ΣΥΝΗΘΙΣΕΣ..!

Κοιτάζεις τον ορίζοντα της θάλασσας.

Κύματα δε θάρθουν ποτέ να σκουπίσουν το κλάμα σου.

Δε θα σου διώξουν το λυγμό.

Στο βλέμμα σου δε θα υπάρχει ελπίδα.

Τα μαλλιά σου θα είναι λυπημένη θημωνιά.
Τι μπορούν να κάνουν τα αγάλματα;
Όνειρα πιασμένα με ονειροπαγίδες.

Κοιμάσαι πάνω σε συνήθειες.

Συνήθισες να προσπαθείς.

Συνήθισες να κρύβεσαι.

Κάποτε θα γευτείς το αίμα σου.
Θα σιχαίνεσαι να σκοτώνεσαι κάθε βράδυ.

Όλα ψιθυρίζουν από το υπόστρωμα.

Όλα έχουν προβλεφτεί.

Παραπλανήθηκες από τα αστέρια;

Δεν πρέπει να χαθείς.

Διάλεξε τα όνειρα.

Βάλτα καλά μες στο κρανίο σου.

Θα ξαναγεννηθούμε;

Θα βρούμε την αγάπη;
Πραγματικότητα που μας βιάζει.

Χαμογέλα για να αλλάξει η ζωή.

Εσένα, ποιος σε κάλεσε;
Ηδονή που σου χτυπάει την πόρτα.
Καταλαμβάνει τη θέση στο μυαλό.
Τα "θέλω" που δε λογάριασες.
Συνήθισες το υποκατάστατο.
Συνήθισες το "μου λείπεις".
Συνήθισες το "δε μπορώ".

Μη δικαιολογείσαι.

Συνήθισες το ψέμα.

Υ.Γ.: Δε θέλω άλλο να μείνω εδώ. Πάω να φτιάξω ένα δικό μου κόσμο!