ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ, ΕΙΡΗΝΙΚΟ, ΚΑΘΑΡΤΙΚΟ, ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ, ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΚΟ, ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟ, ΑΕΡΙΤΖΙΔΙΚΟ, ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ, ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ, ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΟ, ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟ, ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ, ΟΝΕΙΡΟΠΑΡΜΕΝΟ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ, ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ, ΚΑΥΣΤΙΚΟ, ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ, ΑΣΥΜΒΑΤΟ, ΑΙΧΜΗΡΟ, ΑΙΦΝΙΔΙΟ, ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ, ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟ, ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ, ΑΔΙΑΚΡΙΤΟ, ΑΝΑΠΟΔΟ, ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟ, ΑΥΤΟΝΟΜΟ, ΑΝΑΡΧΟ, ΑΔΕΣΠΟΤΟ, ΑΚΡΑΙΟ, ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, ΑΡΡΩΣΤΟ, ΕΙΡΩΝΙΚΟ... ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ!

Αναγνώστες

22 Δεκεμβρίου 2020

ΓΥΨΟΣ!

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από ένα φύσημα ανάσας, το οποίο ήταν καμωμένο με πολλά αντισώματα αγάπης. Φαίνεται όμως πως η ίδια η αγάπη έγινε ένα άπιαστο όνειρο και η πνοή της αποδυνάμωσε την ψυχή του και τον μόλυνε. Έτσι λοιπόν, με μια αλλόκοτη κίνηση πέταξε με μιας την οικειότητα της χειραψίας και την αντικατέστησε με εκείνη του ιταμού αγκώνα και της βάναυσης γροθιάς. Σκέπασε το φως ενός αξιότιμου φιλιού και τον ήλιο ενός γλυκού χαμόγελου πίσω από μια μακάβρια μάσκα σαν φίμωτρο. Αντικατέστησε τη ζεστή στοργική αγκαλιά με γάντια σαν χειροπέδες. Μέτρησε τα όρια της αποστασιοποίησης με τη μεζούρα της συναισθηματικής απομάκρυνσης. Αποδέχθηκε χωρίς δισταγμό και με άγνωστο φόβο να κλείσει τη μοναδική του αγάπη στη φυλακή. Καλύφθηκε με το μανδύα του Πόντιου Πιλάτου, για να ξεπλύνει την ένοχη συνείδηση του με το αντισηπτικό της μετάλλαξης. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επέκρινε και λοιδορούσε όσους δεν συνέβαλλαν σε αυτό. Η χαρά του πια είναι έκδηλη, αφού ανακάλυψε την αφορμή για να υποταχθεί στην ασθένεια της αδιαφορίας. Στη μεγαλειώδη αγωνία του για να προστατευθεί ο κόσμος του, προτίμησε να θυσιάσει την αγάπη βάζοντας την στην απομόνωση και στο γύψο για να γλιτώσει το τομάρι του. Άφησε το σκοτάδι να σέρνεται ρίχνοντας τη σκιά του και ο πόνος να παίρνει την ελευθερία του. Στοχοποιεί κάθε αντίδραση για να καλύψει εγκλήματα αρρωστημένων μυαλών και με εντολές που γίνονται κυρώσεις, ησύχασε το συνειδητό του για να μην περάσει ως ο εχθρός της ζωής. Στον τελικό αγώνα της πίστης στην αγάπη έχασε τη μάχη στα πειθήνια SMS της σύγχυσης και της παράνοιας. Ήταν δύσκολο και πολύ, για να αντισταθεί στη μόλυνση των τελευταίων οχυρών. Αλλά χρειάζεται θάρρος και ανδρεία για να αντισταθεί με μια λέξη στους δαίμονες, που τον κρατούν μακριά από τη ζωή και που τον κάνουν να φοβάται και να λυπάται. Χωρίς όμως να το καταλάβει καταπατήθηκε κι αιχμαλωτίστηκε, ώσπου σάπισε και βρώμισε. Έπαψε πια αγάπη να μυρίζει!

Υ.Γ.: Μια στιγμή στο χρόνο μπορεί να σε κάνει να χαθείς για πάντα. Κάθε μπαλκόνι όμως έχει και άλλη θέα. Από μακριά βλέπω να έρχεται η αγάπη, αρκεί να βρεθεί το δικό της εμβόλιο.

05 Δεκεμβρίου 2020

ΕΣΩΘΕΝ!

Μερικοί άνθρωποι αναρωτιούνται πως καταφέρνω να ξεδιπλώνω τέτοια έκφραση σε όσα σκέπτομαι και γράφω. Και το λένε αυτό όσοι με γνωρίζουν, βλέποντας ότι δε χρησιμοποιώ την ίδια γλώσσα στις συνομιλίες μου. Επειδή στις επαφές μου γίνομαι απλοϊκός και γήινος, φαίνεται πως διώχνω ανθρώπους από δίπλα μου. Όταν όμως σφραγίζω την ενέργεια για να γράψω, μεταμορφώνομαι σε μια μηχανή ή σε έναν εξωγήινο που δε βλέπει τίποτα μπροστά του και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να γίνει κατανοητός, χωρίς να χρειάζεται να δώσει άλλες εξηγήσεις. 
Το γράψιμο για μένα είναι ένα παράξενο συναίσθημα που με κάνει να εγκαταλείπω τα εγκόσμια και να ψάχνω στα σκοτάδια να βρω άλλους κόσμους. Να βουτάω στα απόνερα της απελπισίας. Στα απορρίμματα που αφήνει πίσω της ένα κενό και μια ψευδαίσθηση. Βρίσκομαι απέναντι σ' αυτό το χάος τόσο μόνος και χαμένος! Δε γράφω φαρμάκια για να αλλάξω κάτι στον κόσμο, αλλά ούτε κι αυτά τα κρατάω για μένα. Μουδιασμένα λόγια που βγαίνουνε χύμα από τον πάτο της νύχτας για να βρουν λίγη μέρα. Στη σιγαλιά μιας τρελής νύχτας ψηλαφίζω τις εκκρεμότητες, κολυμπάω στις ευθύνες, παραπατάω σε άγνωστους φόβους, ακροβατώ στην αδρεναλίνη, αναχαιτίζω τις ολιγωρίες, κομπάζω τις μελαγχολίες, καταπίνω τη σιωπή, δαμάζω τις ανησυχίες, διασχίζω τις πτυχές, ελευθερώνω τις αισθήσεις, πνίγομαι στις σκέψεις. Στο πειραγμένο μου μυαλό θα παραφυλάει η γωνία φθοράς κι αφθαρσίας. 
Πιάνω μερικές φορές τον εαυτό μου να μη συμπεριφέρεται σαν φυσιολογικός άνθρωπος, επειδή αρνείται να ακολουθήσει τους πολλούς. Νιώθω ότι έχω ένα σώμα με όλα τα πράγματα εκεί και τη ζωή που το γεμίζει. Μια μαλακή, σιωπηλή ενέργεια που φτάνει κάπου μέσα μου απροσδιόριστα. Θα ήθελα να είμαι εκείνος που γράφει, γιατί ταιριάζω με τις αδυναμίες αυτές. Όσο προτιμώ όμως να φαίνομαι δυνατός, γίνομαι στο τέλος προβλέψιμος, αχώνευτος και βαρετός. Παλεύω καθημερινά με το τέρας της ψευδαίσθησης, γιατί μου λείπει πολύ αυτή η λογική. Καταβροχθίζω τις αποτυχίες μου και κρατάω ένα βάρος επίμονων σκέψεων που κολλάνε στο συνειδητό μου. Η συγκράτηση είναι η κρύπτη, για να χάσω τη μεγαλύτερη εικόνα που δε θέλω να δω. Εδώ πέρα μπορώ να αναπνεύσω για κάποιο χρονικό διάστημα, δίχως να νιώθω υποχρεωμένος να αμφισβητώ τα πάντα.
Κάθε φορά που ξεκινάω να γράφω, δε φαντάζομαι ποτέ ότι προκαλώ τόσο θόρυβο μέσα μου. Κι ο θόρυβος αυτός γίνεται κρότος, ώσπου ταράζει τη γαλήνη της άχρωμης λίμνης και δίνει έτσι χρώμα στη σιωπή. Ξοδεύω λόγια αχόρταγα αυνανίζοντας τη μοναξιά μου με ρετάλια από εικόνες και σκέψεις, για να μείνω αποστειρωμένος από όσα αισθάνομαι. Δεν έχω ένα συγκεκριμένο θέμα, ούτε καν δημιουργικό λόγο, ούτε κάποιο στόχο. Έχω όμως σαν συνταγή όλα τα παραπάνω, που είναι ικανά να με σπρώχνουν να αποκτήσω το μεράκι και να βγάζω όσα θέλω, αλλά δε μπορώ να πω. Δε βλέπω καν τον εαυτό μου σαν φιλοσοφικό υποκείμενο. Με το γράψιμο απλά εκτονώνω την ψυχική μου ενέργεια. Η τέχνη της έκφρασης είναι η εκτόνωση της ψυχικής ενέργειας. Η ομορφιά της κάνει τα πάντα τόσο ξεκάθαρα στο εσωτερικό μου χαμόγελο! Αντί να έχω απέναντι μου κάποιον να μιλάω, εκτονώνομαι με ένα μολύβι σε ένα χαρτί. 
Βγαίνω εδώ επειδή δε θέλω να τα πω για να μ' ακούσεις. Εκείνη την ώρα νιώθω μικρός σα μια κουκκίδα με τόσο κρύο, που η καρδιά μου σπάζει και δεν αισθάνομαι καρδιακό παλμό. Οι ώρες τσιρίζουν αργά και το μυαλό μου αρχίζει να αποσυντίθεται με πάταγο. Κάπως έτσι ήρθαν στο φως κι οι "ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΚΟΣΜΟΙ!", επειδή μιλάω για μένα και για σένα. Όχι. Εδώ μέσα δε θα βρεις την ευτυχία. Αντ' αυτού όμως θα βρίσκομαι σε κάποια γωνίτσα να παραφυλάω για να κρατάω σεκόντο σε ένα τέλος που θα σημαδεύει μια νέα αρχή. Να χαίρομαι στο κλουβί μου σαν ένα πουλί που φλερτάρει με την ελευθερία του. Να υποκλίνομαι σε ένα αύριο που έγινε χθες. Να τρεμοπαίζω με ένα κλικ ανάμεσα από αγάπες που πονάνε. Να εκλιπαρώ για να δώσω φόντο στην άχρωμη λίμνη μου. Να ξερνάω όσα αισθάνομαι σαν κακοήθεις όγκους μέσα μου σε κάποιο υπαρκτό ή ανύπαρκτο πρόσωπο. Να αγκαλιάζω έναν μυστικιστή κόσμο που με κάνει να αφήνω για λίγο το χαρτί με το μολύβι για χάρη μιας ολότητας. Κι όλα αυτά να είναι τόσο πρόσκαιρα!
Υπάρχουν στιγμές όπου οι σκέψεις σιγοβράζουν μέσα στα καζάνια των μισοσκόταδων, η καρδιά προσπαθεί να τις πυροδοτήσει κι η ψυχή είναι έτοιμη να εκραγεί. Μερικές φορές ακούω τα κομμάτια του ουρανού να με μεταφέρουν σε μέρη που μπορώ μονάχα να ονειρευτώ. Φωτοβολίδες που ανάβουν με οινόπνευμα, ώσπου να σβήσουν στην αγκαλιά του Μορφέα. Αναρωτιέμαι τι είναι εκείνο που με κάνει να βρίσκομαι εδώ. Δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να είχε σχέση με αυτό που κάνω, αλλά τα δάκρυα της ψυχής, μου έδειξαν το δρόμο για να γράφω. Γι' αυτό όποτε βραδιάζει βγάζω βόλτα τις σκέψεις μου, μήπως πάρουν λίγο από το φρέσκο αέρα που αναπνέω, για να δροσιστούν από τον καύσωνα που έχω μέσα μου. Γιατί με τη νύχτα πάντα τα βρίσκαμε. Κουράστηκα να περιφέρομαι άσκοπα στις νύχτες των άλλων. Γυρεύω στη σιωπηρή νύχτα τη βοήθεια, που θα με κάνει να δω ότι η αγάπη είναι ακόμα αληθινή.
Όταν αρχίζω να γράφω κάτι, θέλω να είμαι μόνος για να νιώθω περισσότερη εσωτερική ασφάλεια. Να νιώθω σαν ένας αυτόχειρας απατεώνας μιας πρόκλησης. Δεν ξέρω πως θα τελειώσω ή μάλλον δεν το σκέπτομαι καν. Αλλά όσο συνεχίζω, καταλαβαίνω πως αυτό το κάτι με πάει όπου θέλει. Κάποιες φορές κουνάω το χέρι μου για να λοξοδρομήσω τη σκέψη μου. Εκείνο όμως πάλι με βάνει στο δρόμο τον τραχύ. Δε δίνω τόση σημασία στον τίτλο, αλλά μετά από μερικές περιπλανήσεις βλέπω ότι το αποτύπωμα που βγαίνει σε ξεβαμμένο τοίχο έχει σχέση με τη ΖΩΗ!

Υ.Γ.: Το δάσος μιλάει σε πολλές γλώσσες. Άκουσε καλά, αλλά μην απαντήσεις!

24 Νοεμβρίου 2020

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ!

Αυτό είναι.
Ήρθε η σιωπή.
Σε μια μακρινή γη.
Το τέλος των ημερών.
Τα δέντρα ψιθυρίζουν.
Τραγουδάνε ένα θρήνο.
Μια προφητεία το είπε.
Πως είναι το τραγούδι τους.
Ποιος κρατάει αυτό το έργο;
Η γη επανασχεδιάστηκε.
Ο ήλιος έγινε το φεγγάρι.
Ιστορία που εκπληρώνεται.
Η τελευταία ιστορία τελειώνει.
Εκπληρώνουν τη δική τους ιστορία.
Απόψε θα δοθεί η τελευταία μάχη.
Ανεξάντλητος ο αριθμός των εχθρών.
Αντικριστά οι μαχητές της ελπίδας.
Κοντράρονται με το αδύνατο.
Η έκβαση γνωστή.
Μα η προσπάθεια θα γίνει.
Η επιμονή θα κρίνει το αποτέλεσμα.
Επιστρέφοντας εκεί που έπρεπε να είναι.
Κάποιους τους πρόδωσε ο τρόμος.
Αλλά οι ιστορίες μεταδίδονται.
Για να γίνουν γνωστές.
Γι' αυτό είναι αστείο.
Πως οι καλύτερες ιστορίες.
Είναι εκείνες που χάνονται.
Έτσι γεννιέται ένας θρύλος.
 Και ξεκινάει μια προφητεία.
Όλα αρχίζουν από το "Τετέλεσται"!

30 Οκτωβρίου 2020

ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ!

Γεια σου! Είσαι κοντά και το καλοκαίρι σου είναι στην καρδιά. Είμαστε μαζί και ο κόσμος είναι υπέροχος. Σου αρέσει έτσι όπως αισθάνεσαι. Ακούω το ρυθμό σου. Μια χαρούμενη γιορτινή πινελιά. Ευτυχία είναι να δίνουμε ο ένας στον άλλον ατέλειωτες ώρες ανατολής. Στην αγάπη και το φιλί. Στην ποίηση και τη μελωδία. Στον άνεμο και τις σταγόνες. Στη γοητεία των κιτρινισμένων φύλλων. Ένα φύλλο μεταξύ ζωής και θανάτου. Αυτή είναι η τέχνη της προσφοράς μας. Να γίνεται κάθε πεσμένο φύλλο και ένα λουλούδι. Αγαπάμε και χαμογελάμε. Στο όνομα του Φθινόπωρου και της τέχνης. Χωρίς καμία άλλη ερώτηση. Χωρίς φόβο στη βροχή. Το Φθινόπωρο ξέρει να χρωματίζει ένα πορτραίτο αγάπης και να μετατρέπει τα προβλήματα σε κάτι μακρινό χωρίς σημασία. Άκουσε το Φθινόπωρο! Έχει να σου πει πολλά μυστικά. Σ' αγαπώ!

19 Οκτωβρίου 2020

ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ!

Αγαπάς ένα όνειρο και πιάνεσαι από αυτό. Γίνεται το φεγγάρι σου και το ακολουθείς. Περνάς ανάμεσα από Πλειάδες που είναι έτοιμες να πέσουν στην αγκαλιά σου. Και οι κομήτες σβήνουν τον πόθο τους στην αύρα της θάλασσας. Κλείνεις την πόρτα σου στο χάος με τον ήλιο, χωρίς να τον χάνεις από τα μάτια σου. Κόκκινοι γίγαντες και άσπροι νάνοι ξεροσταλιάζουν απέξω περιμένοντας να σου φράξουν τη σκέψη. Διάττοντες και ανάδρομοι αστερισμοί κάνουν κλωτσοσκούφι το μυαλό σου. Παραμερίζεις όμως τους πλανήτες για χάρη των ματιών της. Απλώνεις τα χέρια σου για να αγκαλιάσεις τα άστρα. Μέσα από το νεφέλωμα προβάλλεται η μορφή της. Το σύμπαν ολόκληρο μαρτυράει το μυστικό της αιώνιας συνουσίας. Από τη μονομαχία με το μακρινό σκοτεινό μετεωρίτη έρχεσαι νικητής. Το όνειρο τελικά δεν άντεξε και έπεσε στη μαύρη τρύπα της ψευδαίσθησης. Πρόλαβες όμως και κρατήθηκες από τον αστερίσκο με τα ψιλά του γράμματα.

06 Οκτωβρίου 2020

ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ!

Από μικρός ακόμα ήθελα να μάθω μια ξένη γλώσσα. Μου άρεσε, για να μπορώ να ταξιδεύω και να συναναστρέφομαι. Να μιλάω με ανθρώπους από άλλους κόσμους. Να με καταλαβαίνουν και να τους καταλαβαίνω. Και όπως μεγάλωνα η επιθυμία μου γίνονταν πόθος. Όσο προσπάθησα μέσα από τη λιγοστή εκπαίδευση, είδα ότι - για διάφορους λόγους - αυτό δεν ήταν και τόσο εύκολο. Έτσι έκανα πίσω και δεν τόλμησα, με αποτέλεσμα να μου λείπει μέχρι και σήμερα αυτή η επικοινωνία με λαούς. Προτίμησα λοιπόν να μάθω τη γλώσσα που μου δώσανε. Καθώς προχωρούσα όμως άρχισα να υποψιάζομαι ότι και με αυτήν τη γλώσσα υπήρχε πρόβλημα. Πάνω που μεγάλωσα αρκετά πια και νόμισα ότι την έμαθα, διαπίστωσα πως και πάλι δε με καταλάβαιναν, αλλά ούτε και μπορούσα να τους καταλάβω. Η έλλειψη αυτή της συνεννόησης πάντως μου έδωσε την εντύπωση ότι μιλάω ξένη γλώσσα. Τελικά φαίνεται πως έστω και με αυτόν τον τρόπο η επιθυμία μου εκπληρώθηκε.

25 Σεπτεμβρίου 2020

ΑΠΟΦΑΣΗ!

Γεια σου! Στο δρόμο σου θα έχεις φτάσει αρκετές φορές κοντά στο σημείο εκείνο που χρειάστηκε να πάρεις μια απόφαση. Όταν παίρνεις μια απόφαση, τότε τελειώνεις από το δίλημμα. Απασφαλίζεις την ανασφάλεια σου και την πυροδοτείς να φύγει μακριά. Όποια απόφαση πάρεις, εύχεσαι μονάχα να μη σε βγάλει σε αδιέξοδο. Όμως στα αδιέξοδα είσαι δομημένος να ανοίγεις δρόμους. Έχεις θεμέλια το καθαρό μυαλό και την καρδιά σου. Αυτά θα σε βοηθήσουν να φτιάξεις την έξοδο κινδύνου. Αν όμως συνεχίζεις ν' αναρωτιέσαι, τότε φαίνεται ότι αναβάλλεις την απόφαση. Ανάμεσα στους δαίμονες που σε βασανίζουν, αποζητάς τη θεϊκή σιγουριά. Μ' αυτόν τον άβουλο τρόπο βουλιάζεις στο τέλμα των επιπτώσεων και μπορεί εύκολα να γίνεις έρμαιο άλλων αποφάσεων. Ίσως πιο οδυνηρών και σκληρών. Γυρεύοντας να βρεις το σωστό, γεμίζεις από αμφιβολίες. Νομίζεις ότι είσαι στη μεριά του λάθους και μπαίνεις στη διαδικασία της σύγκρισης. Έτσι γεννιέται ο φόβος της ατολμίας. Παραλύει τη θέληση με το μικρόβιο της σύγχυσης. Σε κάνει να περιφέρεσαι αμήχανα. Αδειάζει τη σκέψη σου από τη θετικότητα. Μην ξεχνάς ότι όλη σου η ζωή είναι ένα διαρκές ρίσκο. Γι' αυτό μην αναβάλλεις την απόφαση. Κάνε απλά αυτό που σκέφτεσαι. Σ' αγαπώ!

15 Σεπτεμβρίου 2020

ΜΠΛΕ ΠΑΡΑΘΥΡΑ!

(*)ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ:

Το μπλε είναι το χρώμα του καθαρού ουρανού

και της βαθιάς θάλασσας. Θεωρείται το χρώμα της αρμονίας,

της γαλήνης, της εμπιστοσύνης, της ελευθερίας,

και της απόστασης(ασφάλειας).


Βάλε φωτιά εκεί στα περιθώρια
και τις πληγές προσάναμμα ν' αντέξεις
όταν θα ψάχνεις για να βρεις τα όρια
σε συμπληγάδες ποιο δρόμο να διαλέξεις.
Απόψε που θαρθείς πάλι στον ύπνο μου
απ' τα υπόγεια να με προϋπαντήσεις
άσε ένα ψέμα τώρα εκεί στο δείπνο μου
και μια υπόσχεση που δε θα την κρατήσεις.
Άνοιξε στη ζωή σου μπλε παράθυρα
να φύγει ο σκόπελος που σ' αποδυναμώνει 
κι όσοι περνάνε δίπλα σου παράταιρα
να βάνεις όρια για να μη μείνεις μόνη.
Φτιάξε καράβι ένα από τον πόνο σου
κι αρμένιζε στις θάλασσες τη θλίψη
ώσπου να φύγουν όλα από τον τόπο σου
χαμόγελο ποτέ να μη σου λείψει.
Γέμισε μπλε παράθυρα τον ουρανό
με το φεγγάρι πότιζε παρτέρια
φώτισε τον αόρατο ωκεανό
και με την άρπα μούχλευε αστέρια.
Όταν θα δεις της θάλασσας τα θύματα
σε μια παράλυτη ζωή πως κινδυνεύεις
τότε να ρίξεις δυο στροφές στα κύματα
κι από την άβυσσο να ταξιδεύεις.
Κάποτε θα θυμώσουνε τα όνειρα
κι απ' τ' αδιέξοδο θα ανοίξουνε σοκάκι
μα όσο η θάλασσα βγάζει απόνερα
η Οδύσσεια δεν έχει τέλος στην Ιθάκη.
Αν βρεις το δρόμο που πάει στον Παράδεισο
δώσε στα βάρη σου δύναμη να στηριχθείς
κι αν σπάσει η σκάλα και φύγεις προς την άβυσσο
τα μπλε παράθυρα πιάσε για να κρατηθείς.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα λόγια ακολούθησαν τη μελωδία του γνωστού τραγουδιού "Διόδια".

01 Αυγούστου 2020

FRAGILE!

Μια κάποια μέρα έλαβες στην πόρτα σου ένα δώρο. Το πήρες απαλά στα χέρια σου και το περιεργάστηκες. Σου έκανε καλή εντύπωση από το χαρτί που το έντυνε. Με έντονη περιέργεια και με αργές κινήσεις το ξετύλιξες. Ήταν ένα πήλινο αγγείο. Νόμισες πως ήταν ψεύτικο. Ένιωσες όμως αμέσως την ευλογία και την ευαρέσκεια να αναδίδεται από μέσα σου. Ένα δώρο πολύτιμο και ξεχωριστό με αξία ανεκτίμητη για σένα, ξεπρόβαλε μέσα από το περιτύλιγμα και σε ενθουσίασε. Αντίκρυσες ένα δώρο που λαχταρούσες, αλλά σε παίδευε να το αποκτήσεις. Εκείνο όμως σου χαρίστηκε. Το έβαλες σε περίοπτη θέση να γεμίζει το χώρο σου, για να το καμαρώνεις και να χαίρεσαι. Σου έδωσε το χαμόγελο της αγαλλίασης και της ευτυχίας. Ανέλαβες τη φροντίδα του με περηφάνεια και κρατούσες αυτό καθαρό από κάθε ξένο σώμα που πάλευε να κολλήσει πάνω του. Και κάπως έτσι κυλούσαν οι μέρες ξένοιαστα, ώσπου σιγά - σιγά και χωρίς να το πολυκαταλάβεις, χώθηκαν στο σπίτι σου η συνήθεια με τη ρουτίνα. Και τελικά το συνήθισες. Ξεγελάστηκες και αφέθηκες να σε παρασύρει η μονοτονία της ζωής, έως ότου θεώρησες την παρουσία του δεδομένη. Έτσι λοιπόν μια μέρα των ημερών σκούντησες απρόσεχτα σ' αυτό, με αποτέλεσμα να πέσει στο πάτωμα. Χίλια κομμάτια έγινε. Σαστισμένα και αμίλητα λύγισες τα γόνατα σκύβοντας λυπημένα πάνω από τα υπολείμματα, σαν να κρατούσες ενός λεπτού σιγή. Με τα ακροδάχτυλα προσπαθούσες να ενώσεις ασυναίσθητα το σπασμένο παζλ. Δεν ήταν από πλαστικό, αλλά από νερό και χώμα. Εκεί, ανάμεσα στα κοφτερά κομμάτια που σκάλιζες, μάτωσες και δεν έδωσες τη δέουσα σημασία στα μεγάλα γράμματα που φάνταζαν στη βάση του: "ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΝ".

20 Ιουλίου 2020

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ!

Γεια σου! Το πρόσωπο σου δεν είναι μάσκα και μην το καλύπτεις. Το δέρμα σου δεν είναι χάρτινο και μην το κόβεις. Το κεφάλι σου δεν είναι κρεμάστρα και μην το κρεμάς. Το μυαλό σου δεν είναι στόχος και μην το σημαδεύεις. Η καρδιά σου δεν είναι πόρτα και μην την κλειδώνεις. Η ζωή σου δεν είναι ταινία και μην την τελειώνεις. Και αν κανένας δε σε αγαπά, σε αγαπώ εγώ. Είμαι εδώ για σένα. Μείνε ευτυχισμένος και δυνατός. Είσαι τόσο σημαντικός για τον κόσμο και να αγαπάς τον εαυτό σου! Σ' αγαπώ!   

25 Ιουνίου 2020

ΓΙΑΤΙ!

Γιατί;
Γιατί σε κάνουν έτσι;
Δεν είσαι στη σκέψη τους.
Μολύνουν το μυαλό σου.
Κόβουν την ανάσα σου.
Σε βασανίζουν.
Σε μισούν.
Γελάνε μαζί σου.
Φτιάχνουν τελεσίγραφα.
Γίνονται η ψηλότερη ανασφάλεια.
Ποιος είσαι άραγε εσύ χωρίς αυτούς;
Για σένα είναι μια απλή τοξικότητα.
Ζουν μ' αυτόν τον τρόπο.
Σε χειραγωγούν.
Να φτάσεις στη σύντηξη.
Είσαι η πλευρά που δεν ξέρουν.
Δεν ήσουν στους υπολογισμούς τους.
Αυτός είναι ο κόσμος που φτιάξανε.
Να αλλάζεις τη ζωή σου γι' αυτούς.
Να παλεύεις με υποκατάστατα.
Να νιώθεις σαν κάποιος άλλος.
Τούτος δεν είναι o αληθινός.
Φύγε, όσο είναι καιρός..!
Φύγε να δημιουργήσεις.
Τις δικές σου δυνατότητες!

13 Ιουνίου 2020

ΓΗΙΝΟ ΚΟΣΤΟΣ!

Η εφεύρεση του χρήματος έγινε όταν η ανθρωπότητα υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου. Ζούμε σε έναν κόσμο που μας υποδουλώνει μέσω των πορτοφολιών μας και των τραπεζικών μας καρτών. Οι πλούσιοι ζουν από την επιτυχία των πωλήσεων με προϊόντα χωρίς πραγματικό όφελος, για να προωθήσουν την ευημερία μόνο των επιχειρήσεων. Οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη και την εξουσία να σώσουν αυτόν τον κόσμο ανησυχούν για το κόστος, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ.
Είναι λυπηρό να παρακολουθώ εκείνα που συμβαίνουν γύρω μας μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, χωρίς καν να ξέρω τι θα γίνει από όλους εμάς όταν αφήσω πια την τελευταία μου ανάσα. Όταν θα έχω στάξει και την τελευταία σταγόνα λάδι στην αλυσίδα της ανθρώπινης μηχανής. Όταν το όνομα μου θα έχει ξεχαστεί μαζί με άλλους και χαθεί μέσα στη χωμάτινη αγνότητα του γήινου εδάφους.
Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι οι επόμενες γενιές θα δουν και θα κατανοήσουν το σφάλμα στη στάση των προγόνων τους και θα αρχίσουν να επισκευάζουν το φθαρμένο κύτος αυτής της πανέμορφης μπλε σφαίρας.

15 Μαΐου 2020

ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ!

Προστατεύει την αγέλη του.
Δε δείχνει κανένα φόβο.
Σέβεται το γηραιότερο.
Διδάσκει τους νέους.
Οδηγεί τους συντρόφους του.
Επιβιώνει στην κάθε μέρα.
Κυνηγάει τους εχθρούς του.
Μιλάει για ένα νέο αύριο.
Εξερευνά το άγνωστο.
Προσαρμόζεται στο περιβάλλον.
Δείχνει ότι δεν υπάρχει αδυναμία.
Ποτέ δεν κάνει πίσω.
Αφήνει το σημάδι του.

02 Μαΐου 2020

DREAMS!

Μόνο στα όνειρα είσαι ελεύθερος.
Τρέχεις και κάνεις ο,τι θέλεις.
Μπορεί να είσαι χαρούμενος.
Να σωριαστείς από ευχαρίστηση.
Αλλά μπορεί και να είναι φοβερό αυτό το βράδυ.
Μια στιγμή στο χρόνο να χαρείς ή να τρομάξεις.
Ταυτίζεσαι με είδωλα που θυμίζουν τη ζωή.
Μάταιες εικόνες πλασμένες από τη φαντασία.
Εξωραϊστικές παρεμβάσεις άχρωμων στιγμών.
Όμως, τα λαμπερά φώτα καίγονται ταχύτερα.
Γι' αυτό να προσέχεις όταν ονειρεύεσαι.
Γιατί όταν έρχεται η νύχτα,
τα όνειρα χάνουν τη λάμψη τους.
Κανένας δε θα ακούει τις φωνές σου.
Κανένας δε θα δει να πέφτουν τα δάκρυα σου.

Y.Γ.: Ζητάω συγνώμη που δεν ήμουνα εκείνος που ονειρεύτηκες!

20 Απριλίου 2020

ICARUS!

Ένας γιος.
Ένας πατέρας.
Καιρό φυλακισμένοι.
Στου βασιλιά τη χώρα.
Κι ένα μυαλό λαβύρινθος.
Μηχανεύει τρόπο για να φύγει.
Δεν άργησε να βρει τη λύση.
"Μ' ακούς γιε μου;"
Τελευταίες δοκιμές.
Κι ένα χαμόγελο γυαλίζει.
Κέρινα φτερά γεμάτα λάμψη.
Σε μια οδυνηρή υπενθύμιση.
Που έχασε τη δύναμη της.
"Μην πετάς τόσο ψηλά"
"Μην πετάς τόσο ψηλά"
Πόσο δυνατή ήταν αυτή η έλξη;
Για να πετάξει προς τον ουρανό!
Ο ήλιος ξεμύτισε στην ανατολή.
Οι ακτίνες του νεκρική φωτιά.
"Μ' ακούς γιε μου;"
"Μην πετάς τόσο ψηλά"
"Μην πετάς τόσο ψηλά"
Φυλακή ήχησε η προτροπή.
Έλιωσε το κερί που τον βάραινε.
Ήθελε να παραμείνει ελεύθερος.
Τα φτερά τον πήραν μακριά.
Γίνανε η καταστροφή του.
"Γιε μου χάθηκες για πάντα."
Ανέβηκε πάρα πολύ ψηλά.
Πήρε την κατακόρυφη πτώση.
Παράσημο υγρό ο τάφος του.
Βρήκε την ελευθερία του.
Που πέθαινε γι' αυτήν.
"Γιε μου χάθηκες για πάντα."

04 Απριλίου 2020

ΔΡΟΜΟΣ!

Γεια σου! Ο δρόμος προς την κορυφή είναι δύσκολος με τα βράχια και τους τεράστιους ογκόλιθους του, την καταπόνηση και τον αγώνα του. Τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο εύκολα όσο θα το ήθελες. Οι εκπλήξεις και οι παγίδες θα σε περιμένουν κατά μήκος του δρόμου της ζωής. Συνεχίζεις όμως να ιδρώνεις και να κυριαρχείς. Θα αναρωτηθείς γιατί τα πράγματα είναι όπως είναι. Αλλά κάθε δρόμος έχει τέλος. Κάθε βουνό έχει την αιχμή του. Αν μπορείς απλά να κρατηθείς και να συνεχίσεις να ανεβαίνεις, γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι ενήμερος για τον τρόπο που τον χαράζεις, τότε θα σε φέρει ψηλά και πάνω από τα βουνά. Σ' αγαπώ!

19 Μαρτίου 2020

ΠΡΟΛΟΓΟΣ!

Ο επίλογος μας θα είναι ένας κόσμος στον οποίο αγωνιζόμαστε για ελευθερία, όπου αγωνιζόμαστε για το ανθρώπινο δικαίωμα μας, όπου αγωνιζόμαστε για αγάπη. Ο επίλογος μας θα επαναληφθεί μέσω της ιστορίας και τίποτα δε θα είναι ένα μυστήριο. Η ιστορία μας θα είναι ότι αντιμετωπίσαμε την παγκόσμια αδικία. Αντιδράσαμε εναντίον των ανθρώπων με στολές, που προσλήφθηκαν από ηλίθιους με κοστούμια προσπαθώντας να ελέγξουν την ελευθερία μας. Θα δημιουργήσουμε έναν κόσμο στον οποίον όλοι έχουμε σημασία, όπου όλοι έχουμε το σκοπό μας και όπου ο σκοπός μας έχει σημασία. Ενωμένοι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο. Ενωμένοι μπορούμε να σταματήσουμε την αδικία. Μπορούμε να σταματήσουμε τους σχιζοφρενείς να τρομοκρατούν τον κόσμο μας. Μπορούμε να κάνουμε ειρήνη. Ο επίλογος μας θα κρατήσει τον αγώνα μας, τον πόνο μας, τη χαρά μας, την αγάπη μας, το μίσος μας, την ενότητα μας και την επανάσταση μας για χάρη της ειρήνης. Και αυτήν τη στιγμή, αυτός είναι ο πρόλογος μας, αυτή είναι η αρχή της ιστορίας μας.

από δικό μου βίντεο

06 Μαρτίου 2020

ΜΕΤΩΠΟ!

Είναι κανείς εδώ;
Πόλεμος επιδημίας.
Παράδεισος ανησυχίας.
Δεύτερος άνεμος ξανά.
Γυναίκες στο μέτωπο μπροστά.
Στρατιώτες στη φωτιά.
Άνθρωποι στην πυρά.
Πόσοι είναι;
Έβαλαν κορώνα στον ιό.
Το θέατρο που ξεκινά.
Μανάδες και παιδιά.
Νέοι γέροι και μωρά.
Να μην περάσουν οι ιοί.
Στης ζωής τη βόλεψη.
Που είναι ο ιός;
Εμβόλιο να φύγει μακριά.
Ομίχλης καπνογόνα τυφλά.
Θολό τοπίο η συνωμοσία.
Κόλλησε την υποκρισία.
Έρχεται η άνοιξη ξανά.
Λόγο τιμής.
Δε ζυγώνει ο χειμώνας.
Συνεχίζεται ο αγώνας.
Ένας κόσμος δίχως χώρα.
Ποιος ιός μας ακουμπά;

Φαντάσου έναν κόσμο όπου μπορούμε να κοιμηθούμε με χαρά μια νύχτα και να ξυπνήσουμε την επόμενη μέρα χωρίς να ανησυχούμε. Και κάθε μέρα να αποτελείται από τίποτα, αλλά από άπειρες περιπέτειες, όπου θα υπάρχει κάτι καινούργιο για να ανακαλύψουμε.

20 Φεβρουαρίου 2020

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ!

Σ' ένα δωμάτιο ξεχασμένο.
Ένα ράφι προεξέχει από τον τοίχο.
Στεκότανε εκεί από παλιά μια κούκλα.
Τα μάτια της γεμάτα ήταν με ελπίδα.
Και μια επιθυμία είχε για να παίζει.
Τα άκρα της λεύτερα, σαν αληθινό κορίτσι.
Αλλά με τον καιρό γίνανε δύσκαμπτα.
Δε μπορούσε πλέον να γελάσει.
Καταστράφηκε σε κομμάτια.
Στην αρχή έσπασε το όνειρο.
Ύστερα έσπασε την ψυχή της.
Σπασμένη πια, σαν μια κούκλα πορσελάνης.
Μπερδεμένη στο νόημα της φροντίδας και της αγάπης.
Το απαλό της δέρμα σκισμένο από τον κόσμο που τη χάραξε.
Με κάποιον τρόπο θα ήθελε να είχε διορθωθεί.
Μα κανένας δεν έρχονταν στο μοναχικό της ράφι.
Κανένας δεν είδε τα δάκρυα της.
Κανένας δεν είδε τη θλίψη της.
Κανένας δεν είδε τον πόνο της.
Όλοι όμως είδαν τα λάθη της.
Και κανένας δεν ήθελε να την έχει.
Ζητούσε να ληφθεί από το σκοτάδι και να μη δει ποτέ το φως.
Σπασμένη, κανένας δε μπορεί να τη διορθώσει... κανένας!
Αφού κανένας δεν έδωσε σημασία στο κουτί της.
"ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ"... στην ιδανική φυλακή της.

04 Φεβρουαρίου 2020

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ!

Το ταξίδι της ανθρωπότητας ήταν δύσκολο. Γεννήθηκαν αυτοκρατορίες που αγαπήθηκαν και χάθηκαν. Έφτασες στα αστέρια, έχτισες τη δική σου αυτοκρατορία, έζησες στην ειρήνη, έζησες στον πόλεμο ώσπου η αυτοκρατορία σου έπεσε. Δημιούργησες, φαντάστηκες, αισθάνθηκες και ήσουν δυνατός μπροστά στην αναπόφευκτη καταστροφή. Γέλαγαν και έκρυβαν στο έδαφος την περιφρόνηση τους. Δεν έκλαψες μπροστά στην ήττα. Αν και έχασες, η κληρονομιά σου θα λάμψει μέσα από τις άλλες γενιές που συνάντησες. Το βάρος σου είναι αβάσταχτο και η καρδιά σου πέτρα. Η ψυχή σου κοίλη και το πρόσωπο σου αλμυρό με δάκρυα. Έμεινες και θα θυμάσαι. Γιατί είσαι ο τελευταίος.

20 Ιανουαρίου 2020

ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ!

Γεια σου! Μια στιγμή. Μας δίνεται μόνο μια στιγμή. Αυτό θα σου φαίνεται μικρό. Μπορεί να σου φαίνεται και ασήμαντο. Αλλά είναι μια στιγμή. Κι όμως, χρειάζεσαι μόνο μία. Σε μια στιγμή το σύμπαν δημιουργήθηκε. Σε μια στιγμή η πορεία της ανθρωπότητας άλλαξε. Σε μια στιγμή οι ζωές αλλάζουν ανεπανόρθωτα. Σε μια στιγμή μπορεί να συμβεί τόσο καλό. Σε μια στιγμή οι άνθρωποι τελειώνουν. Σε μια στιγμή ο ουρανός γίνεται γεμάτος σκοτάδι. Σε μια στιγμή οι ατομικές βόμβες ισοπεδώνουν. Σε μια στιγμή μπορεί να συμβεί τόσο κακό. Σκέψου τι θα μπορούσες να κάνεις αν είχες δυο στιγμές. Ή τρεις. Ίσως και ένα λεπτό. Σκέψου τώρα τις δυνατότητες σου για κάτι καλό, σε μια ζωή που αποτελείται από αυτές τις στιγμές. Μονάχα σκέψου! Ο τρόπος που ξοδεύεις τις στιγμές σου εξαρτάται από σένα! Σ' αγαπώ!

07 Ιανουαρίου 2020

ΧΕΙΜΩΝΑΣ!

Όταν ο χειμώνας θα αφήσει τα ίχνη του με το χιόνι.
Οι ανάσες των δράκων δε θα σε ζεσταίνουν στο δωμάτιο σου.
Όταν ο χειμώνας θάρθει με όλη του τη δύναμη.
Μόνο οι λύκοι θα ουρλιάζουν τη νύχτα.
Όταν ο χειμώνας θα καλπάσει και η γη θα αρχίσει να τρέμει.
Οι πλανεμένοι άνθρωποι θα σαπίσουν και θα μαραθούν.
Όταν ο χειμώνας θα σύρει από πάνω σου τις σκιές.
Δε θα ανθίσουν τα τριαντάφυλλα από τα λιβάδια.
Όταν ο χειμώνας θα προκαλέσει χάος στη γη.
Δε θα υπάρχουν φίδια στο χώμα.
Όταν ο χειμώνας θα κατέβει για να πολεμήσει.
Δε θα ακούσεις τα λιοντάρια να βρυχώνται.
Όταν ο χειμώνας θα βάλει τα δυνατά του για να αποδώσει.
Τα ελάφια δε θα βόσκουν στα χορτάρια.
Όταν ο χειμώνας θα φέρει μόνο ζοφερή ζωή.
Τα ψάρια θα παγώσουν εκεί που κολυμπούν.
Όταν ο χειμώνας θα κουβαλήσει φθορά και απελπισία.
Δε θα υπάρχουν γεράκια να πετάνε στον αγέρα.
Όταν ο χειμώνας θα παλέψει ως το τέλος του.
Δε θα υπάρχουν πια νεράιδες στα ποτάμια.


Υ.Γ.: Εσύ... ποιο χειμώνα αντίκρυσες;
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...