Με άκουσες;
Φωνάζω το όνομα σου;
Καβάλησα το ουράνιο τόξο.
Δεν ξέρω που βρίσκεσαι.
Αλλά μου λείπεις;
Είσαι ακόμα η ίδια;
Είσαι εκεί;
Είσαι ακόμα εκεί;
Γιατί ήρθες και είσαι εκεί;
Όνειρα ψιθυρισμένα.
Άκουσες τη φωνή μου;
Ακολούθησες το φως;
Θα φτάσω στον ήλιο;
Σου λείπω;
Με αγαπάς ακόμα;
Το ελπίζω!
Το ελπίζω!
Α Γ Α Π Η
Αχ βρε Νίκο με τις ευαισθησίες σου ! πόσο λάμπουν μέσα στο φως ! πόσο ξεχωρίζει αυτός ο ψυχικός σου κόσμος. Και πόση τρυφερότητα αχνοβολεί ολόγυρά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο φίλε.
Την καλησπέρα μου.
Γιάννη μου θα προτιμούσα να ήταν διαφορετικά για να μην τρομάζω.
ΔιαγραφήΠαρηγοριέμαι όμως πως δεν είμαι μονάχος μου!
Άπειρα ευχαριστώ καλέ μου φίλε!!!
Να είσαι πάντα καλά!!!