ΨΙΘΥΡΟΣ ΚΥΜΑΤΩΝ!

Είμαι το καράβι κι είσαι η θάλασσα.

Είμαι ο δρόμος κι είσαι το φεγγάρι.

Είμαι ο ήλιος κι είσαι η γη.

Δεν ξέρω τι κοιτάζω.

Δεν ξέρω καν τι γίνεται.

Πιο ψηλά από το φεγγάρι.

Πιο βαθιά από τη θάλασσα.

Πάνω από την αλήθεια.

Πέρα από τον ήλιο.

Τύψεις που έχουν ένα όνειρο.

Άπειρο σκοτάδι.

Μηδενική βαρύτητα.

Καλώς ήρθες στην απόγνωση.

Αλλά καλλιέργησε την ελπίδα.

Ο ΠΕΙΡΑΤΗΣ!

Κάπως έτσι γεννήθηκε ένας έρωτας. Την αγάπησε και τον αγάπησε. Ήταν από δυο διαφορετικούς κόσμους. Κόρη ενός πλούσιου εμπόρου. Μια όμορφη κοπέλα κι ένας επικηρυγμένος που ρίχτηκε στη θάλασσα. Όσο κι αν αγαπούσαν ο ένας τον άλλον, εκείνος ήξερε ότι δε θα μπορούσαν να είναι ποτέ μαζί, αφού ήταν αδύνατον να μείνει οπουδήποτε. Εκείνη ήταν απαλή, γλυκιά και τόσο χαριτωμένη. Αυτός όμως φάνηκε ανήμπορος να την αγαπάει δυνατά. Έχει δει πάρα πολλά κι απαίσια πράγματα στη ζωή του. Τόσα πολλά, ώστε η καρδιά του είχε γίνει μαύρη. Για μια φορά μονάχα έφερε στο μυαλό του τότε που χόρευαν, όταν τη φίλησε εκείνη τη νύχτα κάτω από τα αστέρια και τίποτα άλλο δεν είχε σημασία για κείνον. Νόμιζε πως όλη εκείνη η εικόνα ήταν στην προηγούμενη ζωή του. Η καρδιά του λαχταρά για κάτι που δε μπορεί να είναι. Για την ευτυχία και την αγάπη της. Φάνηκε αυτή από την ανέφικτη απόσταση των απλωμένων χεριών του. Αλλά αυτός θα παραμείνει ένας πειρατής που θα ζει για πάντα μακριά. Κοίταξε πίσω στην αποβάθρα και την είδε για τελευταία φορά. Η ομίχλη του κρύου πρωινού αέρα την καλύπτει καθώς πέφτει στη λήθη. Μέχρις ότου εκείνη χαθεί και γίνει μια ανάμνηση.

ΔΟΝΗΣΕΙΣ!

Ζήσε είπε η ζωή.
Αγκάλιασε είπε η αγάπη.
Δώσε είπε η ευτυχία.
Πίστεψε είπε η καρδιά.
Αποφάσισε είπε η σοφία.
Δοκίμασε είπε το όνειρο.

ΑΝ ΘΕΣ..!

Αν θες να σταματήσεις το χρόνο: φίλησε
Αν θες να ταξιδέψεις μέσα στο χρόνο: διάβασε
Αν θες να ξεφύγεις από το χρόνο: άκου μουσική
Αν θες να νιώσεις χωρίς το χρόνο: γράψε
Αν θες να απελευθερωθείς σαν το χρόνο: ανάσανε

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ!

Πέρασα όλη μου τη ζωή σαν ένας άμαχος που δεν είχε πάνω του κανένα είδος προστασίας. Σε όλες τις μάχες που έδωσα, δήλωνα παρών με μια απλή συμμετοχή. Αρνήθηκα να προτείνω τα όπλα μου, αλλά ούτε και να το βάλλω στα πόδια. Ήμουν ένας άοπλος της περιπέτειας. Προτίμησα όμως να μην παραδοθώ και να παραμείνω στο πεδίο της κάθε μάχης. Μέχρι της τελικής πτώσεως. Δε φοβήθηκα και δε λιποψύχησα, γιατί δε σκεφτόμουνα καν την έκβαση του αγώνα. Όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα δε με ένοιαξε, γιατί έχω πάρει πολλές φορές το βάπτισμα του πυρός. Όσες μάχες και να έδωσα, τις άντεξα, παρόλο που πήγαινα πάντα ανυποψίαστος και με το χαμόγελο στα χείλη. Κι ας έφευγα από κει πληγωμένος, γεμάτος τραύματα και ουλές. Φαίνεται πως αυτό ήταν το θέλημα του Θεού κι έτσι χρειάζονταν να γίνει. Όλο και κάποιος λόγος θα παραμόνευε. Γι' αυτό αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη στην απεραντοσύνη Του. Νιώθω ότι ήταν πάντα δίπλα μου όλο αυτό το διάστημα, αφού με κρατούσε όρθιο και δε λαξεύτηκα. Μ' αυτόν τον τρόπο και με τη βοήθεια Του κατάφερνα να βγαίνω όλο και πιο δυνατός στο λούκι της ζωής.