ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ!

Δεν αγάπησε τυχαία.

Θα χαρίσει την καρδιά του.

Για να στέκεται ψηλά ολόγιομη.

Προσκέφαλο έγινε στα όνειρα του.

Στη χούφτα του την έχει για να ξεδιψά.

Επιφορτισμένος να την ανασταίνει.

Δεν αγάπησε τυχαία.

Είχε την αγάπη από πριν.

Στη δυσοσμία της πικρής ζωής.

Την ξεχώρισε από το κακόβουλο το πλήθος.
Ένα αίσθημα ανάμεσα στο χώρο.

Έγινε το σωστό του λάθος.

Δεν αγάπησε τυχαία.

Μια γαλάζια θάλασσα ο κόσμος της.

Κάνει τον ήλιο να βουτάει στο χρώμα της.

Ξεκούρδιστη κιθάρα το κορμί της.

Εγρατσούνισε του μυαλού του τις χορδές.

Πες το τραγούδι που θα τον σκοτώσει.

Δεν αγάπησε τυχαία.

Δυνατά τη φώναζαν οι λέξεις του.
Σελήνη πρόβαλε στο φρύδι ενός λόφου.

Στην εικόνα της κατάλαβε το κενό στην αυλή.

Πύρινο και απειλητικό ψιθύρισμα της λάβας η ματιά της.

Προσπαθεί με δέος για να δει το φως.

Δεν αγάπησε τυχαία.

Σπασμένα κόκαλα σε θρυμματισμένη ψυχή.

Εξακολουθεί να αγοράζει ένα άλλο εισιτήριο.

Να δει την ομορφιά του αφόρητου ουρανού.

Άπλωσε τα χέρια της για λίγο όνειρο.

Νόμισε πως θα τον αγκαλιάσει.

Δεν αγάπησε τυχαία.

Ανάσες διαφορετικές ξεπήδησαν.
Ανατριχίλα και αγέρας μολυσμένος.
Τέρας αχαλίνωτο βρυχάται από το βάθος.
Πραγματικότητα με πολλά κεφάλια.
Απόγονοι Λερναίας Ύδρας.

Υ.Γ.: Ζούμε σε μια γη, όπου το σώμα μας δεν έχει τόπο!