ΑΔΕΙΕΣ ΤΡΥΠΕΣ!

Γεια σου! Κάποιοι μπορεί να υπολογίζουν τις μέρες της ζωής τους, με τις στιγμές που πήραν την ανάσα τους μακριά. Άλλοι πάλι ξέρουν ακριβώς τον καιρό πότε. Όπως με τον αριθμό των τραγουδιών τους. Με οτιδήποτε αγγίζει τα σωθικά τους. Κάποιοι όμως, μετράνε τη ζωή με τον αριθμό των αποχαιρετισμών. Θα έχουμε γνωρίσει πολλές ψυχές στο διάβα μας. Όλες αυτές όταν φεύγουν, αφήνουν πίσω τους άδειες τρύπες. Κι όσο μάταια κι αν προσπαθούμε, μια άδεια τρύπα δε θα αρκεί να είναι ποτέ γεμάτη. Γι' αυτό το λόγο και μόνο, δεν πρόκειται να περιμένουμε για να βρουν την τρύπα στην καρδιά μας μια μέρα. Αυτός πρέπει να είναι και ο σκοπός του ταξιδιού μας. Εμπρός λοιπόν, να τη γεμίσουμε! Σ' αγαπώ!

ΣΥΡΡΙΚΝΩΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ!

Ακούω τις στάλες να πέφτουν και καταλαβαίνω πως δε θα ξαναϋπάρξει εκείνο το καλοκαίρι που γέμιζε με τη μυρωδιά του όλες τις αισθήσεις. Ακούω τις στάλες να πέφτουν και νομίζω πως είναι ο ήχος από ένα μαντολίνο που παίζει τον τελευταίο του χορό. Ακούω τις στάλες να πέφτουν και νιώθω πως είναι δάκρυα για το καλοκαίρι που χάνεται. Μέσα καλοκαιριού και ο καιρός με τις εναλλαγές του δε λέει να τα παρατήσει. Έχει επιλέξει να κρατάει γερά με το δικό του σεκόντο τη θλίψη για τις εποχές που έχασε. Πόση κακία ακόμα μπορεί να αντέξει κι αυτός; Όπως ο άνθρωπος έτσι και όλες οι εποχές έχουν για μητέρα τη μάνα γη. Εκείνη με την κίνηση της καθορίζει την πορεία τους. Έκανε τον παράδεισο με το καλοκαίρι και έδωσε στη ζωή μας μια όμορφη περιπέτεια. Δημιούργησε με εκείνο τη ζωή, ελεύθερη και όμορφη. Οι ανθρώπινες και αλόγιστες παρεμβάσεις με την απληστία δηλητηρίασε την ψυχή της μάνας γης και έφεραν με περιορισμούς ένα συρρικνωμένο καλοκαίρι. Έχουμε χάσει προ πολλού το δρόμο της ανθρώπινης προόδου και θα χρειαστεί ολόκληρος αγώνας για ένα νέο κόσμο. Έναν αξιοπρεπή κόσμο με δικαίωμα στις επιλογές, που καταργεί τα εθνικά εμπόδια, το μίσος και τη μισαλλοδοξία και που αποφασίζει να γίνει γη και όχι χώρες. Το καλοκαίρι όμως είναι ευτυχία και η ευτυχία δε μπορεί να περιμένει.