ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ, ΕΙΡΗΝΙΚΟ, ΚΑΘΑΡΤΙΚΟ, ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ, ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΚΟ, ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟ, ΑΕΡΙΤΖΙΔΙΚΟ, ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ, ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ, ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΟ, ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟ, ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ, ΟΝΕΙΡΟΠΑΡΜΕΝΟ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ, ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ, ΚΑΥΣΤΙΚΟ, ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ, ΑΣΥΜΒΑΤΟ, ΑΙΧΜΗΡΟ, ΑΙΦΝΙΔΙΟ, ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ, ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟ, ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ, ΑΔΙΑΚΡΙΤΟ, ΑΝΑΠΟΔΟ, ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟ, ΑΥΤΟΝΟΜΟ, ΑΝΑΡΧΟ, ΑΔΕΣΠΟΤΟ, ΑΚΡΑΙΟ, ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, ΑΡΡΩΣΤΟ, ΕΙΡΩΝΙΚΟ... ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ!

Αναγνώστες

17 Φεβρουαρίου 2021

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ!

Νοσταλγία. Μια λέξη γεμάτη από ανεξιχνίαστα μυστικά. Η ομορφιά της σιωπής. Η ομορφιά της θλίψης. Το πρώτο φιλί γίνεται το μεθύσι των αναμνήσεων σου. Οι χαμένες ελπίδες σου παίρνουν κι αυτές τη σειρά τους. Ξυπνάς τη χαρά των τελευταίων σου ευχών. Κρατάς τα μάτια σου κλειστά και ολόκληρη η ζωή σου ζωντανεύει σε ένα όνειρο, σαν μια ταινία. Τα όνειρα σου φεύγουν από την κορυφή ενός λόφου και πετάνε σαν πουλιά. Έτσι ξεκινάς το ταξίδι σου. Πόσο όμορφη είναι η νοσταλγία! Καταφεύγεις σ' αυτήν και την αποζητάς. Είναι η μνήμη σου από το παρελθόν. Αυτό το ανεπανόρθωτο παρελθόν. Παίζεις κρυφτό ανάμεσα στα λουλούδια. Κυλάς στο γρασίδι σαν την τελευταία πράξη αυτής της μυστηριώδους, πικρής, θυελλώδους, σύντομης, πολύχρωμης και απίστευτης ζωής, που είναι προσαρμοσμένη στη μελωδία μιας μουσικής. Τίμησε τη νοσταλγία, που σε κάνει ακόμα να ονειρεύεσαι.

03 Φεβρουαρίου 2021

ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ!

Γεια σου! Κλείνεις τα μάτια τη νύχτα μόνο για να δεις την αντανάκλαση κοιτάζοντας πίσω σε σένα. Η μαύρη αντανάκλαση της πίσσας. Η ψυχρή, σκοτεινή, πικρή αλήθεια. Ποιος είσαι; Τι σκοπεύεις να κάνεις; Τι αγαπάς πραγματικά; Είσαι ξένος στο μυαλό σου, περιπλανώμενος καθημερινά σε δάση βαθύτερα από ό,τι είχες γνωρίσει. Μια μέρα, βρήκες ένα όμορφο λουλούδι, το οποίο καθόταν μόνο του, με το λαμπερό κίτρινο χρώμα του που έκανε αντίθεση με τα άλλα πυκνά πράσινα που το περιβάλλουν. Το άρπαξες με όλη σου τη δύναμη και δεν το άφηνες να φύγει. Καθώς άρπαξες αυτό το λουλούδι, οι σκέψεις άρχισαν να σε πλημμυρίζουν σαν μικρά, αλλά βιαστικά ρεύματα ελπίδας, που ακμάζουν με τη ζωή. Σκέψεις που δεν υποσχέθηκαν ποτέ αύριο. Σκέψεις ότι η κοινωνία δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα κατασκεύασμα που δημιουργήθηκε από ανθρώπους, που είναι ανίκανοι να ατενίζουν το σήμερα. Σκέψεις ότι είσαι εσύ και παρόλο που μπορεί να σκεφτείς ότι είσαι καθάριος στο θολό, βρίσκεσαι μόνος εκεί έξω, σε όλο το άπειρο και οτιδήποτε πιστεύουμε είναι πέρα ​​από αυτή τη μικρή, ασταθή και ευαίσθητη να σκάσει φούσκα. Αυτή η φούσκα που είναι γεμάτη με τόσα χρώματα, σε κάνει να αναλογιστείς τον λόγο για τον οποίο επέλεξες να πιάσεις αυτό το μικρό κίτρινο λουλούδι. Ωστόσο, σήμερα, καθώς κοιτάς πίσω στο χρόνο πως το βρήκες, η απάντηση σου ήταν ξεκάθαρη. Το λουλούδι που είχες αποφασίσει να κρατήσεις, είχε μετατραπεί σε κάτι όμορφο. Σ' αγαπώ!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...