Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΜΙΑΣ ΓΙΟΡΤΗΣ!

Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ, Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ,
ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ Σ' ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ, 
ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ!

Είχα κλείσει τα 11 χρόνια όταν έσκασε η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Τότε μεγάλωνα στην Άρτα κι απέξω απ' την πόρτα του σπιτιού μου μάθαινα από στόμα φίλου μου συμμαθητή τα μαντάτα στην Αθήνα μ' ανησυχία! Τα ελεγχόμενα κανάλια της τηλεόρασης ανήκαν στο καθεστώς κι η ενημέρωση ήταν τόσο ελλιπής όσο κι ασπρόμαυρη. Από τότε όμως πέρασε αρκετός καιρός και το μόνο που άλλαξε ήταν η ζωή με τα χρόνια που φορτώθηκα στην πλάτη! Όλη αυτή η πορεία μ' έκανε ν' αηδιάσω και ν' αναρωτηθώ! Αφού κοιτάχτηκα στον καθρέπτη, έπρεπε να δώσω μια απάντηση στο γιατί επιμένουμε σε μια ξεφτισμένη επέτειο, που την έχουμε κατατάξει ισάξια με τις άλλες δυο εθνικές μας.

Δε θα εξετάσω αν χάθηκαν ζωές μέσα στον περίβολο ή απ' έξω κι ο καθένας μπορεί να υποστηρίζει ακόμα ό,τι θέλει. Γεγονός όμως είναι ότι χάθηκαν ζωές κατά τη διάρκεια της χούντας. Υπάρχουν βέβαια διάφορα πορίσματα από εκείνα τα χρόνια που ανάθεσαν οι μετέπειτα δοσίλογες κυβερνήσεις του Κων)νου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου κι όποιος θέλει μπορεί να ψάξει να τις διαβάσει. Υπήρξε κι άλλη πολύ αργότερα κι ανέβαζε τον αριθμό των νεκρών ακόμα περισσότερο. Έτσι τουλάχιστον αναφέρεται και γράφεται στη βικιπαίδεια. Τι μπορεί όμως να μας θυμίσει αυτή η γιορτή άραγε; Τους αγώνες εκείνους που έκαναν κατά της χούντας για μια ζωή ελεύθερη; Η πορεία όμως έδειξε πως την εννοούσαμε διαφορετικά την έννοια της ελευθερίας.
Η κινητοποίηση τότε ξεκίνησε αυθόρμητα χωρίς κομματικά κριτήρια από λίγο απλό φοιτητόκοσμο κι έγινε χείμαρρος από πολλούς απλούς πολίτες. Η κομματική εκμετάλλευση του Πολυτεχνείου που επιχειρήθηκε είναι εντελώς λανθασμένη. Στη συντριπτική πλειοψηφία του ο λαός είχε βαρεθεί τη χούντα με τα ξεθωριασμένα πρόσωπά της και παρότι επικρατούσε ο φόβος, έπιασε την ευκαιρία του Πολυτεχνείου για να εκτονώσει το συναίσθημά του. Ήταν απαίτηση όλων των Ελλήνων, όπως ήταν και παλιότερα το "ΟΧΙ". Κάτι ανάλογο συμβαίνει στις μέρες μας. Όλοι οι Έλληνες είναι κατά του μνημονίου, αλλά φοβούνται να το εκδηλώσουν. Η διαφορά όμως του τότε με το σήμερα είναι ότι εκείνη η γενιά τόλμησε εκείνο που φοβούνται σήμερα οι ίδιοι!
Αυτή η τόλμη τελικά αποδείχτηκε ψεύτικη κι ο αγώνας κάλπικος! Έτσι απ' την καλυτέρευση περάσαμε στην καλοπέραση και καταλήξαμε στο γλύψιμο, το λάδωμα και τη βόλεψη. Τουρκικά κατάλοιπα... Μήπως τώρα πια τι έχουμε; Μια αόρατη χούντα ελέγχει κι εξουσιάζει πλέον τις συνειδήσεις μας. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι μόνοι τους, αλλά έχουν παγκόσμιους συμμάχους. Τι έγινε η αριστερή εκείνη ιδεολογία που κτίστηκε κι ανδρώθηκε απ' τους εξόριστους; Τώρα όλοι αυτοί πίνουν και γλεντούν μπροστά μας εις υγείαν των κορόιδων! Ξέρουμε ποιοι πολιτικάντηδες ήταν στο Πολυτεχνείο και φρόντισαν να μας το γνωρίσουν για να πάρουν αξιώματα. Τιμούμε όμως κι αυτούς μαζί με τους απλούς κι ανώνυμους. Ας αναλογιστούμε μόνο από πότε η χώρα λειτουργούσε ελεύθερα κι ανεξάρτητα. Τι να πρωτοθυμηθούμε άλλωστε;

Να θυμηθούμε την αλαζονική στάση του Ελευθέριου Βενιζέλου όταν παράκουσε τους "συμμάχους", μ' αποτέλεσμα να επέλθει η μικρασιατική καταστροφή. Κι η πτώση της χούντας εκείνη την εποχή ήταν επιβεβλημένη απ' τα ξένα σιωνιστικά αμερικανικά κέντρα! Αυτά τα κέντρα την έστησαν και τα ίδια την ξαπόστειλαν - με πρόσχημα την εξέγερση - εξαιτίας των γεγονότων της Κύπρου. Στρέβλωση της ιστορίας είναι επίσης, ότι απ' το Πολυτεχνείο έπεσε η χούντα! Αποτέλεσε όμως το εφαλτήριο για να ξηλωθεί το πουλόβερ της καταπίεσης. Έδειξε ότι κι αυτή η χούντα δεν ήταν άτρωτη και φανέρωνε τις αδυναμίες, τις προστριβές και την ασυνεννοησία των χουντικών, αφού πέτυχε ν' ανατραπεί η καραγκιοζοκυβέρνηση μετά από λίγο απ' τον άλλο αιμοσταγή δικτάτορα(τον Ιωαννίδη), που παρέμεινε κι αυτός μέχρι την πτώση του(Ιούλιο του '74). Αυτά όμως είναι γνωστά, γίνονταν και παίζονταν στο παρασκήνιο, κάτι που στις μέρες μας επικρατούν ευθέως χωρίς καμιά αντίδραση. Λες και μας πείραζε που μας κορόιδευαν πίσω απ' τις πλάτες μας κι όχι μπροστά στα μάτια μας! Μάλιστα χαρακτηρίζαμε και ξενόφερτη τη χούντα, ενώ αυτή που "επιλέγουμε" με την ψήφο μας, δεν είναι επιβεβλημένη, αλλά γνήσια και πατριωτική!

Τον καιρό εκείνο λοιπόν μπορεί ν' απαγορεύονταν κάθε αντίδραση στα χουντικά μέτρα κι αν αντιδρούσαμε σήκωναν το χέρι πάνω μας για να βγάλουν το άχτι τους. Σήμερα και ν' αντιδράσουμε σφυρίζουν αδιάφορα και δε μας υπολογίζουν καν. Το περιβόητο "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" έχει αναβιώσει με απειλές δια στόματος "ευρωσυμμάχων" της σημερινής κατοχικής κυβέρνησης. Πέρασαν πλήθος αντιλαϊκών μέτρων, που ούτε εκείνη η χούντα δεν είχε διανοηθεί να περάσει. Σαν αντάλλαγμα πετάνε γύρω μας ξεροκόμματα "κοινωνικών παροχών". Αντίμετρα που θυμίζουν τα άτοκα δάνεια της χούντας! Τις απεργίες τις καταπνίγουν μέσα απ' τις συνοπτικές διαδικασίες των επιστρατεύσεων και τις συγκεντρώσεις - διαμαρτυρίες με τους πραιτωριανούς και στυλοβάτες τους... τα ΜΑΤ(παρέα με τους κουκουλοφόρους). Στις σχολικές καταλήψεις και κάτω απ' τις απειλές των απουσιών, τα τανκς αντικατέστηκαν τους μπάτσους για να κάνουν τα σκιάχτρα συλλαμβάνοντας ανήλικους μαθητές! Σε τι άλλο μπορεί να διαφέρει πλέον αυτή η σύγκριση; Το "ψωμί, παιδεία, ελευθερία" μήπως δεν ξανακούστηκε στις πλατείες ή μήπως δεν έχει την ίδια αξία και σημασία στις μέρες μας; Ίσως - λέω - και μεγαλύτερη από ποτέ! Και μια απλή ελευθερία έκφρασης εναντίον τους, είναι αρκετή για να μας αφανίσει, αποκλείσει και να μας διασύρει σ' ατέλειωτες αγωγές και δικαστικούς αγώνες, αντί άλλων φυλακίσεων!
Φασισταριά του κερατά κι οι ίδιοι δε διστάζουν να ισοπεδώνουν και να κατατάσσουν οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη με τους φασίστες και τους λαϊκιστές. Όσους θέλουν καταδικάζουν κι όποιους θέλουν αφήνουν ελεύθερους απροκάλυπτα απ' τις φυλακές με τη μέθοδο της εγγύησης ή της πενθήμερης άδειας! Ανάλογα με τις εντολές που θα πάρουν απ' ανωτέρους τους και με τη βοήθεια όλων των παπαγάλων τους(επιχειρηματιών, καναλαρχών, βιομηχάνων, κεφαλαιοκρατών κ.λ.π.), θα πετάξουν στα αζήτητα και θ' απαξιώσουν όποιον πάει ν' αναρριχηθεί αντίθετα απ' τη δική τους πορεία! Κι όποιος δεν υπακούσει κι ανάψει φλας για να φύγει απ' το μαντρί αμέσως τον τρώει κι αυτόν ο λύκος(από παλιά αυτή η παραδοχή της έκφρασης!). Εκείνη την εποχή είχαμε δικτατορία που ξέραμε πως να φυλαχτούμε κι υπήρχε δίψα για εκλογές και κομματική πολυφωνία. Ζητούσαμε επανεκκίνηση της δημοκρατίας. Όταν όμως ακόμα στις μέρες μας κάνουμε εκλογές κι επιλέγουμε κόμματα που έχουν όλα ίδιες πολιτικές, τότε αυτό πως λέγεται; Η προπαγάνδα μέσω των στημένων δημοσκοπήσεων και σύσσωμου του τύπου με τη νοθεία κάθε εκλογικής αναμέτρησης συμπίπτουν εκείνης της επταετίας!

Πολλά θα μπορούσα να γράψω και να ομολογήσω γι' αυτό το πρωτότυπο crash test, αλλά θ' αρκεστώ μόνο σ' αυτά. Όλοι πια γνωρίζουμε τι παίχτηκε και τι εξακολουθεί να παίζεται απροκάλυπτα πια, γιατί πλέον δε μας φοβούνται! Η κατάληψη του Πολυτεχνείου ξεκίνησε σαν ιδέα και πόθος για την ελευθερία και ντρέπομαι να συμμετέχω σε μια επέτειο που την ξέφτισε αυτή η ίδια γενιά μέσα στο χρόνο. Η γενιά αυτή κατέστρεψε κι έφερε την Ελλάδα σ' αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να ντρέπεται και να 'χει τύψεις μπροστά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου! Κρίμα μόνο στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους πιστεύοντας σ' ένα καλύτερο μέλλον που δεν ήρθε ποτέ.
Για όλα αυτά λοιπόν θεωρώ ότι η επέτειος δεν έληξε κι ο συμβολισμός της εξακολουθεί να ισχύει και να συνεχίζεται σαν μια υποκρισία ανάμεσα στα χρόνια που έφυγαν! Κι αν χάθηκαν ζωές στο Πολυτεχνείο για να πέσει η χούντα των συνταγματαρχών, τότε επιβάλλεται να γίνει επέτειος και για τα χιλιάδες θύματα που έχασαν τη ζωή τους με τις μνημονιακές ευλογίες σ' αυτήν την ανελέητη κι ιδιόρρυθμη χούντα! Χαμένος τέλος στις σκέψεις αναρωτιέμαι τι να συμβολίζει άραγε αυτό το έρμο Πολυτεχνείο και γιατί το γιορτάζουμε ακόμα, εθελοτυφλώντας για το σημερινό!

                                                      απ' το χρήστη PAGOURAKI1                                                      

Υ.Γ.: Η αλήθεια είναι πως ήθελα ν' αποφύγω ν' αναφερθώ σ' αυτήν την "επέτειο". Το παιχνίδι χάθηκε τελικά ανάμεσα σ' αυτά που δεν τολμήσαμε και σε 'κείνα που δεν αναζητήσαμε. Όμως, όλες αυτές τις μέρες και τις τζάμπα μαγκιές των χειραγωγημένων(ως συνήθως) επεισοδίων, μ' έκαναν να λύσω αυτήν τη σιωπή. Κάθε χρόνο τα ίδια σ@@τά! Έκανα μεγάλη προσπάθεια για να μη διοχετεύσω την οργή μου, για το σήμερα. Κι αυτό γιατί αισθάνομαι ότι όπως χρησιμοποίησαν εκείνη τη γενιά στην εξέγερση, την ίδια συνταγή εφαρμόζουν και στη σημερινή, για να σκαρφαλώσουν οι κάθε λογής αποδεδειγμένα ανίκανοι και βλαμμένοι, προκειμένου να μας οδηγήσουν - με τη συγκατάθεσή μας - εκεί που θέλουν. Αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν το Πολυτεχνείο για την ανάδειξή τους - δυστυχώς για μας -, ήταν εκείνοι που μας εκμεταλλεύονται και σήμερα. Κι αν δεν είναι ακριβώς οι ίδιοι, είναι τα παιδιά τους. Ανίκανοι βέβαια για σένα και για μένα, αλλά για τον εαυτό τους και τη γενεαλογία τους ικανότατοι κι εξυπνότατοι. Ας αποτίσουμε φόρο τιμής για τους αγώνες τους(στη μάσα) λοιπόν και σ' αυτούς!

"ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΣΩΠΑΙΝΕΙ ΘΑ ΧΑΘΕΙ, ΘΑ ΧΑΘΕΙ..."