ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ!

Αυτές τις μέρες συνάντησα στην Αθήνα έναν απλοϊκό άνθρωπο-τον Κυριάκο-οικογενειάρχη με θετό παιδί, που φαίνεται να ΄χει θέληση και δίψα για ζωή κι αναμένει να ενταχθεί σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης απ΄ τη μάστιγα των ναρκωτικών.Έκανε τα τελευταία τρία χρόνια χρήση-απ΄ ότι μου ΄πε.Τον είδα σε μέρος που μας χώριζαν κάτι κάγκελα κι έκανα νεύμα προς εκείνον για να ΄ρθει πιο κοντά.

Αφού χαιρετηθήκαμε κάπως από μακριά, μου ΄πε αμέσως με δυνατή φωνή:"Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους... μ@λ@κες!".Όταν συναντηθήκαμε μετά στο τραπέζι που έτρωγε, αμέσως του θύμισα αυτό που ΄πε και του εξήγησα με πολύ ενδιαφέρον:"Είχες απόλυτο δίκιο γι΄ αυτό που ΄πες πριν από λίγο κι όσα ξέρεις απ΄ αυτά που πέρασες, δε μπορεί να τα γνωρίζει κανένας.Όταν όμως θα τελειώσεις απ΄ όλους αυτούς τους Γολγοθάδες κι έρθει η δική σου Ανάσταση, τότε θα δεις και θα νιώσεις αμέσως στο πετσί σου, πως τα σίδερα ήταν για τους λεβέντες.Και λεβεντιά δεν είναι βέβαια να ΄χεις μάθει στον εαυτό σου, να κατευνάζει τα θέλω και τις αντοχές του μόνο στα δύσκολα, αλλά και στα πιο απλά κι εύκολα.Να, ας πούμε πως έχεις μπροστά σου ένα μπουκάλι νερό και θες να το πάρεις και να το πιεις, αλλ΄ όμως αυτή τη φορά δε θα το κάνεις όπως το ΄κανες πριν, γιατί θα ξέρεις πως δεν ήρθε ακόμα η ώρα για να ξεδιψάσεις.Θα ΄χεις ξεπεράσει τόσο τον εαυτό σου, όσο κι όλους εμάς.Αυτό λοιπόν θα πει λεβεντιά!Τόσο απλά..!"

Είπα να μην το βγάλω από μέσα μου, αλλά φαίνεται πως δεν άντεξα τελικά..!