ΧΑΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΙ ΕΛΠΙΔΕΣ!

Και πάνω που ΄πα να κόψω τις κακές συνήθειες, να ΄σου μπροστά μου πάλι τ΄ όνειρο.Βρε τι κακό με βρήκε με δαύτο.Με πήρε στο κυνήγι.Μόλις άρχισα να συνηθίζω χωρίς την παρουσία του, ξεκίνησε την επίθεση με… επίσκεψη.Βέβαια-όπως λένε-μόνο οι νεκροί δεν ονειρεύονται.Κι αυτοί που ονειρεύονται πως είμαι τόσο σίγουρος πως δεν είναι “νεκροί”;

Μα είναι όμως δυνατόν να ζει κανείς χωρίς όνειρα;Όχι, κι όταν ήμουν μικρός έκανα αρκετά απ΄ αυτά.Δεν ήξερα πιο να πρωτοδιαλέξω.Έτσι να ΄κανα το χέρι μου και θα το ΄κανα δικό μου.Αλλά δεν το ΄κανα όμως, γιατί σ΄ άλλα δίστασα κι άλλα τσακίστηκαν στα βράχια.Έτσι αυτά μ΄ αφήσανε μόνο μου και φύγανε.Ορισμένα αργότερα τα συνάντησα πάλι στη ζωή, αλλά δεν ήταν πια τα ίδια σαν αυτά που γύρευα… ή φαίνεται πως δεν ήμουν εγώ ο ίδιος.

Αν δεν τα πιάσεις τότε που σου παρουσιάζονται, τότε μην περιμένεις να ΄ρθουν τα ίδια.Γιατί όμως ποτέ ένα όνειρο να μην εμφανίζεται το ίδιο ξανά στο δρόμο σου;Δε μπορώ βέβαια να πω πως μ΄ άρεσαν ιδιαίτερα αυτά που συνάντησα ξανά, αλλά μου ήταν όμως απαραίτητα.Κάποιες φορές κάνουμε πράγματα κι ας μας ζορίζουν, γιατί είναι-όπως είπα-απαραίτητα για να ζήσουμε.

Πάντως σ΄ ότι έχω κάνει(και δεν κάνει) μέχρι σήμερα, τα βασικότερα ήταν εκτός λίστας ονείρων μου.Δε μπορώ να πω πως ήταν κι άσχημα.Αυτό όμως με προβληματίζει ως προς τα παιδιά μου μέχρι ενός βαθμού.Τι όνειρα να κάνουν κι αυτά, αφού τα περισσότερα(για να μην πω όλα) θα ΄ναι εκτός προγράμματος.Δεν πειράζει όμως, αν δεν ονειρεύονται δε μπορούν και να ελπίζουν.

Τελικά βρε φίλε σε τούτον τον κόσμο μπορείς να ονειρεύεσαι ακόμα.Κι όταν ονειρεύεσαι τότε υπάρχεις… κι όταν υπάρχεις συνεχίζεις να ζεις.Κι αν ακόμα δεν πετύχεις αυτά που θες, τουλάχιστον θα βρεθείς ανάμεσα στ΄ αστέρια… στις ελπίδες.Με τα όνειρα δεν ξοδεύεις τίποτα.Μόνο λίγα σταγονίδια φαιάς ουσίας χαλάς λιγάκι.Το θέμα είναι να ΄χεις μάθει να ονειρεύεσαι και να ελπίζεις, γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν είχαν αξιωθεί να ονειρευτούν ή το ΄χουν κόψει αργότερα στην πορεία τους.Βλέπεις και μόνος σου στο διάβα πως υπάρχουν παντού αντιθέσεις!

Τελειώνοντας θα σου πω λοιπόν μια σύντομη ιστορία, γιατί θέλω και μου βγαίνει απ΄ την ψυχή!Κάποτε για να πιάσω δουλειά στις έξη το πρωί, έβαζα να κτυπήσει ένα ρολόι-ξυπνητήρι που ξεσήκωνε τη γειτονιά.Απ΄ το άγχος μου να προλάβω λίγες ώρες ύπνου, ο ήχος του τικ-τακ του ρολογιού μ΄ ενοχλούσε αφάνταστα, μου αποσπούσε την προσοχή κι αρκετές φορές μ΄ είχε προβληματίσει!Και τις μπαταρίες που ΄βγαζα, τα μάτια μου πέφταν πάνω σ΄ αυτό κι ένιωθα πάλι τα ίδια.Μου επηρέαζε το βλέμμα και το μυαλό κι ήταν σα να τ΄ άκουγα!Δε φαντάζεσαι πόσο καιρό μου πήρε να καταλάβω πως δεν έπρεπε ν΄ ακούω ή να κοιτώ το ρολόι, αλλά να κάνω ότι κάνει κι αυτό.Να προχωρώ..!

Υ.Γ.:Το παρακάτω βίντεο είχε επιμεληθεί-τον καιρό εκείνο-το "αγκαθι"(δηλ. το Σοφάκι μου!) κι είναι δημιούργημα δικό του.Έβαλα βέβαια κι εγώ μερικές πινελιές όπου μου το ζήτησε.Αξίζει να το δείτε και να τ΄ ακούσετε.Οι εικόνες είναι όλες απ΄ το διαδίκτυο...

Τελικά ποτέ δεν έγινα σοφότερος αν στερήθηκες το όνειρό σου και τι απέγινε... το μόνο όμως που γνωρίζω μετά απ΄ όλα αυτά, είναι πως μέχρι σήμερα μαζί σου στερήθηκα το δικό μου..!Έχω όμως την πίστη πως κάπου θα συναντηθούμε!Τουλάχιστον έχουμε δικαίωμα στ΄ όνειρο και το εύχομαι..!