ΟΝΕΙΡΟΑΝΑΠΝΟΕΣ!

Χρυσάνθεμο ακόρεστης αναλαμπής.

Ροή απέραντου ονείρου.
Ύπαρξη πότισες τη σιωπή.

Στης ζωής το γαϊτανάκι.

Αρχή πρελούδιο ανέμου.

Νυχτιά που γέμισε αστέρια.

Θεού δώρο στον έρωτα.

Ήλιε του Καλοκαιριού.

Χριστού αφιέρωση στο θάμα.

Ρίχνω την καρδιά μου στο φεγγάρι.

Ιδανικά ξεπρόβαλες την Άνοιξη.

Σαν πυγολαμπίδα του ουρανού.

Τo περιθώριο γέμισες χαρά.

Ίδιο όνειρο που ξαναβρήκα.

Αδελφικό αντάμωμα στο γκρίζο.

Να θυμηθώ πως να χαμογελώ.

Από τη φεγγαρόστρατα πιο πέρα.

Αφήνοντας πίσω τη στεριά της σκέψης.

Δυο δάκρυα πόθου γίνανε ένα με τη θάλασσα.
Κάνετε τα πάντα να φαίνονται πως αξίζουν.
Δυο βήματα στο λίγο, χαμόγελα στο πολύ.

Ανάσες μου, ρυάκια και γιοφύρια μιας ζωής.

Υ.Γ.: Αν καταφέρω να φτάσω τον ορίζοντα, ίσως απαντήσω και στα τόσα γιατί.
Εκτιμώ όμως πως δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε που πηγαίνουμε. 
Στο παιχνίδι με τις σκιές η έξοδος βρίσκεται στο "άστο να 'ναι".
Να σας κάνω να χαμογελάτε μονάχα και όσο μπορώ.
Δέσατε την αναπνοή μου με το όνειρο!

Με ΑΓΑΠΗ πάντα... 
(στου απείρου την άκρη!)

Χαμόγελο φτερούγισε σκορπίζοντας αμέτρητα ευχαριστώ!!!

*Δήμητρα... δε βρίσκω λόγια..!!!*