Η ΦΟΥΦΟΥ ΚΑΙ Η ΡΑΛΛΟΥ(ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ)

"Fate, show thy force: ourselves we do not owe"

Shakespeare

Παραμονή Χριστουγέννων, βράδυ, επί της Τσιμισκή στο ύψος του εμπορικού κέντρου και ακριβώς στη δεξιά γωνία, κάνει την εμφάνισή της μια καστανού, βέρα Κρητικιά αρχοντογυναίκα, με ηλικία που βαδίζει σταθερά απ' το επίπεδο της υπερήλικης σ' εκείνο της αιωνόβιας, ντυμένη μ' ένα απλό καλογερικό μαύρο ράσο και μ' ένα λευκό μάλλινο σάλι περασμένο γύρω απ' το κεφάλι της, στην επιφάνεια του οποίου απεικονίζεται ένα βουνό - πιθανόν ο Ψηλορείτης. Η γεροντοπέρδικα, έτσι όπως είναι καθισμένη για να επιβλέπει τα κάστανα που σιγοψήνονται πάνω στη φουφού, θαρρείς πως πρόκειται για γριά μάγισσα που 'χει βαλθεί, σε κοινή θέα και δίχως αιδώ, να φτιάξει ελιξήρια τέτοια που να μεταμορφώνουν τους ανθρώπους σε γουρούνια και η οποία, από εκδίκηση για το αλλοτριωμένο νόημα των εορτών, σχεδιάζει να τα διοχετεύσει στην αγορά ως αρωματικές - δήθεν - ουσίες, πουλώντας έκαστο στην τιμή των δύο ευρώ ώστε να βγάλει και τα προς το ζην, δηλαδή, καθαρή υπόθεση μνησικακίας. Μόνο που η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική, μια και αυτά που πωλούνται για δύο ευρώ δεν είναι φίλτρα, αλλά πέντε ψημένα κάστανα ικανά να νοτίζουν κάθε πυρίκαυστη ελπίδα στο γιορτινό - έστω και ψευδεπίγραφα - άνεμο της Τσιμισκή. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το ότι η μπάμπω κάθεται, όχι πάνω σε σκαμνάκι όπως θα 'ταν αναμενόμενο, αλλά σε μια στοίβα από βιβλία, ύψους ενός μέτρου, στις ράχες των οποίων αναγράφονται κάποια ονόματα όπως Πλάτων, Heidegger, Ηράκλειτος, Nietzsche, Αριστοτέλης, Marx κ.α. Εύλογα γίνεται αντιληπτό ότι η καστανού στα νιάτα της σπούδαζε φιλοσοφία, καθότι είναι λιγάκι δύσκολο, ως κι ακατόρθωτο, να προκύψουν πνευματικές ανησυχίες σε τόσο προχωρημένη ηλικία και κάτω από τέτοιες συνθήκες διαβίωσης-χρησιμοποιούμε παρατατικό ("σπούδαζε") αντί αορίστου, διότι δεν γνωρίζουμε εάν πήρε τελικά το πτυχίο, αν και μικρή σημασία έχει πια αφού γεγονός είναι ότι οι φιλόσοφοι της έχουν γίνει για τα καλά κτήμα, σε τέτοιο βαθμό που να χρησιμεύουν κι ως σκαμνάκι(!) Πράγματι, ο δερματόδετος Heidegger αποτελεί την πιο ωραία εκγύμναση για τον πισινό μιας κυρίας που, με πείσμα υπομονή κι ένα πλατύ χαμόγελο, αγωνίζεται να ζήσει αξιοπρεπώς, δίχως συμβιβασμούς μέσα σ' έναν ολοκληρωτικά ανδροκρατούμενο κόσμο προορισμένο να καταπνίγει - συνεχώς - οτιδήποτε αυθεντικά γυναικείο.

ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΠΑΖΛ!

Μερικές φορές πιάνω το χαμένο μου εαυτό να νιώθει σαν ένα μεγάλο παζλ με δύσκολα κομμάτια. Από αυτά μάλιστα που έχουν και τα πιο πολλά. Όλα είναι διαφορετικά και δε μοιάζει κανένα μεταξύ τους. Και αυτό φαίνεται πανεύκολα όταν παλεύεις να τα ενώσεις. Προσπαθώ να μαζέψω άλλα από δω και άλλα από κει, για να τα ενώσω με μεγάλη προσοχή μήπως καταφέρω να σχηματίσω επιτέλους το περίγραμμα, αλλά πάντα στο τέλος θα έχω κάνει κάποιο λάθος. Και έτσι όλο κάτι θα μου περισσεύει στη συναρμολόγηση. Άντε πάλι από την αρχή να τα ψάχνω για ν' αλλάξω τις θέσεις τους. 

Έτσι προχωράω στην επόμενη κίνηση. Κάνω ένα γενικό ρεκτιφιέ για να δω μήπως το μυαλό έχει ξεφύγει από τη θέση του, η καρδιά σε τι κατάσταση βρίσκεται και η ψυχή αν έχει αυτήν την ήρεμη δύναμη για να τα συναρμολογήσει όλα αυτά σωστά. Όταν όμως θα φτάνω στο τέλος, θα διαπιστώνω συνέχεια πως όλο και κάτι θα μου λείπει. Και όσο να τα μετρώ και να τα βάζω κάτω, δε μπορώ να συγκαιριάσω με τίποτα αυτό το κομμάτι της λογικής. Όποτε χρησιμοποιώ τη λογική, όλο και θα μου λείπει κάτι από τα άλλα. Κι έτσι καλούμαι πάλι να τα συναρμολογήσω από την αρχή. Ράβε - ξήλωνε δηλαδή. Δε μπορώ όμως με τίποτα να βρω εκείνον το σωστό συνδυασμό. Μερικά κομμάτια εφαρμόζουν τέλεια, ενώ άλλα θα με βασανίζουν μέχρι ν' ανακαλύψω το χώρο τους. Αλλά τόσα χρόνια δεν έχω βρει αν υπάρχει χώρος. 

Υπάρχουν όμως και κομμάτια που αργότερα διαπιστώνω πως τα έχω βάλλει με λάθος σειρά στο μυαλό μου. Μια ματιά που θα ρίξω πίσω μου είναι αρκετή για να με πείσει, πως τα είχα βάλλει εγώ λάθος μέσα μου. Πάντως όσες φορές μου έλειψε ένα κομμάτι και ειδικά αυτό της καθαρής και απλής λογικής από όσο μπορώ να διακρίνω, στο τέλος κατέληξα να γίνω ένα κομμάτι παζλ στου αλλουνού το παιχνίδι.

ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ..!

Πριν από λίγες μέρες προσκλήθηκα απ' τη γνωστή μας φίλη στη μπλογκογειτονιά Χριστίνα(BUTTERFLY), που διαχειρίζεται το πασίγνωστο πλέον σε όλους μας ιστολόγιο "BUTTERFLY'S WORLD", ν' απαντήσω σε δέκα ερωτήσεις ενός δρώμενου(δωροβραβείου). Τώρα-θα με ρωτήσετε και με το δίκιο σας βέβαια-πως προέκυψε αυτό ρε μάγκα; Εδώ τρομάξαμε να τα ξεχάσουμε! Έχουμε να δούμε και να γευτούμε κάτι τέτοιο, από τότε που ήμασταν πιο νέοι και παίζαμε στις αλάνες(που λέει ο λόγος δηλαδής)... αλλά τι να σας πω. Πληροφορίες λένε ότι βγήκε εφταμηνίτικο... είχε δηλαδή δοθεί αυτό στη Χριστίνα μας πριν από 7 μήνες, αλλά το καθυστέρησε λόγω διάφορων υποχρεώσεων. Ένα δίμηνο ακόμα να κρατούσε η καθυστέρηση και το μωρό θα έβγαινε με το κεφάλι σίγουρα! χαχαχα! Μια απορία μου(και περιέργεια συνάμα) όμως παραμένει... καλά βρε θηρίο, πως το θυμήθηκες μετά από τόοσο καιρό; Άσε Χριστίνα... μην απαντάς... αυτά τα άγχη θα με φάνε! χαχα!

(μικρο)ΠΩΛΗΤΕΣ (συν)ΕΙΔΗΣΕΩΝ!

Κάθε λεπτό - ή μάλλον κάθε δευτερόλεπτο - το διαδίκτυο κατακλύζεται από αναφορές διάλυσης της χώρας, αιχμαλωσίας, διωγμών, καταποντισμών, αιματοχυσίας και μετοίκισης του πληθυσμού σε άλλα χώματα και πλανήτες. Διάφορες προφητείες από κάθε λογιών προφήτες έχουν βγει από το λαγούμι τους και φόρεσαν το πιο λαμπρό τους κουστούμι για να σπείρουν την ανησυχία κι εκείνη την τρομολαγνεία, στο όνομα της αφύπνισης της συνείδησης!