ΔΥΟ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ!

Το σχέδιο που έχουμε είναι όλο λάθος. Είμαστε ακόμα εδώ ή έχουμε φύγει; Θα χαθούμε όταν θα έχουμε φύγει; Κανείς δε μας εξηγεί. Που πάμε; Από πού είμαστε; Τι ξέρουμε; Είναι όλα λάθος; Ο χρόνος θα δείξει κατά που τραβάμε. Ο χρόνος θα δείξει. Εκεί στο βάθος πάντως θα παραμονεύουν οι δυο ορίζοντες σαν μονοπάτια για να τους διαλέξουμε. Ένας ορίζοντας είναι αυτός όπου ζούμε την ίδια καθημερινότητα χωρίς αλλαγές στη ρουτίνα, που μπορεί να μας οδηγήσει σ' ένα θλιβερό ή ζοφερό ορίζοντα. Ο άλλος ορίζοντας είναι εκείνος όπου κάνουμε μια αλλαγή κι αυτή η αλλαγή μπορεί να επηρεάσει δυνατά τη ζωή μας. Καλή μας τύχη λοιπόν! 

ΑΔΥΝΑΜΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ!

Η ανθρώπινη ψυχή θέλει να νιώθει χαρά, αγάπη, ευτυχία, αξία, σημασία κι ικανοποίηση. Ωστόσο, πολλοί από μας αναζητούμε αυτά έξω από τον εαυτό μας. Πιστεύουμε ότι θα τα πάρουμε μέσα από χρήματα, καριέρα, υπάρχοντα, σχέση, αποδοχή ή έγκριση της κοινωνίας. Θέτουμε στόχους και προσπαθούμε, παλεύουμε, υποφέρουμε κι εργαζόμαστε σκληρά για να αποκτήσουμε αυτούς τους εξωτερικούς πειρασμούς, αλλά στο τέλος αποτυγχάνουμε ή μας τις αρνούνται. Βλέπουμε τότε ότι η προσπάθεια δεν μας έδωσε τη χαρά, την αγάπη, την ευτυχία, την αξία, τη σημασία και την ικανοποίηση που αναζητούσαμε. Χάσαμε μια δουλειά, η καριέρα μας χάθηκε, χάσαμε μια επιχείρηση, χάσαμε ένα σπίτι, χάσαμε χρήματα, χάσαμε ένα αγαπημένο πρόσωπο, χάσαμε μια σχέση, μας απέρριψε κάποιος που νοιαζόμασταν. Κάπως έτσι χάσαμε τη χαρά, την ευτυχία και την αίσθηση της αξίας μέσα από αυτά. Ξαφνικά ξυπνάμε και συνειδητοποιούμε ότι όλη η χαρά, η αγάπη, η ευτυχία, η αξία, η σημασία κι η ικανοποίηση ήταν ήδη μέσα μας συνέχεια. Δε χρειάζεται να τα αποκτήσουμε. Τα είχαμε ήδη. Γεννηθήκαμε με αυτά. Ανακαλύψαμε μια αιώνια πηγή χαράς, αγάπης, ευτυχίας, αξίας, σημασίας κι ικανοποίησης από μέσα. Αυτή η πηγή υπήρχε χωρίς όρους κι ήταν πάντα μαζί μας. Είναι κάθε στιγμή εκεί και δε μπορεί να αφαιρεθεί. Μπορούμε να δώσουμε σ' αυτή διάφορες ονομασίες. Θεός, Δημιουργός, Ανώτερος Εαυτός, Σύμπαν, Ανώτερη Δύναμη, Άγιο Πνεύμα κ.λ.π. Μένουμε συγκεντρωμένοι και συνδεδεμένοι με αυτή. Πραγματικά ευτυχισμένοι κι ελεύθεροι ανεξάρτητα από τις εξωτερικές επιρροές. Μεταφερόμαστε σ' ένα ασφαλές μέρος όπου υπάρχει απόλυτη αγάπη κι αποδοχή χωρίς όρια. Είμαστε στα χέρια μιας αιώνιας πηγής αγάπης. Είμαστε ασφαλείς. Είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε ευτυχισμένοι. Είμαστε χαρούμενοι. Άρα μπορούμε να αποκτήσουμε όλα αυτά που θέλαμε να νιώσουμε και να πετύχουμε αυτούς τους στόχους, επειδή θα προέρχονται από έναν τόπο αφθονίας κι έμπνευσης, αντί έλλειψης κι απόγνωσης. Έτσι μπορούμε πραγματικά να απολαύσουμε το ταξίδι της ζωής και να εκδηλώνουμε τις επιθυμίες μας χωρίς εθισμό στον προορισμό. Αναρωτιέμαι όμως γιατί να ψάχνουμε επίμονα εκεί έξω, όταν όλα βρίσκονται μέσα στο μυαλό μας.

ΑΒΥΣΣΑΛΕΑ ΠΛΑΝΗ!

Όταν η χορεύτρια τέλειωσε το χορό, γύρισα με μια υπόκλιση. "Θα ιδωθούμε πολύ μακριά" μου απάντησε. Άγγιξα το χέρι της και παραπατώντας από τις μεθυστικές απόκρυφες απολαύσεις, που ήταν καταχωνιασμένες στο μακρινό ορίζοντα, σωριαστήκαμε μπροστά σε μυστήριες παραλίες. Εκεί δίπλα που στενεύει η βρεμένη άμμος, με κινήσεις μελλοντικές βουτήξαμε στα θαλάσσια ρεύματα, να πιούμε το χυμό από κοράλλια, που έκαιγε η αλμύρα τους το λαιμό. Χρυσή η άμμος με ασημένιες ανταύγειες σε ανεξιχνίαστα σπήλαια. Ξαπλώσαμε στην πρασινογάλαζη βλάστηση στρωμένη από όνειρα. Αλλά όνειρα δεν υπήρχαν, τα κάναμε κορδέλα στα μαλλιά. Διακριτικά σχεδιάσαμε ένα τραύμα και μπήκαμε μέσα. Κάτω από τις ξέρες πελώρια χταπόδια, σμέρνες, σκορπιοί κι ένα σωρός από σκουπίδια μολύνουν την ηδονή. Διάφανες φυσσαλίδες αποπνυκτικά χάνονται ψηλά στον ουρανό. Στη χώρα των Κοχυλιών παραμονεύουν ο αέρας, τα ανεξίτηλα χρώματα, οι ήχοι της θάλασσας, ενώ η Χιονάτη πιο πέρα ντυμένη γοργόνα πλανεύει τους ανυποψίαστους νάνους ρωτώντας αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Βουβό το κύμα και τόσο μπερδεμένο που δε μπορούσα να ξεχωρίσω τις πατημασιές μου από τις δικές της. Προτού προλάβουμε να χαθούμε και να σβήσουμε, χωθήκαμε μέσα στα σύννεφα. Με μια υπόκλιση ξαναγύρισε στο χορευτικό της βασίλειο.

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ!

Τη νύχτα πάλι μοναχός

Παρέα κάνει ένας καημός

Κι έχει φίλο του τον πόνο

Να γλιτώσει απ' το φόβο.

Το φεγγάρι απόψε πέφτει

Φεύγω τώρα σαν τον κλέφτη

Τη σιωπή μου να μυρίσω

Κει που ήρθα να γυρίσω.

Άργησες αυτό το βράδυ

Να μου κρύψεις το σκοτάδι

Σε δυο ώρες ξημερώνει

Και η νύχτα δεν τελειώνει.

Το πολύ έγινε λίγο

Με τη σκιά μου ξανασμίγω

Της νύχτας άγγιγμα κοιτώ

Ένα φιλί θα αναζητώ

Μέσα σε σύννεφα καπνού

Έχω κλείσει ραντεβού

Της ανάγκης κι αγωνίας

Στην οδό αμφιβολίας.

Σκέψεις μου λεηλατούνται

Μα κι οι στίχοι με φοβούνται

Έστειλες τα αληθινά σου

Να παλεύουν στα σφιχτά σου.

Έφτασα στο τέλος χρόνου

Κλείνω κύκλο τετραγώνου

Έρωτας και υμνολόγια

Καλοδιπλωμένα λόγια.

Γύρισα όλο τον Άδη

Σ' ένα τελειωμένο χάδι

Μόλις φύγαν οι ελπίδες

Έμεινα με τις ρυτίδες.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΗΡΩΑΣ!

Αυτός ο κόσμος δε χρειάζεται άλλον έναν κατασκευασμένο υπερήρωα. Δε χρειάζεται άλλη μια παιδική εκδοχή εκείνου που πάντα έμελλε να σώσει την ανθρωπότητα. Δεν το καταλαβαίνεις; Ενισχύεις έτσι το φόβο και την απώλεια της αθωότητας. Κάθε παιδί που προσβλέπει σε κάθε ήρωα στον κόσμο, πως και τι θα μεγαλώσει; Θα μεγαλώνει ανάμεσα σ' αυτό το χάος και θα περιμένει πότε θα εμφανιστεί ο υπερήρωας για να το γεμίσει λόγια κι υποσχέσεις. Θα μεγαλώνει νομίζοντας ότι απέτυχε, επειδή δε μπόρεσε να σωθεί από τα βασανιστήρια της πραγματικότητας. Άρα εξαρτάται από σένα. Να βρεις τον υπερήρωα μέσα σου και να σωθείς, πριν ο κύκλος επαναληφθεί ξανά και ξανά. Τα κληροδοτήματα της ιστορίας έχουν δείξει το δρόμο ότι αυτό γίνεται. Τα δέντρα φυτεύτηκαν από κείνους που έζησαν πολύ πριν από μας. Το έδαφος είναι πιο γόνιμο από ποτέ, ακόμα κι αν το καταπατούν χιλιάδες, μέρα με τη μέρα. Αρκεί να βρούμε αυτόν το μικρό σπόρο μέσα μας και να τον αφήσουμε να αναπτυχθεί, ακόμα κι αν ολόκληρος ο κόσμος περιμένει απλά να τον πατήσει. Να τον αφήσουμε να εξελιχθεί σε κάτι που δε μπορεί να σταματήσει, ακόμα κι αν τρεμουλιάζουμε σε κάθε μας βήμα. Πιστεύω ότι μπορούμε να το κάνουμε, γιατί ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει το Σούπερμαν, εφόσον ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο. Έλα λοιπόν και σώσε τον παγκόσμιο ήρωα, ακόμα κι αν τα πόδια σου τρέμουν κι η καρδιά σου χτυπάει δυνατά, γιατί μια μέρα ένα παιδί θα δει τα βήματα σου και θα αποφασίσει ότι από όλους τους ήρωες που έχει δει, αυτός που θα ήθελε να είναι, είσαι εσύ.