Όχι λόγια.
Κανένας ήχος.
Δίχως ανάσα.
Ένα ουράνιο τόξο φωτίζει τη νύχτα.
Το αστέρι λάμπει μέσα.
Θέλεις να το έχεις.
Έτσι σε άρπαξα.
Χαμογέλασα σε σένα.
Ήσουν μια λυπημένη κάμπια.
Μια πληγωμένη κάμπια.
Προσπαθούσες να γίνεις πεταλούδα.
Μέχρι να σε βρω.
Είδα τη μεταμόρφωση.
Γέλασες μαζί μου.
Σε επούλωσα.
Ερωτεύθηκα μαζί σου.
Σε επούλωσα.
Ερωτεύθηκα μαζί σου.
Δεν ήξερα ότι θα φύγεις.
Μου είπες να βρω άλλη πεταλούδα.
Να με βοηθήσει.
Η πληγή ρύθμισε τη ζωή σου.
Η πληγή ρύθμισε τη ζωή σου.
Τότε, που ήταν όλα όμορφα.
Αλλά δε θα καταλάβεις ποτέ.
Τι ήταν εκείνο στην καρδιά μου.
Μια άσκοπη ύπαρξη έζησα για πολύ καιρό.
Ήσουν η τελευταία πεταλούδα.
Υ.Γ.: Μερικές κάμπιες δε γίνονται ποτέ πεταλούδες!
Καλησπέρα Νίκο. Με την ευαισθησία της καρδιάς σου και την τρυφερότητα του λόγου σου. Αγαπητέ φίλε να είσαι πάντα καλά. Καλό μήνα και Χριστός Ανέστη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη μου καλησπέρα!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ καλέ μου φίλε!
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Να είσαι πάντα καλά με τους αγαπημένους σου!!!
Νικολα τι ομορφα που γραφεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα! Αχ βρε Χριστίνα! Έχει και το δικό σου προσωνύμιο!
ΔιαγραφήΚάπου - κάπου σιγοβράζουν τα υποκατάστατα!
Σ' ευχαριστώ! Να είσαι πάντα καλά!!!