Η ΠΑΡΕΑ ΕΝΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥ!

Μια φορά είδα στον ύπνο μου πως είχα καθίσει απέναντι από σένα και κουβεντιάζαμε. Δεν πολυκαταλάβαινα τι λέγαμε, αλλά ούτε κατάφερα να βγάλω κάποια άκρη από τα λόγια. Μάταια προσπαθούσα να ακούσω μπας και μπορέσω να συνεννοηθώ. Οι λέξεις πάρα πολλές, περίεργες και άγνωστες. Κι εσύ επίσης δε μου φαινόσουνα πολύ γνωστός. Με κάποιον έμοιαζες, αλλά δεν ήμουν και σίγουρος. Έτσι άφηνα εσένα να μιλάς στα μουλωχτά, μήπως καταφέρει και αρπάξει κάτι το αυτί σου από όσα λέγαμε. Από τις γκριμάτσες και τις χειρονομίες όμως που άφηνες, κατάλαβα ότι δε μπόρεσα να σε πείσω, αλλά ούτε και να πειστώ. Αν και ήμασταν τόσο κοντά, δε με άκουγες, αλλά ούτε κι εγώ σε άκουγα. Δε μας έβγαλε πουθενά αυτή η κουβέντα. Έτσι λοιπόν, σηκώθηκα και έφυγα σε αντίθετη κατεύθυνση παίρνοντας τα πειστήρια που έφερα, ενώ σε άφησα εκεί μονάχο να κάνεις παρέα με τα δικά σου. Καθώς αποχωρούσα, τότε πρόσεξα ότι είχαμε τις ίδιες φάτσες. Αύριο ξημερώνει μια άλλη ίδια μέρα. Να μην ξεχάσω να καταθέσω και τούτα τα πειστήρια στο μνημείο της μέρας που χάθηκε. Έτσι κι αλλιώς δεν ωφελούν πουθενά. Η πραγματικότητα δίνει όσες απαντήσεις θέλουμε να δούμε.

ΚΑΠΟΤΕ..!

Κάποτε η γη και ο ουρανός θα ξανασυναντηθούν και θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα του ήλιου. Η υπομονή θα τελειώσει στην ανεκπλήρωτη νύχτα και ο κήπος θα γεμίσει πολύχρωμες πεταλούδες και ανθισμένες μυγδαλιές. Τα πουλιά θα κελαηδήσουν ξανά, για να συνεχίσουν την άνιση μάχη με τη φύση. Οι σειρήνες με τα τραγούδια τους θα διορθώσουν το δρόμο στο κλίμα που χάθηκε. Ζωντανά σκιάχτρα θα προσπαθήσουν να ποδοπατήσουν τα στάχυα, χωρίς να καταφέρουν να πάρουν θέση στα ματωμένα μπαλκόνια. Στα σπίτια θα λιώσει ο παγετώνας και πολύχρωμα χαμόγελα θα στήσουν πανηγύρι στις αυλές. Η νύχτα θα αγκαλιάσει τη μέρα και παρέα θα ακούσουν το αποκαμωμένο τριζόνι. Το ηλιοβασίλεμα θα συνεχίσει να εναλλάσσεται με την ανατολή για να καλύπτει τις ουλές του έρωτα με την ημέρα. Η θάλασσα θα κάνει ανακωχή με την τρικυμία και δε θα πολεμήσει με τα πλοία. Θα φορέσει το πιο γαλανό της φόρεμα και απρόσκλητη θα έρθει να ενωθεί. Θα στείλει τα απροσάρμοστα βουνά, να ανταμώσουνε τα ανικανοποίητα σύννεφα και με ένα ανελέητο χορό εκεί στον κύκλο της μάταιας μέρας, θα χαράξουν την αρχή που θα ξετρυπώσει τα απόκρυφα μυστικά του υδροφόρου ορίζοντα. Από την απροσδιόριστη στιγμή θα καλπάσουν ατίθασα το πάθος και η ορμή για να βρουν διέξοδο, που κανένας μίτος δε θα είναι ικανός να τα οδηγήσει. Οι συνθήκες θα ανεβοκατεβαίνουν στα υπόγεια και θα φαίνονται όλα καλύτερα από τη ροή του νερού στα όνειρα τους. Κάποτε, θα δημιουργηθεί και ο άνθρωπος από την αρχή!