ΜΠΛΕ ΠΑΡΑΘΥΡΑ!

(*)ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ:

Το μπλε είναι το χρώμα του καθαρού ουρανού

και της βαθιάς θάλασσας.

Θεωρείται το χρώμα της αρμονίας,

της γαλήνης, της εμπιστοσύνης,

της ελευθερίας, και της απόστασης(ασφάλειας).

Βάλε φωτιά εκεί στα περιθώρια

και τις πληγές προσάναμμα ν' αντέξεις

όταν θα ψάχνεις για να βρεις τα όρια

σε συμπληγάδες ποιο δρόμο να διαλέξεις.

Απόψε που θαρθείς πάλι στον ύπνο μου

απ' τα υπόγεια να με προϋπαντήσεις

άσε ένα ψέμα τώρα εκεί στο δείπνο μου

και μια υπόσχεση που δε θα την κρατήσεις.

Άνοιξε στη ζωή σου μπλε παράθυρα

να φύγει ο σκόπελος που σ' αποδυναμώνει 

κι όσοι περνάνε δίπλα σου παράταιρα

να βάνεις όρια για να μη μείνεις μόνη.

Φτιάξε καράβι ένα από τον πόνο σου

κι αρμένιζε στις θάλασσες τη θλίψη

ώσπου να φύγουν όλα από τον τόπο σου

χαμόγελο ποτέ να μη σου λείψει.

Γέμισε μπλε παράθυρα τον ουρανό

με το φεγγάρι πότιζε παρτέρια

φώτισε τον αόρατο ωκεανό

και με την άρπα μούχλευε αστέρια.

Όταν θα δεις της θάλασσας τα θύματα

σε μια παράλυτη ζωή πως κινδυνεύεις

τότε να ρίξεις δυο στροφές στα κύματα

κι από την άβυσσο να ταξιδεύεις.

Κάποτε θα θυμώσουνε τα όνειρα

κι απ' τ' αδιέξοδο θα ανοίξουνε σοκάκι

μα όσο η θάλασσα βγάζει απόνερα

η Οδύσσεια δεν έχει τέλος στην Ιθάκη.
Αν βρεις το δρόμο που πάει στον Παράδεισο
δώσε στα βάρη σου δύναμη να στηριχθείς
κι αν σπάσει η σκάλα και φύγεις προς την άβυσσο
τα μπλε παράθυρα πιάσε για να κρατηθείς.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα λόγια ακολούθησαν τη μελωδία του γνωστού τραγουδιού "Διόδια".

FRAGILE!

Μια κάποια μέρα έλαβες στην πόρτα σου ένα δώρο. Το πήρες απαλά στα χέρια σου και το περιεργάστηκες. Σου έκανε καλή εντύπωση από το χαρτί που το σκέπαζε. Με έντονη περιέργεια και με αργές κινήσεις το ξετύλιξες. Ήταν ένα πήλινο αγγείο. Νόμισες πως ήταν ψεύτικο. Ένιωσες όμως αμέσως την ευλογία και την ευαρέσκεια να αναδίδεται από μέσα σου. Ένα δώρο πολύτιμο και ξεχωριστό με αξία ανεκτίμητη για σένα, ξεπρόβαλε μέσα από το περιτύλιγμα και σε ενθουσίασε. Αντίκρυσες ένα δώρο που λαχταρούσες, αλλά σε παίδευε να το αποκτήσεις. Εκείνο όμως σου χαρίστηκε. Το έβαλες σε περίοπτη θέση να γεμίζει το χώρο σου, για να το καμαρώνεις και να χαίρεσαι. Σου έδωσε το χαμόγελο της αγαλλίασης και της ευτυχίας. Ανέλαβες τη φροντίδα του με περηφάνεια και κρατούσες αυτό καθαρό από κάθε ξένο σώμα που πάλευε να κολλήσει πάνω του. Και κάπως έτσι κυλούσαν οι μέρες ξένοιαστα, ώσπου σιγά - σιγά και χωρίς να το πολυκαταλάβεις, χώθηκαν στο σπίτι σου ο εθισμός με τη ρουτίνα. Τελικά το συνήθισες. Ξεγελάστηκες όμως κι αφέθηκες να σε παρασύρει η καθημερινότητα της ζωής, έως ότου θεώρησες την παρουσία του δεδομένη. Έτσι λοιπόν μια μέρα των ημερών σκούντησες απρόσεχτα πάνω του, με αποτέλεσμα να πέσει στο πάτωμα. Χίλια κομμάτια έγινε. Σαστισμένα κι αμίλητα λύγισες τα γόνατα σκύβοντας λυπημένα πάνω από τα υπολείμματα, σα να κρατούσες ενός λεπτού σιγή. Με τα ακροδάχτυλα προσπαθούσες να ενώσεις ασυναίσθητα το σπασμένο παζλ. Δεν ήταν από πλαστικό, αλλά από νερό και χώμα. Εκεί, ανάμεσα στα κοφτερά κομμάτια που σκάλιζες, μάτωσες και δεν έδωσες καν τη δέουσα σημασία στα μεγάλα γράμματα που φάνταζαν στη βάση του: "ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΝ".

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ!

Γεια σου! Το πρόσωπο σου δεν είναι μάσκα και μην το καλύπτεις. Το δέρμα σου δεν είναι χάρτινο και μην το κόβεις. Το κεφάλι σου δεν είναι κρεμάστρα και μην το κρεμάς. Το μυαλό σου δεν είναι στόχος και μην το σημαδεύεις. Η καρδιά σου δεν είναι πόρτα και μην την κλειδώνεις. Η ζωή σου δεν είναι ταινία και μην την τελειώνεις. Και αν κανένας δε σε αγαπά, σε αγαπώ εγώ. Είμαι εδώ για σένα. Μείνε ευτυχισμένος και δυνατός. Είσαι τόσο σημαντικός για τον κόσμο και να αγαπάς τον εαυτό σου! Σ' αγαπώ!   

ΓΙΑΤΙ!

Γιατί;
Γιατί σε κάνουν έτσι;

Δεν είσαι στη σκέψη τους.
Μολύνουν το μυαλό σου.
Κόβουν την ανάσα σου.

Σε βασανίζουν.

Σε μισούν.
Γελάνε μαζί σου.

Φτιάχνουν τελεσίγραφα.
Γίνονται η ψηλότερη ανασφάλεια.
Ποιος είσαι άραγε εσύ χωρίς αυτούς;

Για σένα είναι μια απλή τοξικότητα.

Ζουν μ' αυτόν τον τρόπο.

Σε χειραγωγούν.
Να φτάσεις στη σύντηξη.
Είσαι η πλευρά που δεν ξέρουν.

Δεν ήσουν στους υπολογισμούς τους.
Αυτός είναι ο κόσμος που φτιάξανε.
Να αλλάζεις τη ζωή σου γι' αυτούς.
Να παλεύεις με υποκατάστατα.
Να νιώθεις σαν κάποιος άλλος.

Τούτος δεν είναι o αληθινός.
Φύγε, όσο είναι καιρός..!
Φύγε να δημιουργήσεις.
Τις δικές σου δυνατότητες!

ΓΗΙΝΟ ΚΟΣΤΟΣ!

Η εφεύρεση του χρήματος έγινε όταν η ανθρωπότητα υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου. Ζούμε σε έναν κόσμο που μας υποδουλώνει μέσω των πορτοφολιών μας και των τραπεζικών μας καρτών. Οι πλούσιοι ζουν από την επιτυχία των πωλήσεων με προϊόντα χωρίς πραγματικό όφελος, για να προωθήσουν την ευημερία μόνο των επιχειρήσεων. Οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη και την εξουσία να σώσουν αυτόν τον κόσμο ανησυχούν για το κόστος, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ.

Είναι λυπηρό να παρακολουθώ εκείνα που συμβαίνουν γύρω μας μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, χωρίς καν να ξέρω τι θα γίνει από όλους εμάς όταν αφήσω πια την τελευταία μου ανάσα. Όταν θα έχω στάξει και την τελευταία σταγόνα λάδι στην αλυσίδα της ανθρώπινης μηχανής. Όταν το όνομα μου θα έχει ξεχαστεί μαζί με άλλους και χαθεί μέσα στη χωμάτινη αγνότητα του γήινου εδάφους.

Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι οι επόμενες γενιές θα δουν και θα κατανοήσουν το σφάλμα στη στάση των προγόνων τους και θα αρχίσουν να επισκευάζουν το φθαρμένο κύτος αυτής της πανέμορφης μπλε σφαίρας.