ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ!

Πέρασα όλη μου τη ζωή σαν ένας άμαχος που δεν είχε πάνω του κανένα είδος προστασίας. Σε όλες τις μάχες που έδωσα, δήλωνα παρών με μια απλή συμμετοχή. Αρνήθηκα να προτείνω τα όπλα μου, αλλά ούτε και να το βάλλω στα πόδια. Ήμουν ένας άοπλος της περιπέτειας. Προτίμησα όμως να μην παραδοθώ και να παραμείνω στο πεδίο της κάθε μάχης. Μέχρι της τελικής πτώσεως. Δε φοβήθηκα και δε λιποψύχησα, γιατί δε σκεφτόμουνα καν την έκβαση του αγώνα. Όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα δε με ένοιαξε, γιατί έχω πάρει πολλές φορές το βάπτισμα του πυρός. Όσες μάχες και να έδωσα, τις άντεξα, παρόλο που πήγαινα πάντα ανυποψίαστος και με το χαμόγελο στα χείλη. Κι ας έφευγα από κει πληγωμένος, γεμάτος τραύματα και ουλές. Φαίνεται πως αυτό ήταν το θέλημα του Θεού κι έτσι χρειάζονταν να γίνει. Όλο και κάποιος λόγος θα παραμόνευε. Γι' αυτό αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη στην απεραντοσύνη Του. Νιώθω ότι ήταν πάντα δίπλα μου όλο αυτό το διάστημα, αφού με κρατούσε όρθιο και δε λαξεύτηκα. Μ' αυτόν τον τρόπο και με τη βοήθεια Του κατάφερνα να βγαίνω όλο και πιο δυνατός στο λούκι της ζωής.

ΑΙΩΝΙΑ!

Πέταξε ψηλότερα από τις κορφές.

Στη μεγαλύτερη εφικτή απόσταση.

Στέκεται πάνω από τον ουρανό.

Μια πυγολαμπίδα στο σκοτάδι.

Θέλει μόνο να βλέπει τα μάτια σου.

Για να επαναλαμβάνει τις ευλογίες της.

Παρακολουθεί τη ζωή σου να περνάει.

Βρίσκεται ανάμεσα στα αστέρια.

Ήρθε σ' αυτό το μέρος για να ησυχάσει.