βήματα από την άνοιξη.

Πιο λίγο φως λάμπει τώρα.

Μετά το δείλι του Οκτώβρη.

Πριν την έξαψη του Δεκέμβρη.

Οι άνθρωποι σε παραβλέπουν.
Σε μπέρδεψαν μέσα στα χρόνια.

Τα τελευταία φώτα ξεθωριάζουν.

Υπάρχει μια παγωμάρα γύρω σου.

Πλειάδες χάνονται πριν βγει ο ήλιος.
Πεφταστέρια μυροβολούν χρυσάνθεμα.

Ώρα να ξεφύγεις από αυτόν τον τόπο.

Από θραύσματα, από βογγητά, από χάπια.
Αντανακλά ο ήχος της βροχής στα φύλλα σου.
Δε μπορείς να σταματήσεις να διαλογίζεσαι.
Είσαι η σοφία της καρδιάς του φθινοπώρου.

Μια παγωμένη καρδιά που ποτέ δε λιώνει.
Ήσυχος, μυστήριος και απροσδόκητα όμορφος.
Θα κάνεις τη συγκομιδή στις σκέψεις σου.
Να προετοιμάσεις έναν μεγάλο ερχομό!

ΜΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙΣ!

Γεια σου! Είσαι εκείνος που μισεί τη ζωή του. Που φωνάζει μόνος του στο δωμάτιο του μακριά από όλα και από όλους. Που δεν έχει τίποτα περισσότερο να αποδείξει σε αυτόν τον κόσμο και περιμένει τη μέρα του θανάτου του ως λύση των προβλημάτων του. Που θέλει να εξαφανιστεί και να μην επιστρέψει ποτέ. Μην εγκαταλείπεις! Φύγε από τη ζωή τη χωματένια. Είσαι ξεχωριστός για κάποιον. Έχεις τη δύναμη να πολεμήσεις εναντίον όλων που σε κάνουν να αισθάνεσαι θλιμμένος, ανυπόφορος, μοναχικός. Άσε την πόρτα της ψυχής σου ανοικτή. Δεν είσαι ένας περαστικός που μετράει μονάχα τις καλές στιγμές του. Ο κόσμος είναι δικός σου. Να ξεχάσεις, να ερωτευθείς, να ταξιδέψεις, να φας, να κάνεις φίλους, να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα, να συγχωρείς αυτούς που σε έκαναν να αισθάνεσαι λυπημένος. Είσαι σπουδαίος. Απλά να πιστεύεις στον εαυτό σου και να ασχοληθείς με τον σκοπό της ζωής σου. Είσαι ωραίος. Είσαι διαφορετικός. Είσαι σημαντικό πρόσωπο. Απλά να είσαι ο εαυτός σου και να πιστεύεις σ' αυτόν. Σ' αγαπώ!

ΑΟΡΑΤΟΙ ΗΡΩΕΣ!

Υπήρχε ειρήνη στο λυκόφως.
Στα χέρια ηλιθίων τρεμοσβήνει.
Αδιάφορες μένουν οι απόψεις τους.
Προσκλητήριο η γη των αθανάτων.
Ενσαρκωμένο καθήκον η τρέλα.
Με τη σκέψη ατένιζε η σημαία.
Διασταυρούμενα πυρά η απόφαση.

Ψυχές σηκώνονται από τις στάχτες.
Κορμιά δώσανε στο θάνατο αξία.

Καρτέρι δόξας η ανδρεία.
Εμβατήριο σάλπιγγας οι φλόγες.

Μετρημένη ζωή στα χαρακώματα.

Ναρκοπέδιο οι ερπύστριες του φόβου.

Στο χώμα κείτεται βουβή συνείδηση.

Αίμα αχνιστό ωδή στους ουρανούς.
Θαλάμη οι αναπνοές των δράκων.
Ιππότες παλεύουν στον αγέρα.

Μάνες θρηνούν επιταφίους.

Τελεσίγραφο η ελευθερία.
Από τα κόκαλα βάφεται η ιστορία.
Λόφοι καίγονται στις μακρινές φωτιές.
Παιδιά από τις αλάνες προκάλεσαν τις απώλειες.

Θρύλος οι θυσίες εκείνων που κινδύνευαν τα πάντα.
Σε έναν απελπισμένο κόσμο.
Έτοιμα όλα για την λαμπερή γιορτή.
Στη μάχη ξεκλειδώνει η πύλη Παραδείσου.
Οι τελευταίοι στέκονται προσοχή στην ελπίδα.
Ένα νεκροταφείο περιμένει τους νεκρούς του.

Μια πατρίδα περιμένει τους ανώνυμους ήρωες της.

Υ.Γ.: Οι ήρωες πεθαίνουν, ενώ οι δυνατοί ήρωες δε χάνουν!

ΣΥΡΙΑ

Συρία, από που έρχεται η γαλήνη σου;

Πες μου, έχεις καταναλώσει φωτιά;

Μήπως η καταιγίδα έπεσε στους δρόμους σου;

Μήπως η πληγή άπλωσε το χέρι της;

Και η Συρία απάντησε απαλά:

"Αν η φωτιά ξοδεύονταν με τόσο πόνο

η λαμπρή μου αυλή θα υπήρχε ξανά.

Αν η καταιγίδα έπεφτε στους δρόμους μου

η αγορά μου θα πλένονταν και θα ήταν ξανά.

Αλλά η πληγή έβαλε το φονικό της χέρι

σε γέρους, γυναίκες και παιδιά.

Και όσα αγαπώ, έχουν φύγει

έχουν χαθεί!"

Υ.Γ.: Και αν υπάρχουν καλά κρυμμένα μυστικά, θα προστατεύονται αυτά από τον πόνο!

ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ!

Γεια σου! Ένα χαμόγελο μπορεί να ξεκινήσει μια φιλία. Μια λέξη μπορεί να σταματήσει μια φιλονικία. Μια ματιά μπορεί να σώσει μια σχέση. Μια αγκαλιά μπορεί να πυροδοτήσει μια ελπίδα. Ένα άγγιγμα μπορεί να φέρει μια ζεστασιά. Ένας ψίθυρος μπορεί να φέρει τη σιγουριά. Μια απόφαση μπορεί να σταματήσει έναν πόλεμο. Μια συνεργασία μπορεί να φέρει αφθονία.  Ένα φιλί μπορεί να φέρει μια καλοσύνη.  Ένας ύπνος μπορεί να φέρει ηρεμία. Ένα εγχείρημα μπορεί να φέρει την ευτυχία. Μία λύση μπορεί να σταματήσει τις δοκιμές. Αν μάθαινες μόνο να χαμογελάς σε έναν άνθρωπο, να σταματήσεις την φιλονικία, να ξεκινήσεις μια σχέση, να πυροδοτήσεις μια ελπίδα, να αγκαλιάσεις με ζεστασιά, να μιλήσεις με σιγουριά, να τερματίσεις τον πόλεμο, να δώσεις αφθονία, να περάσεις την καλοσύνη μπροστά, να επιτρέψεις την ηρεμία, να μοιραστείς την ευτυχία, τότε ίσως μπορείς να περάσεις τη δοκιμασία του Θεού! Σ' αγαπώ!

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ!

Μέσα από τη δράση, ο άνθρωπος γίνεται ήρωας.

Μέσα από τον ήρωα, σφυρηλατείται ο χρόνος.

Μέσα από το χρόνο, γεννιέται ο θρύλος.

Μέσα από το θρύλο, καλλιεργείται ο μύθος.

Μέσα από το μύθο, δημιουργείται η έμπνευση.

Μέσα από την έμπνευση, προκύπτει το όνειρο.

Μέσα από το όνειρο, αναδύεται ο άνθρωπος.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ!

Γιατί κρύωσες μέσα σου;

Ιστορίες θα υπάρχουν.

Πες την στα παιδιά.

Πες την γύρω από τις φωτιές.

Πες την στη χαρά, το δέος και το θάμα.

Ιστορίες από ήρωες.

Ιστορίες από ασήμαντους.

Και όμως…

Υπάρχουν περισσότερες.

Ιστορίες με τέρατα.

Ιστορίες με Άνδρες.

Ιστορίες με κόλαση.

Ιστορίες με Θεούς, Δαίμονες και Αποκάλυψης.

Αυτές οι ιστορίες θα μένουν αιώνιες.

Καθένας από μας το γνωρίζει μέσα του.

Και το ξέρει.

Γιατί φοβάσαι το σκοτάδι;

Μήπως ξεχαστείς;

Αβεβαιότητα;

Αποτυχία;

Αυτές οι ιστορίες λένε την αλήθεια.

Δεν πρόκειται να ξεχαστούν.

Δε χάνονται.

Έχουν καταπιεσμένη μνήμη.

Είναι βουτηγμένες στο σκοτάδι.

Πρόκειται για ανείπωτες ιστορίες.

ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ!

Υπάρχει μια ιδιαίτερη σκέψη στο ανθρώπινο μυαλό. Ψάχνουμε πάντα για περισσότερα πράγματα χωρίς να συνειδητοποιούμε τι έχουμε. Ένα παιδί μπορεί να νιώθει λυπημένο επειδή δεν έχει αρκουδάκι για να παίξει. Δε θα συνειδητοποιήσει ποτέ ότι υπάρχουν άστεγα παιδιά που παίζουν με λάσπη. Ένα ζευγάρι μπορεί να νιώθει λυπημένο λόγω της απώλειας του δεύτερου παιδιού. Αλλά ξεχνούν ότι υπάρχουν πολλά ζευγάρια που ποτέ δεν θα έχουν ένα παιδί στη ζωή τους. Ένας εσωστρεφής μπορεί να νιώθει λυπημένος για το πόσο κακή είναι η κοινωνική αλληλεπίδραση του. Αλλά ποτέ δε σκέφτεται για τους σιωπηρούς που δε μπορούν να πουν ποτέ μια λέξη. Η ειρωνεία για τον άνθρωπο είναι ότι δεν καταλαβαίνει τι έχει, ακόμα και αφού ξέρει ότι δε μπορεί να έχει τα πάντα στη ζωή του. Ποτέ δεν τελειώνει η προσδοκία και αυτή με τη σειρά της θα φέρνει στο τέλος τη θλίψη.

ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ!

Γεια σου! Ρίχνοντας το βλέμμα σου στον ουρανό θα ήθελες να ήσουν αστρονόμος. Αυτός ο τεράστιος χώρος πάντα σου διέγειρε την περιέργεια. Το σκοτάδι του, την απεραντοσύνη του, τα μυστήρια του, την κενότητα του. Όλα αυτά είναι αρκετά για να εξάψουν τη φαντασία σου. Και καθώς κλείνεις τα μάτια σου, απλώνεις τη σκέψη σου και το νιώθεις. Μπορείς να τα αισθανθείς όλα. Είμαστε μόνοι, αλλά νιώθουμε σαν να είμαστε όλοι μαζί. Μη στεναχωριέσαι. Είσαι μίλια μακριά, αλλά σου αρέσει. Είσαι μόνος στον αιώνιο χώρο σου. Ήσουν νεκρός, αλλά τώρα ακόμα περισσότερο ζωντανός από πριν. Σ' αγαπώ!

ΛΥΚΟΣ!

Ήταν ένας μοναχικός λύκος. 
Μέσα σε κείνη βρήκε το σπίτι του. 
Το όνειρο του έγινε πραγματικότητα.
Δεν ήταν μόνος.
Ζούσε τη νύχτα.
Του έδωσε το φως.
Κάποτε ήταν με σάρκα και σκέψη.
Τώρα ένα κτήνος που ζητά την αγκαλιά. 
Ένιωσε αμέσως πως ήταν η Σελήνη του. 
Πάλεψε για κείνη, αλλά έχασε τον αγώνα.
Δεν ήταν άγριος.
Αλλά τον φοβήθηκε.
Δεν κατάλαβε το θηρίο που φωνάζει μέσα της.
Μόνος και πάλι, ουρλιάζει στη νύχτα.
Περπατά μέσα στα δάση με τη σπασμένη καρδιά του. 
Παρέα με τη μοίρα που τους έκανε να χωρίσουν.
Θα φωνάζει για κείνη μέχρι το τέλος της μέρας.
Είναι η Σελήνη του.
Για κείνη κλαίει!

Υ.Γ.: Φοβόμαστε το θηρίο μέσα στο λύκο, γιατί δεν καταλαβαίνουμε το θηρίο μέσα μας.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ!

Η καταστροφή φέρνει την αναγέννηση με πολλούς τρόπους. Τα αστέρια σκάνε και στήνουν το σκηνικό για μια νέα δημιουργία. Εκεί στο χάος υπάρχει τάξη, απλά θα χρειαστεί να αλλάξει η άποψη για τη ζωή μας. Οι εποχές φεύγουν και έρχονται περπατώντας πάνω στον θάνατο και την αναγέννηση των φυτών και των δέντρων. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν και οι γυναίκες γεννούν ένα παιδί. Και η διαδικασία αυτή επαναλάμβανεται με κάθε γενιά. Εφόσον είμαστε εδώ, τότε να φροντίζουμε η ζωή να είναι γεμάτη. Να αισθανόμαστε. Όλα όσα βιώνουμε είναι ένα δώρο. Μερικές φορές είναι δύσκολο να το δούμε, αλλά όσο περνάει ο καιρός, σιγά - σιγά όλα αρχίζουν να αχνοφαίνονται. Μας δόθηκε το μεγαλύτερο δώρο. Ονομάζεται "Ζωή". Βρήκαμε τη φλέβα χρυσού μέσα από μια μήτρα. Αυτό για αρχή είναι από μόνο του μια νίκη. Μερικές φορές ξεχνάμε να το δούμε. Ανήκουμε όλοι στην ίδια φυλή. Ονομάζεται "Ανθρώπινη φυλή".

ΟΝΕΙΡΟ!

Κάθε φορά που κλείνουν τα μάτια βλέπουν το ίδιο όνειρο. Μόνο ένα όνειρο υπάρχει πάντα. Είναι η επιφάνεια του ήλιου; Ο ήλιος θα ανεβαίνει ακόμα και μετά από τις πιο σκοτεινές νύχτες. Τα αστέρια θα έρχονται απλά ως κηδεμόνες, για να σε προστατεύσουν μέχρι να ξαναγυρίσει η ανατολή του ήλιου. Ένα κομμάτι του ουρανού μπορεί να σε μεταφέρει σε μέρη που μπορείς μόνο να ονειρευτείς. Τα σύννεφα που υπάρχουν είναι λαμπερά σε κάθε χρώμα, σε όλον τον κόσμο. Έτσι λοιπόν, όταν ξυπνήσουν τα μάτια και δουν τη μέρα να είναι όμορφη, τότε θα ξέρουν ότι τα κατάφεραν!

ΑΝΗΚΩ..!

Η μάνα μου είναι εγώ.

Μου διδάσκει πόνο.

Ο πατέρας μου είναι ο εγκέφαλος μου.

Μου δίδαξε αρνητικές σκέψεις.

Οι φίλοι μου είναι τα χέρια μου.

Μου έμαθαν αυτοτραυματισμούς.

Η φωνή μου είναι το μαχαίρι μου.

Με έμαθε να μου λέει σκληρές λέξεις.

Η ύπαρξη μου είναι το λάθος μου.

Δεν ξέρω τι να κάνω.

Τα αυτιά μου είναι οι εφιάλτες μου.

Ακούω βαθιές σκοτεινές φωνές.

Η καρδιά μου είναι η ευτυχία μου.

Είναι πολύ εύθραυστη... σπάει.

Η σκιά μου είναι ο προδότης μου.

Με άφησε στο σκοτάδι.

Το φως μου με τύφλωσε.

Δε με έκανε να δω.

Το δέρμα μου είναι το χαρτί μου.

Έχει από καιρό τσαλακωθεί.

Τα γυαλιά μου είναι η ασπίδα μου.

Αλλά έσπασαν...
Θεέ μου...
ανήκω εδώ!

Υ.Γ.: Ο εαυτός μου είναι το κάστρο μου, αλλά έχει καταληφθεί!

ΑΛΛΑΓΗ!

Γεια σου! Η αλλαγή είναι στον άνεμο. Μπορείς να το νιώσεις και πάλι. Μια νέα αρχή που θα σε αλλάξει μέσα. Ένα νέο κεφάλαιο θα ξεκινήσει σύντομα. Ψιθυρίζει σκοτεινά μυστικά στο αυτί σου. Προχωρώντας από αυτές τις σκιές που σε ακολουθούσαν πάντα. Για να μπορείς να απελευθερωθείς και να μη σε κουράσουν. Όλα είναι σκοτεινά, αλλά το φως γεμίζει το όραμα σου. Έτσι ώστε να μπορεί η ψυχή σου να απελευθερωθεί από αυτό το σκοτεινό ξόρκι. Και να θεραπεύσει όλα τα δεινά σου από την παλιά σου κόλαση. Να δεις επιτέλους τον κόσμο με ανοιχτά μάτια. Και να μην κλείνεις τα μάτια με σταυρωμένα χέρια. Να τραγουδάς αρμονικά τη μελωδία της καλοσύνης. Για να ξεφύγεις από τον πόνο που πάντα ζυγίζονταν τόσο βαριά στην καρδιά σου. Και να βρεις μια νέα αρχή, όπου θα έχεις ένα νέο ξεκίνημα. Για να ξεφύγεις από τη ζωή που πάντα σε ζύγιζε. Και να πετάξεις μακριά με τα χέρια ανοιχτά, ελεύθερα, ψηλά στα σύννεφα. Η αλήθεια είναι σκληρή και δεν τολμάς να ρωτήσεις. Βλέπεις, τι δεν πρέπει να δει κανείς. Ξέρεις, τι δεν πρέπει να γνωρίσεις. Ήρθε η ώρα να κάνεις μια αλλαγή. Αυτή είναι η νέα σου αρχή. Σ' αγαπώ!

ΓΑΙΑ!

Θεία μητέρα.
Νέος κόσμος.
Κβαντικό DNA.
Κοίλη με ψυχή.

Μπλε πλανήτης.

Αρχέγονη κοιλιά.

Φως της ζωής μας. 

Πηγή της ύπαρξης μας.
Τείνουμε τα χέρια μας

προς τη Μητέρα Γη.
Να ανέβει.

Αυτήν τη στιγμή.
Για την αγάπη του συνόλου.
Και όλης της δημιουργίας του.
Χωρίς μίσος και μισαλλοδοξία.
Μόνο με ειρήνη και καλή θέληση.
Μην επιτρέπουμε να καταστρέφουμε

αυτήν την ιερή μήτρα.
Δεν είναι γη πόνου και ατυχίας.
Από κείνη προήλθαμε.

Και εκεί θα πάμε.
AMΗN!

(*) Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος

ΝΗΜΑΤΑ!

Όταν γεννιέται ένας άνθρωπος περιβάλλεται από τους τοίχους του, μέχρι να του δοθεί μια κουβέρτα. Τότε βρίσκει ζεστασιά και αίσθηση στη ζωή. Και έτσι απομακρύνεται από τους περιορισμούς της πραγματικότητας. Κινδυνεύει όμως να χαθεί μέσα στη θολούρα, όταν η κουβέρτα που τον ζέστανε γίνεται πέπλο και ομίχλη. Δεν έχει που να πάει, δεν ξέρει που είναι, μπερδεύεται και αιχμαλωτίζεται σε αυτόν το νέο τρόπο ζωής που δεν έχει συνηθίσει ακόμα. Μόνο νήματα συναντάει στο διάβα του, ίδια με εκείνα που ήταν φτιαγμένη κάποτε η κουβέρτα του, αλλά τώρα αυτά είναι η δύναμη και η έμπνευση της δημιουργίας του. Αρκεί να κινεί αυτός τα νήματα και όχι αυτά εκείνον, όπως τότε στην αρχή. Κοιτάζει μονάχα μπροστά τον προσδιορισμένο δρόμο του και προχωρά.

100%!

Γεια σου! Δεν έχεις τίποτα τώρα. Τίποτα. Αλλά ξέρεις ότι θα έχεις όλα όσα ονειρευόσουν. Δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψεις. Γιατί έχει προγραμματιστεί ο εγκέφαλος σου να μη γράφει "ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ". Ο αγωνιστικός του χώρος δεν έχει όρια. Είναι σαν να παίζεις σε ένα άλλο μέρος του σώματος σου, για να μπορείς να συνεχίζεις το ταξίδι. Έτσι, σαν μια ανάμνηση για κάθε μέρα που προσπαθείς. Με την ελπίδα να είναι πιο κοντά στους στόχους του. Μια μέρα θα διαβάζεις αυτό το κείμενο με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο σου. Αυτό το μικρό κείμενο θα είναι η απόδειξη σου, ότι δεν έχεις εγκαταλείψει ποτέ. Είσαι 100% αποφασισμένος. 100% έτοιμος να μην εγκαταλείψεις ποτέ. 100%! Σ' αγαπώ!

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ!

Όχι λόγια.

Κανένας ήχος.

Δίχως ανάσα.

Ένα ουράνιο τόξο φωτίζει τη νύχτα.

Το αστέρι λάμπει μέσα.

Θέλεις να το έχεις.

Έτσι σε άρπαξα.

Χαμογέλασα σε σένα.

Ήσουν μια λυπημένη κάμπια.

Μια πληγωμένη κάμπια.

Προσπαθούσες να γίνεις πεταλούδα.

Μέχρι να σε βρω.

Είδα τη μεταμόρφωση.

Γέλασες μαζί μου.
Σε επούλωσα.
Ερωτεύθηκα μαζί σου.

Δεν ήξερα ότι θα φύγεις.

Μου είπες να βρω άλλη πεταλούδα.

Να με βοηθήσει.
Η πληγή ρύθμισε τη ζωή σου.

Τότε, που ήταν όλα όμορφα.

Αλλά δε θα καταλάβεις ποτέ.

Τι ήταν εκείνο στην καρδιά μου.

Μια άσκοπη ύπαρξη έζησα για πολύ καιρό.

Ήσουν η τελευταία πεταλούδα.

Υ.Γ.: Μερικές κάμπιες δε γίνονται ποτέ πεταλούδες!

ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ!

Φαντάσου να μην υπήρχαν πόλεμοι.

Φαντάσου να μην υπήρχαν συμφέροντα.

Φαντάσου να υπήρχε μόνο ανθρωπιά.

Φαντάσου να υπήρχε μόνο ευτυχία.

Καμιά αρρώστια κάτω από μας.

Από πάνω μας μονάχα ζωή.

Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι

να είναι σε ισορροπία με το περιβάλλον.

Θα μου πεις πως δεν ξέρω τι λέω,

αλλά νιώθω πως τα έχεις σκεφτεί.

Ελπίζω κάποτε να γίνουνε πράξη

και όλος ο κόσμος θα γεμίσει χαρά.

Φαντάσου να μην υπήρχαν δόγματα.

Φαντάσου να μην υπήρχαν κυβερνήσεις.

Φαντάσου να υπήρχε μόνο καλοσύνη.

Φαντάσου να υπήρχε μόνο ελευθερία.

Θα μου πεις πως τα έχω χαμένα,

αλλά όμως τα θέλεις και συ.

Μακάρι κάποτε να γίνονταν πράξη

και όλος ο κόσμος θα ζούσε καλά.

από δικό μου βίντεο

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ!

ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ - ΚΥ(Η)ΜΑΤΑ!

Τα λόγια της θάλασσας είναι τα κύματα της που φτάνουν ήχοι μακρινοί, σαν ψίθυρος στα αυτιά. Τα ακούς μονάχα, χωρίς να δίνεις σημασία, αλλά εκείνη είναι εκεί και σου μιλάει. Σε βλέπει να κάθεσαι δίπλα της και συνεχίζει να σου μιλάει. Έχει τη δύναμη και την εμπειρία να σου δίνει πολύτιμες συμβουλές και ας μην τις καταλαβαίνεις. Τις αισθάνεσαι στην καρδιά την ώρα που κυκλοφορεί αχνιστό το αίμα σου. Μόνο να κλείσεις τα μάτια για λίγο και θα παρελάσουν πολλές ιστορίες από μπροστά της. Το μόνο που θα πρέπει να έχεις μαζί σου είναι να κουβαλάς την ψυχή. Για ορισμένους αυτός ο ήχος θα παραμένει ενοχλητικός, γιατί η βουή της σπάει την αλυσίδα της ησυχίας. Για σένα θα είναι η παρηγοριά της απροσπέλαστης μοναξιάς σου. Η σκέψη και η έμπνευση. Η δύναμη και η ζωντάνια. Η ηρεμία και το νανούρισμα. Το συναίσθημα και το όνειρο. Μια αναπνοή που ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο, για να ανήκει καλύτερα στην ανθρωπότητα. Νιώθεις δυνατός στο άκουσμα της. Παρασέρνει το μυαλό στα βαθυγάλανα νερά της. Αισθάνεσαι την ηρεμία των αστεριών και το χρόνο να περνάει σιωπηλά μέσα από το χρώμα της. Το μυαλό σου να στέκεται ακόμα και η ελπίδα να αφθονεί από το χάος. Δεν πρόκειται να σε δουν να κλαις μπροστά της, γιατί εκεί είναι ο δικός σου χώρος. Αν καταφέρεις και βγεις από τη μοναξιά της, θα δεις τη μέρα να σκεπάζει τη νύχτα. Τότε είναι που παίρνεις το δρόμο το μακρύ. Όπου και να κοιτάξεις θα βλέπεις ότι οι άνθρωποι και ο κόσμος είμαστε όλοι εμείς. Και με ένα όνειρο σαν αποκύημα θα ήθελες να αποδράσεις. Να είσαι δίπλα στη θάλασσα και όχι στον πάτο της.

ΚΕΝΟ!

Ρίχνοντας το βλέμμα σου στον ουρανό θα ήθελες να ήσουν αστρονόμος. Αυτός ο τεράστιος χώρος πάντα σου διέγειρε την περιέργεια. Το σκοτάδι του, την απεραντοσύνη του, τα μυστήρια του, την κενότητα του. Όλα αυτά είναι αρκετά για να εξάψουν τη φαντασία σου. Και καθώς κλείνεις τα μάτια σου, απλώνεις τη σκέψη σου και το νιώθεις. Μπορείς να τα αισθανθείς όλα. Είμαστε μόνοι, αλλά νιώθουμε σαν να είμαστε όλοι μαζί. Μη στεναχωριέσαι. Είσαι μίλια μακριά, αλλά σου αρέσει. Είσαι μόνος στον αιώνιο χώρο σου. Ήσουν νεκρός, αλλά τώρα ακόμα περισσότερο ζωντανός από πριν!

ΠΟΝΟΣ!

Φέρσου ψύχραιμα όταν χτυπήσει την πόρτα σου.
Να τον υποδεχτείς και να τον αγκαλιάσεις.
Μη δείξεις σύγχυση και φόβο.
Έρχεται από το πουθενά.

Εντελώς απρόσκλητος.

Χωρίς καμιά αντίσταση.
Να σε αναστατώσει και να σε δοκιμάσει.
Θα σου μπήξει τα δόντια του.

Μην τον αποστρέφεσαι.
Είναι κάτι που δε μπορείς να αποφύγεις.

Είναι αγενής.

Είναι σκληρός.
Είναι απότομος.

Είναι δύσκολος.

Είναι στιγμιαίος.

Είναι ένα συναίσθημα.
Είναι η λόγχη της ασχήμιας.

Θα σου δώσει πολλά.
Θα πάρεις πολλά.

Θα σε μάθει να σκέφτεσαι.

Θα σε μάθει να παλεύεις. 

Θα σε μάθει να αγαπάς.

Θα σε μάθει να ζεις.
Θα σε κάνει άνθρωπο.

Όταν φύγει θα το καταλάβεις.
Ήταν ένα απλό συναίσθημα.
Όπως η χαρά και η αγάπη.

Τέτοιος είναι ο πόνος.
Να βρισκόμαστε μαζί
στα πλευρά της θύμησης!

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ!

Είμαι ένα δέντρο ψηλό.

Στέκομαι πιο πάνω από τα άλλα δέντρα.
Κοιτάζω όσα μπορώ να δω στο μακρινό ορίζοντα.
Έμαθα να προστατεύω από τη ζέστη και τη βροχή.
Να δίνω ανέσπερες πνοές από καθάριο αγέρα.

Είμαι δυνατός και κρατάω πάνω στο έδαφος.
Αναμετριέμαι με ανήμερες ζωές.

Είμαι ψηλός και ωραίος.
Είμαι ένα δέντρο με ζωή και θέληση.

Ημέρες και νύχτες στριφογυρίζουν δίπλα μου.

Είμαι πολύ ψηλός για να τα κρατήσω όλα.

Νιώθω πως σύντομα θα πέσω.

Θα πέσω στο έδαφος.
Εσύ θα με κάνεις να πέσω.

Θα με κόψεις για να με χρησιμοποιήσεις.

Κισσοί ανεβαίνουν στα κλαδιά μου που φτάνουν στον ήλιο.
Τυλίγονται σφιχτά ώσπου να πνίξουν τον κορμό μου.

Τα φύλλα μου αρχίζουν να πέφτουν ένα - ένα.

Δε θα μείνω άλλο εδώ.
Το θέλημα της ζωής είναι στα πράγματα που κρατώ.
Καθώς πέφτω θα ακούς τον ήχο μου.
Θα οσμίζεσαι και την ψυχή μου.
Δε θα μπορείς να με νιώσεις.

Δεν υπάρχει πλέον ζωή.

Ούτε περισσότερη χαρά.

Μόλις, κάτι απόλαυσες.

ΑΓΑΠΗ!

Με άκουσες;

Φωνάζω το όνομα σου;

Καβάλησα το ουράνιο τόξο.

Δεν ξέρω που βρίσκεσαι.

Αλλά μου λείπεις;

Είσαι ακόμα η ίδια;

Είσαι εκεί;

Είσαι ακόμα εκεί;

Γιατί ήρθες και είσαι εκεί;

Όνειρα ψιθυρισμένα.

Άκουσες τη φωνή μου;

Ακολούθησες το φως;

Θα φτάσω στον ήλιο;

Σου λείπω;

Με αγαπάς ακόμα;

Το ελπίζω!

Το ελπίζω!

Α Γ Α Π Η

ΑΛΜΑ!

Γεια σου! Στέκεσαι στην άκρη ενός γκρεμού. Αναρωτιέσαι αν πρέπει να πηδήσεις. Αλλά το άλμα είναι επικίνδυνο, τρομακτικό, αβέβαιο. Και οι προφητείες εκεί στο σκοτάδι. Δεν έχεις όμως πηδήσει. Όχι ακόμα. Τι περιμένεις; Την ειρήνη; Τη χαρά; Την αξιοπιστία; Όχι, δε στέκονται στην άκρη ενός γκρεμού. Εδώ ο Κίνδυνος και το Άγνωστο είναι οι βασιλιάδες. Η ασφάλεια και η ικανοποίηση δεν έχουν θέση. Αν δεν ξέρεις το μίσος, πως μπορείς να ξέρεις την αγάπη; Αν δεν γνωρίσεις τον κίνδυνο, πως μπορείς να ξέρεις την ασφάλεια; Αν δεν ξέρεις τη θλίψη, πως μπορείς να γνωρίσεις τη χαρά; Εάν δε γνωρίζεις το θάνατο, πως μπορείς να γνωρίσεις τη ζωή; Υπάρχει ένα τεράστιο κενό; Υπάρχει και ένα άλμα. Θα πεθάνεις; Άλμα. Θα πέσεις; Άλμα. Θα ζήσεις; Άλμα. Όλα μπορεί να αλλάξουν. Όλα θα μπορούσαν να αλλάξουν. Όλα θα αλλάξουν. Αλλά η αλλαγή είναι επικίνδυνη. Άλμα. Είναι μόνο μια στιγμή. Αυτές οι στιγμές φεύγουν τόσο γρήγορα. Πιάστην. Τα πόδια κοντά στην άκρη. Κοντά στην καρδιά. Το πέρασες! Σ' αγαπώ!

ΚΡΥΦΤΟ!

Σε ποιο ψέμα και ποια αλήθεια

να ακουμπήσω για να βγω;

Δώσε μου φτερά για να ανέβω τις κορφές.

Δείξε μου τον φόβο για να κατεβώ στα τάρταρα.

Δείξε μου το φόβο σου για να δω ποια είσαι.
Μπορείς να με αγγίξεις;

Τι γίνονται οι υποσχέσεις;

Σε ποιο σκοτάδι χάνονται;

Γεννιέμαι από τα λάθη μου.

Θρυμμένος από τα βαρίδια του χθες.

Κοιτάζω τη νύχτα να μην έχει αστέρι.
Εκεί που διστάζεις να ζωγραφίσεις τον παράδεισο.

Κλίνω το κεφάλι μου κάτω από το σκοτεινό ουρανό.
Στο χαμόγελο μιας άλλης νύχτας θα χαθώ.
Πόσοι όρκοι φτιάχνονται για να χαλάνε;
Παίζουμε στο κρυφτούλι της στιγμής.
Και η στιγμή είναι εκείνη που φεύγει.
Υπάρχω στο δικό μου παράδεισο.
Συναισθήματα κουρελιασμένα.
Λόγια ασήμαντα και ξεχασμένα.
Ευχαρίστηση παραμένει ο πόνος.
Κι αν βρεις αγάπη βαλσάμωσε την.

Μπήκες από τη χαραμάδα μες την παγωνιά.

Μ' έμαθες να φτιάχνω φτερά και να πετάω.

Έφυγες κάτω από σεντόνια μουσκεμένα.
Πέρασε η μέρα δίχως ένα "σ' αγαπώ".

Δε μου πες πως να ζω χωρίς εσένα.

Στο χαμόγελο είδα τη θλίψη σου.
Σε κέρδισε η λογική του φόβου.

Δεν ήμουν καν στα όνειρα σου.
Κάπου στο κρυφτό σε έχασα.
Κι ας ζήσαμε τόσα πολλά!

Όχι, δε γνωριζόμαστε.

ΦΑΝΕΡΩΣΗ!

Σήμερα γιορτάζουν οι ουρανοί

η θάλασσα με τα ποτάμια,

οι λίμνες και οι πηγές.

Η φύση ολάκερη

με την πανίδα και τη χλωρίδα της.

Κάποιο περιστέρι ανοίγει τα φτερά του

για να αναγγείλει έναν ερχομό.

Ένας βασιλικός ξυπνάει

αρώματα συναισθημάτων.

Σήμερα λάμπει η μέρα της ψυχής

από την αγάπη! 
Φανερώθηκε μια υπόσταση!

Σανίδα σωτηρίας

η Πνευματική Ανάσταση!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!