ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ;

"Το είπα και στην αρχή.Η μόνη ελπίδα μας είναι να βγάλουμε την ψυχή μας απ΄ το "μπαούλο".Μόνο έτσι θα μπει φρένο στο τρεχαλητό του μυαλού μας.Το μυαλό είναι ένα σκυλί που αν δεν το δέσεις απ΄ την ψυχή ικανοποιεί τις επιθυμίες του όπως τα ζώα.Άρα οδηγεί τον άνθρωπο με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον θαυμαστό κόσμο των ζώων.Με ρωτήσατε αν υπάρχει ελπίδα...Ναι, υπάρχει ελπίδα, αρκεί να πονέσουμε ξανά!"
                                                                                                  Octavio Paz

                                                                                                                       

Αυτό το όμορφο κείμενο-απόσπασμα μ΄ άρεσε πάρα πολύ, γιατί νομίζω πως μ΄ εκφράζει.Μοιάζει σαν να με σπρώχνει σ΄ αποστολή αυτοκτονίας.Κι αυτή τη φορά να δω πως θα επιβιώσω.Να πονέσω χωρίς να ματώσω γίνεται;Γιατί αν είναι να ματώσω ξανά, τότε ποιο θα ΄ναι το όφελος σ΄ αυτήν την υπερπροσπάθεια;Αν ματώσω όμως ξέρω πως θα πληγωθώ βάναυσα.Ξαναπέρασα τέτοιες συμπληγάδες και παλιότερα.Ποιος όμως θα μου γιάνει τις πληγές μου;Κανένας, αλλά μπορεί όμως και μόνος του ο εαυτός μου.Τουλάχιστον έχω μάθει τόσα χρόνια απ΄ τα ζώα, πως να χρησιμοποιώ τη γλώσσα μου.Να γλύφω πάνω στις ελπίδες μου κι αυτές να επουλώνουν-ως δια μαγείας-την ψυχή μου.Απ΄ το τίποτα κάτι είναι κι αυτό τελικά!