HEY YOU!

Πότε πέρασε ακόμα ένας χρόνος ούτε που τον κατάλαβα!Έφυγαν οι μαγικές γιορτές, τα πολύχρωμα λαμπάκια έσβησαν κι η χρυσόσκονη ανέλαβε να κλείσει τούτη τη σελίδα της ζωής μ' ετήσιους ισολογισμούς.Ένας χρόνος ακόμα εκτινάχτηκε σαν σκόνη από πάνω μας ισοπεδώνοντας ότι βρήκε στο πέρασμά του.Κάθε φορά το ίδιο ψυχρός, αλύπητος και χωρίς καμιά εγγύηση.Το μόνο που μας δίνει είναι η ευκαιρία για ν' αποτινάξουμε ό,τι φθαρμένο κι άχρηστο μαζέψει μέσα μας!Και σ' αυτό πάλι όσοι έχουν νόηση και προλάβουν να σπαράξουν.Με τέτοιους ετήσιους απολογισμούς λοιπόν νομίζουμε ότι κάνουμε το σοβαρό καθήκον μας και μπορούμε έτσι να γλιτώσουμε την ύπαρξη μας... να γίνουμε καλύτεροι... να μεταμορφωθούμε!Μπούρδες!

Κι αυτοί οι απολογισμοί για μένα έχουν γίνει ατέλειωτοι και συχνοί τον τελευταίο χρόνο.Ξεκινούν από τότε που άρχισα να θυμάμαι τον εαυτό μου.Δεν έχουν καμία σχέση με υπάρχοντα, χρήματα και πλούτη.Έχουν όμως αρκετές ακροβασίες μεταξύ προβληματισμού κι αυτογνωσίας.Έρχονται εκεί που δεν τους περιμένω και πετυχαίνουν πάνω στην ηρεμία μου.Μεταφέρουν πολλά άκλητα μέρη του λόγου και προστακτικές."Δεν", "μη", "πρέπει", "πρόσεχε" είναι μερικά από κείνα, που έχουν μεταλλάξει και διαμορφώσει τη συνείδηση.Ανήκουν στα καλούπια εκείνα για να φαίνομαι τόσο μικρός κι ανώριμος, όσο γεμάτος με ανασφάλειες για τη ζωή κι ανήμπορος απέναντι σε δυσκολίες.Δε μου ανατέθηκε καμιά δύσκολη αποστολή, γιατί έτσι έλεγε το πρωτόκολλο κι οι ευθύνες όλες ήταν ελεγχόμενες και περιορισμένες.
Κι όταν πηγαίναμε να πούμε κάτι δεν ακουγόμασταν καν.Ώσπου φτάσαμε στη μέρα να κτυπάμε την πόρτα για να πούμε τα κάλαντα και να μη μας ανοίγουν ή ακόμα χειρότερα ν' αφήνουν εκείνο το αδιάφορο βλέμμα της αγνόησης συνοδευόμενο με τρεις λέξεις:"μας τα 'παν!"Ορισμένοι έμαθαν να κινούνται με καθοδηγητές.Όταν έρθει η κατάλληλη ώρα για να κολυμπήσουν στ' ανοιχτά, τότε θα βρίσκεται κάποιος άλλος που θα οδηγεί τη σχεδία.Η υπερβολική προσοχή κι η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι σ' αυτά φαίνονταν ολοκάθαρα.Χτίστηκε έτσι μια ζωή ολάκερη σε διαφορετικά πρότυπα και πάνω σε φοβικά σύνδρομα, για να καλυφθούν άλλες ατομικές ανασφάλειες κι ανάγκες.Γι' αντάλλαγμα γλύκαιναν τις επιθυμίες με αρκετά ξινόπικρα τεχνάσματα και χάρτινους αετούς.Αυτές οι φοβίες όμως έχουν μεταφερθεί και σφηνωθεί ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα και δεν είναι σε θέση να κουνήσουν παντιέρα.Έτσι τούβλο-τούβλο και πέτρα-πέτρα χτίστηκε ένας αδιαπέραστος τοίχος, που νομίζουμε ότι υπάρχει τρόπος να τον πηδήξουμε!
Η διαιώνιση αυτή δυστυχώς συνεχίζεται-λίγο-πολύ-απ' όλους εμάς που τάχα τα μάθαμε όλα!Όπως και τότε, έτσι και σήμερα δεν επιτρέπεται να γίνεται τίποτα χωρίς την προέγκριση της σιγουριάς.Τα περιθώρια λάθους είναι η μόνιμη επωδός μας κι αποτελούσαν φοβικά σενάρια.Αυτό το σφάλμα το 'χουμε βαφτίσει με λέξεις που βολεύουν, όπως εμπειρία, παράδοση, δοξασία, καθήκον, υποχρέωση... κι όχι φόβο.Εκπαιδευτήκαμε παρέα με το φόβο, γνωρίσαμε όλες τις φοβίες και τώρα βιώνουμε στον τρόμο.Σπέρνουμε ότι θερίσαμε!Λέξεις όπως ρίσκο, όνειρο, ελευθερία, δικαίωμα ήταν άγνωστος κι απαγορευμένος καρπός που αρκετοί τον στερήθηκαν απ' το δέντρο της αισιοδοξίας.Το ίδιο μήπως δεν ισχύει και σήμερα;Μήπως κι αυτές τις εκλογές περιμένουμε να νικήσουμε τους φοβικούς δυνάστες μας;Αντίθετα όμως γνωρίσαμε πανικό, δυστυχία, υποκρισία, αλαζονεία σε αρκετές περιπτώσεις.Το δίκιο του ισχυρότερου ήταν και το σοφότερο.Αυτά λίγο-πολύ καθόριζαν τη ζωή μας σ' όλες τις εκδηλώσεις της και μας οδηγούσαν σ' εκείνα που αγνοούσαμε.Στον κόσμο μας δυστυχώς θα υπάρχουν δυο πρότυπα... οι ισχυροί, δηλαδή εκείνοι που θα 'χουν τον έλεγχο σε όλα κι οι άβουλοι, δηλαδή εκείνοι που θα αρέσκονται στο βόλεμα!Έτσι σιγά-σιγά και χωρίς να το πολυκατάλαβουμε υψώνεται ένα τεράστιο τσιμεντένιο παραπέτασμα μπροστά μας... σαν τοίχος, που όσο μεγαλώνουμε έχουν την απαίτηση να το προσπελάσουμε.
Γεννιόμαστε ελεύθεροι και στο πέρασμα της ζωής μας παλεύουμε για την ελευθερία μας.Υψώνονται από παντού τείχη πανύψηλα, που ακουμπάνε σε σκοτεινούς ουρανούς.Μας ακολουθούν στη ζωή και στο θάνατο!Είναι σαν φυλακές υψίστης ασφαλείας κι από 'κει δεν απέδρασε κανείς σώος κι αβλαβής.Άλλα φυτρώνουν ξαφνικά καταμεσίς κι άλλα δημιουργούνται για κάποιον λόγο.Δεν έχει σημασία ποιοι φτιάχνουν αυτά τα τείχη.Όλα όμως είναι ανθρώπων έργα.Διαφορετικοί άνθρωποι αναλαμβάνουν να χτίσουν και να πειραματιστούν πάνω σ' άλλους ανθρώπους.Ζουν μέσα μας σαν ξενιστές!Όσα χρόνια κι αν περάσουν, άλλοι θ' αποφασίζουν για μας, όπως και τότε... θυμάσαι;Κι αν δε με πιστεύεις, γύρνα ανάποδα την καθημερινή σου ζωή.Μας έχουν περικυκλώσει από παντού κι απομονώσει σε εικονική ελευθερία.Μας οδηγούν και μας κτυπούν με τους δικούς τους νόμους και κανόνες.Δεν τους αναγνωρίζεις;Ίδιοι είναι μ' αυτούς που μας μεγάλωσαν και μας δίδαξαν!Τι 'ναι εκείνα όμως που μας έμαθαν;Κι όταν κάποτε καταφέρουμε να γκρεμίσουμε αυτούς τους τοίχους, στο τέλος καταλήγουμε να μαζεύουμε δικά μας συντρίμια! 

Κι αν ορισμένοι τόλμησαν με αρκετές δυσκολίες να ξεπεράσουν ολόκληρες κουλούρες από αγκαθωτά συρματοπλέγματα, να φτάσουν στην πολυπόθητη κορυφή και δοκίμασαν να πηδήξουν, στον πάτο φάγανε τα μούτρα τους!Δεν υπολόγισαν καν την απόσταση απ' το έδαφος και νόμισαν ότι θα κατάφερναν να γλιτώσουν.Άλλοι πάλι ισχυρίζονταν περίτρανα ότι δεν έπαθαν τίποτα και προσπαθούσαν να φερθούν ατσαλάκωτοι!Η ανάγκη της υπεροχής-ακόμα κι εδώ-για διαρκή επιβεβαίωση δεν αρκεί ν' αφυπνίσει και ν' αναγνωρίσει ότι προαυλιζόμαστε σε μια άλλη φυλακή!Κερκόπορτες υπάρχουν μόνο σε θρύλους και παραδόσεις!Αν με ρωτήσετε πόσοι επέζησαν, θ' απαντούσα πως απ' αυτόν τον τοίχο δε γλίτωσε κανείς!Είναι χειρότερος κι απ' αυτόν του Βερολίνου, που μας άφησαν να τον γκρεμίσουμε, για να τον ξαναχτίσουν με μεγαλύτερη ασφάλεια!Από 'κείνον τον τοίχο ζητούσε λίγη τροφή το σώμα, ενώ από τούτον η ψυχή!Και τώρα που τα 'πα μήπως βελτιώθηκα;Αυτές οι ανασφάλειες θα με φάνε!Κλείνω λοιπόν το κείμενο κι αποχωρώ νιώθοντας αποτροπιασμό για το ανθρώπινο μίσος!

ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ!!!

από ένα δικό μου βίντεο

Υ.Γ.:Καμιά σφαγή δεν έχει νομιμοποίηση και καμιά δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο στυγερή κι άδικη, αλλά υπήρχαν σφαγές ανθρώπων που δεν κινητοποίησαν ή δεν ευαισθητοποίησαν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και τους "μεγάλους" ηγέτες, τόσο πολύ όσο αυτών των δίδυμων πύργων κι η τελευταία στο Παρίσι.Αυτές οι συγκεκριμένες είχαν την "τύχη" να κτυπήσουν τον "ευαίσθητο" δυτικό "πολιτισμό" μας.Άραγε ποιος γνωρίζει πόσες άλλες σφαγές έχουν γίνει αλλού(κυρίως σε τριτοκοσμικές χώρες) και δεν έχουν καν ακουστεί;Στο ίντερνετ υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις.Για να μην αναφερθώ σ' εκείνες της Γάζας, τις αγριότερες τον τελευταίο καιρό μπορούμε να διαβάσουμε εδώ κι εδώ!Τότε η ανθρωπότητα είχε χτίσει(ηθελημένα) το δικό της τοίχο και δεν άφηνε να δει το εκκολαπτόμενο μίσος και φθόνο, επιλέγοντας(για μια ακόμα φορά) να μην ακούει εκκλήσεις.Όποια προσπάθεια γίνονταν έπεφτε με θόρυβο των γκλομπς στον τοίχο της αδιαφορίας και της άρνησης.Οι φωνές δεν έφταναν καν στα πτερύγια των αρμόδιων αυτιών για να τα ιδρώσει.Αντίθετα η στάση τους πρόδιδε ότι συνηγορούσαν σ' αυτό.Η υποκρισία, η αδιαφορία κι η αντιμετώπιση που υπάρχει κατά κόρον από χώρες που αυτοαποκαλούνται ανεπτυγμένες και πολύ πλούσιες έναντι των φτωχών, έφτασε δυστυχώς στο σπίτι μας!Το αυγό του φιδιού εκκολάφτηκε βίαια χωρίς πειστικά επιχειρήματα με τη φρενίτιδα της γελιοποίησης, της ασέβειας και της αγνόησης γεννώντας ερωτηματικά γι' αυτήν τη φανατίλα του ανθρώπινου μίσους και της εκδίκησης!Συνυπεύθυνοι όλοι μας στηρίξαμε και συνεχίζουμε να στηρίζουμε με τη σιωπηλή στάση μας απάνθρωπες γνώμες και πολιτικές.Μάχομαι τη βία, ακολουθώ την αγάπη, την ειρήνη και την ελευθερία, συμπορεύομαι με τους πληγωμένους και δεν πρόκειται να συνηγορίσω δίπλα σε ξεφτισμένες διαμαρτυρίες.Ελευθερία είναι να λέμε και να κάνουμε ό,τι θέλουμε, χωρίς να χυδαιολογούμε και να τσαλακώνουμε, σεβόμενοι τον συνάνθρωπό μας και την ελευθερία του... και δεν είναι καν ό,τι μας βολεύει!Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός κι έχει δικαίωμα στην ελευθερία.Αυτονόητο κι ανθρώπινο λοιπόν θεωρώ πως είναι να εκφράσω τη θλίψη μου και τον αποτροπιασμό μου για κάθε βίαιη εγκληματική πράξη, έτσι και σ' αυτόν τον άδικο χαμό αυτών των νέων ανθρώπων, αλλά αρνούμαι πεισματικά να είμαι Charlie, επειδή τα κροκοδείλια δάκρυα όλων, έπαψαν πια να με πείθουν!Η δίψα ορισμένων για να ξεφύγουν απ' την αφάνεια, έκανε να κρυφτούν πίσω απ' την υποτιθέμενη ελευθερία της έκφρασης με βίαια χαρακτηριστικά κι υποκαθιστώντας την ξεφτίλα με το χιούμορ.Την ίδια τακτική και τα ίδια λάθη επιμένουμε να κάνουμε και στις μέρες μας!Παραβλέπουμε ότι το ενδιαφέρον, η αγωνία κι ο φόβος τραντάζεται απ' τις ψυχές μας στον τοίχο της παγκοσμιοποίησης.Κοινός παρονομαστής, το ατομικό συμφέρον κι η συσσώρευση του πλούτου!Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Στεφάν Σαρμπονιέ, ο οποίος έχασε τη ζωή του στην επίθεση, είχε δηλώσει το 2012:"Ο Μωάμεθ δεν είναι ιερός για μένα.Δεν κατηγορώ τους μουσουλμάνους που δε γελάνε με τα σκίτσα μας.Όμως, εγώ ζω κάτω από γαλλική νομοθεσία.Δε ζω κάτω απ' το νόμο του Κορανίου".Εφόσον αποδεχόμαστε οποιαδήποτε νομοθεσία, τότε δυστυχώς ζούμε κάτω απ' τον τοίχο επιλεκτικής ελευθερίας.Κι αυτές οι ακραίες εκφράσεις χωρίς λόγο κι αιτία, μπορούν όμως να τροφοδοτήσουν κι ακραίες αντιδράσεις!Έφτασε η ώρα πια να θερίσουμε και τους ανέμους..!

Τη στιγμή που η ελευθερία είναι πλήρης, πεθαίνει μέσα στην αναρχία.

Will Durant(Αμερικανός ιστορικός & Φιλόσοφος)