ΛΕΥΤΕΡΗ ΨΥΧΗ!

Η ψυχή έχει κολλημένα φτερά πάνω της για να πετά! Να ξεμακραίνει απότομα και γρήγορα απ' την ασχήμια και κακία. Είναι λεύτερη... κι όπως λεύτερη γεννιέται, το ίδιο στερεύει λεύτερη στο βάθος της αιωνιότητας. Το μόνο που ξέρει είναι συνέχεια να πετά και να ξαποσταίνει εκεί που θα βρει ζεστές φωλιές. Κουβαλάει μαζί της κάθε λογιών υλικά, χωρίς να χτίζει δικές της. 

Δε ζητάει κι ούτε ψάχνει τίποτα. Το μόνο που θέλει είναι να περιφέρεται... παντού και πουθενά. Ζει κυνηγημένη, γιατί θέλουν να την αιχμαλωτίσουν. Και προσπαθούν με χιλιάδες τρόπους να την υποτάξουν, να την αυθυποβάλλουν, πότε με νόμους και κανόνες και πότε με έρωτες και υποσχέσεις, μέχρι να την κάνουν κτήμα τους. Έτσι ανυπάκουη όπως είναι, θα ξεγλιστράει και θα αμολάει τη σκιά της σαν μελάνι μέχρι να ξεχαστεί. Κι αυτό τους κάνει να τη φοβούνται. Δε θέλουν να κυκλοφορεί λεύτερη. Εκείνη όμως είναι φτιαγμένη να μην υπακούει σε αρχές και προ πάντων ούτε σε "ειδικούς" και "έμπειρους" κανόνες! Κι έτσι κυνηγημένη, θα πετάει και θα μεγαλώνει μες στον κίνδυνο, χωρίς να την πολυνοιάζει αν κινείται αντίθετα κι αυθαίρετα στο ρεύμα με τους πολλούς. Μέσα από δάση συνειδήσεων θα συνεχίζει την περιπλάνησή της σαν ένας πρόσφυγας στο σύμπαν. Θέλει μόνο να πετάει και να περιστρέφεται προς όλες τις μεριές με τη χαρά. Αλλά όταν χρειάζεται να σωθεί, ξέρει πολύ καλά να φεύγει. Ακόμα και στο απόλυτο σκοτάδι όμως δεν την αφήνουν να βρει την ηρεμία της. Πρέπει να εξαργυρώνει κι εκεί διάφορα τελώνεια. Σε σένα μιλάω που κάνεις ότι δε βλέπεις ή δεν ακούς. Θα 'ρθει όμως κάποτε η στιγμή που θα το εξαργυρώσεις και εύχομαι μονάχα να μην το μετανιώσεις.

Να ρίχνεται στη μάχη με το χρόνο, για να βγει από κει χωρίς απώλειες. Να έχει βοηθό και σύμμαχο την κολλητή της μνήμη. Δε φυλακίζεται και προπάντων δε στριμώχνεται. Κι όποτε γίνει αυτό, τότε εκείνη θα βρει το δρόμο για να δραπετεύσει! Μεταμορφώνεται σαν ένα είδος στριφογυριστής πεταλούδας. Ξεκουράζει τα φτερά της σ' εκείνα τα λουλούδια που μοσχοβολάνε αγάπη, τρυφερότητα και καλοσύνη. Φέρνει τον κόσμο ανάποδα για να κουρνιάσει λιγάκι εκεί που θα γαληνέψει... εκεί που δε θα φοβηθεί... εκεί που θα νιώσει καλύτερα... εκεί που θα ερωτευθεί. Κι αν ακόμα θάβρει όλα αυτά και τόσα άλλα, εκείνο που θέλει πιότερο, είναι να μπορεί να χρησιμοποιεί και πάλι τα φτερά της!