Αγαπάω τη μοναξιά μου επειδή ακούει τις εκκλήσεις μου. Αγαπάω τη μοναξιά μου επειδή κρατάει τις υποσχέσεις της. Αγαπάω τη μοναξιά μου, γιατί νοιάζεται εμένα. Βουτάει στα άδυτα του νου για να μου χαρίσει την ελευθερία της. Έρχεται για να τακτοποιήσει τη σκέψη μου. Παραχωρεί το χώρο της για να κάνω ό,τι θέλω, χωρίς να ρωτάει την αιτία. Δε με συμπιέζει, ούτε με στενοχωρεί. Δε με κάνει να νιώθω καν μόνος μου, γιατί ξέρω ότι είναι παρούσα παντού. Άργησα να καταλάβω ότι δε μπορώ να λείψω για πολύ μακριά της. Την αφήνω πρόσκαιρα για λίγο, αλλά μετά ξανά την αποζητώ. Μεγαλώνουμε μαζί και μετατρέπω με την παρέα της, τις πιο δύσκολες στιγμές μου, σε όμορφες. Έχει γίνει πια η καλύτερη μου φίλη, που με προφυλάσσει από τις κακοτοπιές. Είναι το ασφαλέστερο και προσωρινό καταφύγιο που τρυπώνω, για να προστατευθώ από τα αναποδογυρίσματα που μου στέλνει η ζωή. Λειτουργεί σαν ένα καταπραϋντικό φαρμακευτικό σκεύασμα. Με λίγες δόσεις γαλήνης και σιωπής αναλαμβάνει την εσωτερική μου αποκατάσταση. Είναι ο κυματοθραύστης μου, που πάνω σ' αυτόν σκάνε όλες οι άσχημες διαθέσεις. Γίνεται το λιμανάκι μου, από όπου θα κινήσει το καινούργιο του ταξίδι κάποια άλλη διαδρομή. Για να ξεχνιέμαι, με φροντίζει στοργικά με τη δημιουργία της. Αποσπάει την προσοχή μου με διάφορες δραστηριότητες, πότε με τη μουσική, πότε με το περπάτημα, πότε με το γράψιμο, πότε με κάτι άλλο και αυθόρμητο. Όλο και κάτι θα μου προσφέρει για να μου απασχολήσει το μυαλό. Όταν τη χρειαστώ και την καλέσω, έρχεται αμέσως να με βρει. Την εμπιστεύομαι, γιατί όποτε θα γέρνω στον ώμο της, θα βρίσκεται πάντα εκεί να με ξαλαφρώνει από διάφορα βαρίδια. Αγαπάω τη μοναξιά μου, γιατί μοιάζει με μένα. Αγαπάω τη μοναξιά μου, γιατί λέει πολλά, χωρίς να λέει τίποτα. Αγαπάω τη μοναξιά μου, επειδή αγκαλιάζει τις επιθυμίες μου.
