Η αγάπη είναι ένα απ' τα ομορφότερα συναισθήματα που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο, γιατί τον έπλασε με την ίδια ακριβώς σύνθεση.Το Νο1 μπορώ να το χαρακτηρίσω με απόλυτη βεβαιότητα.Αγάπες υπάρχουν πολλών και διαφόρων ειδών και γεύσεων.Η ερωτική, η φιλική, η μητρική, η παιδική είναι μερικές.Κοινό σημείο όλων είναι το ανθρώπινο συναίσθημα που έχουμε εκείνη τη στιγμή, όταν αφοσιωνόμαστε σε κάποιο πρόσωπο χωρίς καμιά ιδιοτέλεια.Όταν δίνεσαι στην αγάπη ξεχνάς τον εαυτό σου.Κατ' άλλους αποτελεί κι απασχολεί σαν μια μελέτη επιστημονικής διερεύνισης(όπως εδώ), με τον ψυχοθεραπευτή Kernberg που την έχει χωρίσει σε 4 τύπους:Τη φυσιολογική, την παθολογική, τη διαστροφική και την ώριμη.Εσείς σε ποιον τύπο ανήκετε;(πλάκα κάνω!)Απ' όλες αυτές τις αγάπες λοιπόν, θα διαλέξω ν' αναφερθώ στην πιο ανόητη... την ερωτική.
Γι' αυτό λοιπόν απ' όλον τον ορυμαγδό των ερωτικών τραγουδιών, διάλεξα αυτό το παλιό μουσικό κομμάτι "Ανόητες αγάπες"(κι όχι το άλλο:"Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο"), που ομολογώ ότι με διευκόλυνε περισσότερο, για να βγάλω όλη αυτήν την αναλαμπή!:-)
Γι' αυτό λοιπόν απ' όλον τον ορυμαγδό των ερωτικών τραγουδιών, διάλεξα αυτό το παλιό μουσικό κομμάτι "Ανόητες αγάπες"(κι όχι το άλλο:"Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο"), που ομολογώ ότι με διευκόλυνε περισσότερο, για να βγάλω όλη αυτήν την αναλαμπή!:-)
χρήστης Vangel Greko
Με είχαν ρωτήσει κάποτε τι γίνονται και που πηγαίνουν όλες αυτές οι αγάπες όταν χάνονται."Στον Παράδεισο" απάντησα με τη λογική, γιατί από 'κει ήταν κι η αφετηρία τους!Κι εμείς τότε, τι κάνουμε και που ζούμε;"Στην κόλαση" ανταπάντησα, αφού χωρίς αγάπη δεν υπάρχει ζωή!Με την αγάπη πορευόμαστε στην αλήθεια, στην ειρήνη και στην επ-Ανάσταση!
Οδηγούμαστε πολλές φορές σ' αυτήν τη λυπημένη διαπίστωση, όταν γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο νομίζοντας ότι μας κοιτάει στα μάτια, αλλά στην ουσία περνάμε τη ζωή μας σε μια πλάνη έρωτα.Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να μιλήσει στην ψυχή μας.Τον κάναμε ίνδαλμα και βασιλιά, ήταν η νεράιδα(ή ο ιππότης) που περιμέναμε με αγωνία στα όνειρά μας κι όταν μάθαμε ότι ζούμε στην πραγματικότητα, τότε βλέπουμε μέρα με τη μέρα την υποκρισία και το ψέμα!
Με είχαν ρωτήσει κάποτε τι γίνονται και που πηγαίνουν όλες αυτές οι αγάπες όταν χάνονται."Στον Παράδεισο" απάντησα με τη λογική, γιατί από 'κει ήταν κι η αφετηρία τους!Κι εμείς τότε, τι κάνουμε και που ζούμε;"Στην κόλαση" ανταπάντησα, αφού χωρίς αγάπη δεν υπάρχει ζωή!Με την αγάπη πορευόμαστε στην αλήθεια, στην ειρήνη και στην επ-Ανάσταση!
Οδηγούμαστε πολλές φορές σ' αυτήν τη λυπημένη διαπίστωση, όταν γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο νομίζοντας ότι μας κοιτάει στα μάτια, αλλά στην ουσία περνάμε τη ζωή μας σε μια πλάνη έρωτα.Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να μιλήσει στην ψυχή μας.Τον κάναμε ίνδαλμα και βασιλιά, ήταν η νεράιδα(ή ο ιππότης) που περιμέναμε με αγωνία στα όνειρά μας κι όταν μάθαμε ότι ζούμε στην πραγματικότητα, τότε βλέπουμε μέρα με τη μέρα την υποκρισία και το ψέμα!
Έτσι τουλάχιστον συνηθίσαμε τον εαυτό μας να ζει, γιατί τα θέλω μας ήταν πολύ περισσότερα!Είχαμε προετοιμαστεί να τα βάλουμε σε μια σειρά με όλα τα θηρία για χάρη τους, προκειμένου να υπερασπιστούμε την αγάπη μας για τη νεράιδα(ή τον ιππότη) του παραμυθιού.Βρισκόμασταν σε διαρκή ετοιμότητα ν' αγαπήσουμε και να θυσιαστούμε και για τους δυο.Κι όσο προχωράει το παραμύθι, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πολύ αργότερα ότι μαχόμαστε μόνοι μας, για μια μάγισσα(ή έναν ξύλινο ιππότη) που 'ναι έτοιμοι να λιποψυχήσουν σ' ένα πάθος και να το βάλλουν στα πόδια.
Και τότε, πάλι είμαστε έτοιμοι να βρούμε δικαιολογίες και να ισχυριζόμαστε μέχρι να το πιστέψουμε, ότι τη μάχη εγκατέλειψαν... κι όχι εμάς.Δε μας νοιάζει που δεν προστατεύει πλέον το μαγικό ραβδί της(ή η ασπίδα του), γιατί δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε ότι πλανευτήκαμε.Έχουμε γίνει έρμαιο σε κάθε ανθρωποφάγο όρνιο.Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που αντικρίζουμε έστω και με το ζόρι εκείνη την αλήθεια.Εκεί να μας δω τι θα κάνουμε.Όποια απόφαση πάρουμε, θα περιέχει κι αρκετές δόσεις πόνου.Μπορούμε όμως να κλείνουμε συνέχεια τα μάτια στην αλήθεια, να λέμε πάμε παρακάτω και δεν πειράζει;Σκεφτήκαμε ποτέ πόσο έχουν (παρα)βιαστεί τα όρια κι αν ακόμα τα ξεπεράσαμε;Κάθε φορά τα βάζουμε με τον παραμορφωμένο καθρέπτη μας και γι' αυτό δε μπορούμε να δούμε και ν' αναγνωρίσουμε.Κι όταν τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί, προκειμένου να κερδίσουμε τη δική μας πραγματικότητα, χάνουμε τον εαυτό μας.
Που πήγε λοιπόν αυτή η αγάπη και τι έγιναν μαζί της όλα αυτά τα όνειρα κι οι υποσχέσεις;Γιατί όλοι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούν λίγα σταγονίδια αγάπης, ενώ τους προσφέρουμε ολόκληρη θάλασσα, να μην τη δέχονται;Κι όταν αποφασίζουμε να εξαφανιστούμε παίρνοντας μαζί μας αυτή τη θάλασσα, επιστρέφουν μ' εγωιστική διάθεση ζητώντας και τα ρέστα... τη θέλουν ξανά πίσω όλη δική τους!
Μέσα σε τόσες διαπιστώσεις διακρίνουμε τελικά πως μας αρέσει αυτό που είμαστε.Δεν έχουμε μάθει και δε μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς.Κι ας πιστεύουν όλοι οι άλλοι το αντίθετο για μας.Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα απ' το να τρελαινόμαστε και να δινόμαστε μ' όλη τη δύναμη της ψυχής μας, για εκείνους που αγαπάμε.Γνωρίζουμε ότι έχουμε πολλά ακόμα να δώσουμε, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.Κι ας νομίζουμε τον εαυτό μας το επόμενο θύμα.Κακά τα ψέμματα, μας αρέσει να νιώθουμε τον εαυτό μας.Να τον αγγίζουμε, χωρίς να αισθανόμαστε τη ντροπή της ενοχής.Δεν αντέχουμε καθόλου να υποκρινόμαστε και γι' αυτό δε φοβόμαστε αν θα πληγωθούμε!Ξέρουμε πως δεν πρόκειται να χαθούμε, ακόμα κι αν χάσουμε αυτόν τον άνθρωπο.Θα βρούμε δυνατά στηρίγματα και δε θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη.Όχι, η αγάπη δεν είναι λάθος και προ πάντων δεν έχει αδιέξοδα.Ατέρμονες σχέσεις και "νόθες" καταστάσεις υπάρχουν.Αρρωστημένα μυαλά
δημιουργούν αδιέξοδα.Η αγάπη ποτέ δεν πληγώνει από μόνη της... πληγώνουν μόνον
οι άνθρωποι κι ειδικά αυτοί που δεν ξέρουν ν' αγαπούν.Ακόμα κι αν πληγωθούμε όμως και γίνουμε ένα κομμάτι στου αλλουνού το παιχνίδι, θα νιώσουμε τη χαρά και
την ευτυχία που τη γνωρίσαμε, την απολαύσαμε και παίξαμε μαζί της.
Λυπούμαστε πολλές φορές όταν η αγάπη μένει μόνη της να ηχεί στ' αυτιά σαν μια λέξη άγνωστη γεμάτη πίκρα, αντί να προφέρεται με λατρεία και στοργή.Έρχονται στιγμές που ορισμένοι δε μπορούν να τη δεχτούν και την πετάνε ανόητα μπροστά μας.Δεν τους ενδιαφέρει καν αν ζούμε με εύθραυστη καρδιά.Παρόλα αυτά όμως θα κρατάμε σαν αντίβαρο τη θύμηση, για να μην τους μισήσουμε κι ας τσαλαπάτησαν τον εγωισμό μας.Δε θα θέλουμε να πάθουν τίποτα και θα ευχόμαστε πάντα το καλό τους και την ψυχική τους γαλήνη... για 'κείνους τους ανθρώπους που θέλησαν να εισβάλουν στη ζωή μας, που πάλεψαν αλλά δεν τα κατάφεραν να μείνουν μαζί μας.
Αυτές είναι οι βαρετές γεμάτες μελό γραμμές αγάπης και δικαιολογημένα ν' απορείτε.Δεν ξέρω τι μ' έπιασε και παρασύρθηκα.Το ζήτημα της αγάπης είναι τόσο απλό που μόνοι μας το κάνουμε πολύπλοκο.Δε μπορεί να μείνει στα στενά πλαίσια μιας ερωτικής διάθεσης.Προ πάντων η αγάπη δεν είναι απαιτούμενη, ούτε χρεωστούμενη και δεν επιβάλλεται.Είναι όμως ένα άγγιγμα, μια πνοή...Μερικές φορές λέω(μπορεί και να κάνω λάθος), πως είναι προτιμότερο να γυρνάμε ξανά στο τίποτα, μέχρι να καταλήξει η αγάπη μας σε 'κείνον τον άνθρωπο που 'ναι έτοιμος να τη δεχτεί!Ανεκπλήρωτες εικασίες;Ίσως..!
wow!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι εκπληκτικη αναρτηση ειναι αυτη φιλε μου;;;
μα ποσο ωραια επιχειρηματολογησες τα πιστευω σου που ειναι και δικα μου πιστευω.
την αγαπη δεν μπορουμε αν την αναλυσουμε, μπρουμε να τη ζησουμε, να την παρομοιασουμε, να τη μεταδωσουμε ισως με καποιο τροπο.
χαρηκα τοσο πολυ συμμετειχες και εσυ στο παιχνιδι της αγαπης! δεν το περιμενα και χαρηκα παρα πολυ!
ενθουασιασηκα και με την φοβερη αναρτηση σου και νοιωθω περισσοτερη χαρα τωρα!
σε προσθεσα ηδη στα ιστολογια πυ συμμετεχουν και χαιρομαι που ειαμστε τοσοι πολλοι που παιζουμε με την αγαπη διαδίδοντάς την!
ευχαριστω παρα παρα πολυ για ολα! να εχεις ενα τελειο σκ!
Την αγάπη καλή μου φίλη δε μπορούμε να την ορίσουμε και να τη χαρακτηρίσουμε, γιατί είναι ελεύθερη κι άναρχη.Μπορούμε όμως να την αισθανθούμε και να τη γευτούμε!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά κι ευγενικά σου λόγια!Είσαι πολύ καλή!
Δεν το περίμενα πάντως ούτε κι από μένα να συμμετάσχω, αλλά με κέντρισε η θεματολογία κι ορισμένες θέσεις από ιστολόγια(άθελά τους βέβαια!) που διάβασα.
Δε χρειάζεται να μ' ευχαριστείς, γιατί δε θεωρώ πως έκανα κάτι ιδιαίτερο.Αντίθετα, με τη θεματολογία σου μ' έκανες να νιώσω μεγάλη χαρά για να βγάλω όλη αυτήν την αναλαμπή(ή γκρίνια!χαχαα) με τη συμμετοχή μου.:-)Διόρθωσε με Κικίτσα μου, αν πρέπει να κάνω ή να προσθέσω κάτι άλλο, για χάρη του τυπικού της συμμετοχής.
Σ' ευχαριστώ και πάλι από καρδιάς και να 'σαι πάντα καλά!!!:-)
Σε πολλά συμφωνώ, σε άλλα λιγότερο, μα θα καταλάβεις καλύτερα τι εννοώ, όταν διαβάσεις τη δική μου ανάρτηση που κακώς τελικά δεν έβαλα σήμερα μια και ήθελα να κλείσω το μήνα με φωτογραφίες...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα δώσω ένα στίγμα μόνο!...δε συμφωνώ πως οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο...ό, τι σε πήγε στην κόλαση, παράδεισο δε βλέπει λέω η...σοφή (γκούχου γκούχου).
Διάλεξες όμορφο τραγούδι....οι ανόητες αγάπες δεν πάνε σε κανέναν παράδεισο πάντως!...εκεί επιστρέφω εγώ σα δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος...χαχα!
Παρόλα αυτά είναι μια υπέροχη ανάρτηση!!!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Μα αυτό έλειπε να συμφωνούμε όλοι σε όλα!χαχαα!Τότε δε θα υπήρχαν θύματα και θύτες!Θ' ανήκαμε σε μια κατηγορία και θα ησυχάζαμε(που λέει ο λόγος!:-))Ως προς τον Παράδεισο, έχεις κατά μια έννοια δίκιο, γιατί έτσι λέει κι η λογική!Σε κάθε ανθρώπινη σχέση όμως υπάρχουν καλές κι άσχημες στιγμές.Στο "χέρι" μας είναι τι προτιμούμε να θυμόμαστε.Κι αναφέρομαι σε 'κείνους που επιμένουν από παλιά ακόμα, ν' ανάβουν ένα καντήλι μετά "θάνατον"!:-)
ΔιαγραφήΝα 'σαι σίγουρη ότι θα τη διαβάσω τη δημοσίευσή σου.Η θεματολογία αυτή που διάλεξε η Κικίτσα, μ' έκανε να διαβάσω αρκετά ιστολόγια, ώσπου στο τέλος δεν άντεξα!:-)
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια... κι εσύ κάνεις πολύ προσεγμένες δημοσιεύσεις και τις συνοδεύεις μάλιστα με εξαιρετική γραφή!
Να 'σαι πάντα καλά και χαρούμενη Κυριακή να περάσεις με την οικογένεια σου!!!:-)
Ωωωω!! Ενα κειμενο γεματο..αγαπη !
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικο μου διαλεξες ενα τραγουδι που εχω αφιερωσει πολλες φορες!!!
Ανοητες αγαπες, ανοητα φιλια, λογια λογια λογια, λογια ...ψευτικα..
Ποσο υσχιει αυτο στις πιο πολλες περιπτωσεις.
Η αγαπη την σημερινη εποχη δεν ειναι οπως παλια. Δυστυχως.
Δεν υπαρχει αυτο το μορφο συναισθημα που υπηρχε αναμεσα στα ζευγαρα τοτε. Δεν υπαρχει ο σεβασμος και η αλληλοκατανοηση.,
Ολα αυτα εχουν αντικατασταθει απο ψευτικες υποχεσεις, συμφεροντα και πολλα αλλα..
Καλο ΣΚ σου ευχομαι
Εντάξει δε θέλω να 'μαι ισοπεδωτικός με το κείμενο αυτό.Υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις, που ορισμένοι δεν έχουν γνωρίσει ακόμα, αλλά κι ίσως να μη γνωρίσουν ποτέ.Η αγάπη πάντως είναι η ίδια μέσα στους αιώνες τόσο απλή, που εμείς οι ίδιοι φταίμε που την κάνουμε πολύπλοκη.Εξαρτάται κι απ' την κατάσταση που βρισκόμαστε εκείνη τη στιγμή.Μερικές φορές όταν υπάρχει κίνδυνος, η μοναξιά είναι προτιμότερη απ' την αγάπη.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Μαρία μου για τα καλά κι ευγενικά σου λόγια!
Να 'σαι πάντα καλά και να χαμογελάς από αγάπη!!!:-)
γειά σου συνονόματε φοβερέεεεε και τρομερέ μπράβο φίλε μου μπράβο δυνατό κείμενο και σε θαύμασα !!!!!!!!! να σαι καλά ευχομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ καλέ μου φίλε Νικόλα για τα υπέροχα και με καλοσύνη λόγια σου, που προσφέρουν μεγάλη δύναμη!Είσαι πολύ καλός φίλος!!!:-)
ΔιαγραφήΝα 'σαι πάντα καλά και γεμάτος με αγάπη και χαμόγελα!!!:-)
Καλημέρα Νίκο!!!Υπέροχο κείμενο γεμάτο μέ δυνατά λόγια αγάπης καί συναισθήματα!!Πολύ καλή η συμμετοχή σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα καί καλό Καλοκαιράκι!!!Φιλιά στό Σοφάκι καί στά παιδάκια σου!!
Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου Δήμητρα για τα καλά κι ευγενικά σου λόγια!
ΔιαγραφήΝα 'σαι πάντα καλά γεμάτη αγάπη κι ευτυχία με την οικογένεια σου!!!:-)
Χαρούμενο κι ευλογημένο μήνα να περάσετε!!!:-)
Υπέροχο τραγούδι......και το κείμενο σου όπως πάντα εύστοχο....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα Νίκο μου....να έχεις ένα καλοκαίρι, γεμάτο από αληθινή αγάπη :)
Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη Ωραιοζήλη για τα καλά κι ευγενικά σου λόγια, που δίνουν δύναμη!
ΔιαγραφήΝα 'σαι πάντα καλά και να περάσεις ένα χαρούμενο κι ευτυχισμένο καλοκαίρι γεμάτο πολύ αγάπη!!!:-)
Νίκο μου θα μείνω σε μία φράση από τον επίλογό σου..."η αγάπη δεν είναι απαιτούμενη, ούτε χρεωστούμενη και δεν επιβάλλεται", όταν την νιώθουμε την δίνουμε, όταν μας την δίνουν καλοδεχούμενη και όταν δεν την έχουμε πάμε για άλλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα!
Έτσι είναι καλή μου φίλη Ελένη!Κι όταν ξέρουμε ν' αγαπάμε, τότε βρίσκουμε και τη δύναμη να πάμε παρακάτω, όταν δεν μας χρειάζονται!
ΔιαγραφήΝα 'σαι πάντα καλά και να χαμογελάς!!!Χαρούμενο κι ευτυχισμένο μήνα να περάσεις!!!:-)
Υπεροχη συμμεντοχη με ενα εκπληκτικο τραγουδι.Ανοητη η ερωτικη αγαπη... μα η αγαπη δεν ειναι ποτε λογικη
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγάπη δε συμβαδίζει ποτέ με τη λογική, αλλά η ερωτική τελικά είναι η πιο χαζή.Συνδυάζει την επιθυμία με την εικονική πραγματικότητα κι αυτή είναι η χειρότερη μορφή εξάρτησης.Έχει τη δύναμη να μας ναρκώνει και να σερνόμαστε, χωρίς να υπάρχει κάποιο είδος ουσιαστικής ανάγκης!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου για τα καλά κι ευγενικά σου λόγια!Να 'σαι πάντα καλά με την οικογένεια σου και να περνάτε ευτυχισμένα!!!:-)
Νίκο, καλημέρα! Βρήκα λίγο χρόνο και ήρθα από τα μέρη σου μετά από καιρό. Σόρυ, όπως θα έχεις διαπιστώσει ούτε το δικό μου χώρο δε φροντίζω αρκετά πια. Μεγάλο θέμα έπιασες.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Αυτός που λιποψυχεί αγάπησε ποτέ πραγματικά;
- Η δική μας πραγματικότητα και η απώλεια του εαυτού μπορεί να πρεσβεύει κάτι καλό;
- Ναι, η αγάπη φεύγει. Μερικές φορές από ανταποδοτική υπερπροσφορά. Άλλες πάλι, δε βρίσκεται ποτέ, επειδή οι απαιτήσεις μας είναι υπερβολικές. Κι αν έμεινε πίκρα, δε σημαίνει πως δεν ήρθε ποτέ. Φεύγει. Γίνεται. Τίποτα δεν είναι αιώνιο. Κι αν έχεις τύχη διάβαινε.
- Απλό ζήτημα δεν το λέω... Ίσως το φοβάμαι περισσότερο απ' όσο πρέπει.
- Το ότι δεν επιβάλλεται σου ξέφυγε; (χεχε) Συμφωνώ. Δεν επιβάλλεται. Ούτε όταν μιλάμε για δύο ανθρώπους με κάποια ιδιαίτερη σχέση, ούτε όταν μιλάμε για εντολές θεών προς ανθρώπους...
- "Μέχρι να καταλήξει η αγάπη μας σε κάποιον που είναι έτοιμος να τη δεχτεί"; Όχι, δεν είναι ανεκπλήρωτες εικασίες. Πάντα σε κάποιον που είναι έτοιμος να τη δεχτεί καταλήγουμε. Απλώς κάποια στιγμή δεν είναι έτοιμος να συνεχίσει να τη δέχεται. Τόσο απλά. Απλά; Μπα...
Δύσκολο ζήτημα. Έχω τελικά καταλήξει (προς το παρόν) πως όσο υπάρχει λογική και δε χάνουμε τον εαυτό μας όλα καλά. Όταν αρχίσουν τα παραμύθια και οι παραμορφωμένοι καθρέπτες, κάτι έχει αρχίσει να πηγαίνει στραβά. Και δεν είναι ο γιαλός. Και καλά, αν μιλήσουμε για ερωτική αγάπη, τέτοιοι καθρέπτες υπάρχουν. Καλούμαστε θεωρώ να τους διορθώσουμε με τον καιρό αναίμακτα και για τους δύο.
Καλέ μου φίλε τι κάνεις;Είσαι καλά;Χαθήκαμε λιγάκι είναι αλήθεια κι οι χρόνοι μας έχουν μειωθεί σημαντικά.Έχω να βγάλω τόσα θέματα και δεν έχω χρόνο.Πάντως με την πρώτη ευκαιρία-ο αχαΐρευτος-περνούσα απ' τα μέρη σου και διάβαζα τις ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις σου(αν και χάθηκες κάμποσο καιρό), αλλά αποφεύγω να τις σχολιάσω όλες λόγω θυμού... κι όταν μου ανεβαίνει η πίεση δεν ξέρω πως θ' αντιδράσω!χαχα!
ΔιαγραφήΣ' ότι αφορά στη δημοσίευση είσαι μέσα στο πνεύμα!Κι όσο για τις ερωτήσεις δε σε φοβάμαι... είναι σαν να έδωσες έμμεσα και τις απαντήσεις.
Πάντως πιστεύω ότι νομίζουμε πως υπάρχει παντού αγάπη και κατά βάθος βιώνουμε μια ανελέητη επικράτηση του εγώ μας.Κι όσο θέτουμε αυτό σαν προτεραιότητα, θα ταλαντευόμαστε πίσω από παραμορφωτικούς καθρέπτες.Γι' αυτό να μην ξεχνάμε ότι και μια σφιχτή αγκαλιά με αγάπη, είναι ικανή να μας πνίξει!
Χαίρομαι πολύ που τα ξαναείπαμε και πάνω απ' όλα που είσαι καλά!!!
Να περάσεις χαρούμενο απόγευμα!!!:-)
Η αγάπη είναι συναίσθημα κι αν δεν το νοιώσει κάποιος είναι φτωχός και δυστυχής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλή ανάρτηση με πολλές προεκτάσεις ανίχνευσης και επεξεργασίας!
Να είσαι καλά φίλε μου και πάντα με τρυφερά συναισθήματα στις διαδρομές της ζωής σου! Το τραγούδι επιλογής, απλά υπέροχο!
Καλό βράδυ!
Κι όποιος δεν έχει προσφέρει τον εαυτό του ολοκληρωτικά στην αγάπη, πάμφτωχος είναι θα συμπλήρωνα!
ΔιαγραφήΟι προεκτάσεις αυτές τις αγάπης θα βρίσκονται συνέχεια στο δρόμο μας, όσο θα υπάρχουν κι όλες οι στιγμές της ζωής μας.Γιατί εκτός από συναίσθημα η αγάπη, είναι και ζωή.
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά κι ευγενικά σου λόγια και χαίρομαι το ίδιο επίσης που άφησες τα ίχνη σου στο σπιτικό μου!
Να θεωρήσεις σίγουρο το πέρασμα της επίσκεψής μου!
Να 'σαι πάντα καλά και χαρούμενη βραδιά να περάσεις!!!
Νίκο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είναι τυχαίο που ένα αγαπημένο τραγούδι πολλών για την αγάπη είναι το "Αλίμονο" του Μητροπάνου!
Aν δεν αγαπάς, είσαι ζωντανός νεκρός και είναι μεγάλη δυστυχία.. μα αν δε λάβεις αγάπη από μικρός, πως μπορείς να βρεις αποθέματα για να δώσεις; Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις..
Μου άρεσε πολύ το κείμενο και οι σκέψεις σου γύρω από την αγάπη. Σε πολλά συμφωνώ και χαίρομαι που διάβασα την συμμετοχή σου στην όμορφη ιδέα της Κικής μας!
Εύχομαι πάντα να βρίσκεις το χρόνο να μας χαρίζεις τέτοια κείμενα!
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα με την οικογένεια σου! Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι να έχετε!
"Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν"... πόσο αληθινό που μερικοί το τραγουδούν χωρίς να έχουν ζήσει!Γιατί αγάπη σημαίνει ζωή!
ΔιαγραφήΕίναι αδιανόητο να υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν νιώσει αυτό το συναίσθημα.Κι η αγάπη δεν έχει στυγνή λογική... ούτε καν λογική... παραλογισμός για τους άλλους, αλλά αυτοθυσία για όσους αφήνουν τον εαυτό τους ν' αγαπήσει ολοκληρωτικά... τον προσφέρουν θυσία στο βωμό της.
Να 'σαι καλά Κωνσταντίνα μου για τα καλά κι ευγενικά σου λόγια!Με παρακίνησε η θεματολογία της καλή μας φίλης Κικής.Κι ευτυχώς δε νιώθω μόνος μου, αφού απ' όσο βλέπω έγινε καλός χαμός στο διαδίκτυο για χάρη της αγάπης!Πολύ καλό!!!
Να περνάς πάντα καλά με πολύ αγάπη!!!Χαρούμενο μήνα και καλό καλοκαιράκι να περάσεις με την οικογένειά σου!!!:-)
ωραίες οι σκέψεις σου, τέλειο τραγουδι... άψογο θεμα η αγαπη!! καλό σου βραδυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη για τα καλά σου λόγια!
ΔιαγραφήΓια να σ' αρέσει η αγάπη, είμαι σίγουρος ότι ανήκεις στους τυχερούς που την έχεις γνωρίσει!
Χαρούμενη βραδιά να περάσεις και να 'σαι πάντα καλά!!!:-)
"Και τότε, πάλι είμαστε έτοιμοι να βρούμε δικαιολογίες και να ισχυριζόμαστε μέχρι να το πιστέψουμε, ότι τη μάχη εγκατέλειψαν... κι όχι εμάς"...πολύ σοφό Νίκο μου, αυτή είναι η τέλεια αυτοπαγίδα τελικά... Φοβάμαι πως, αν δίνουμε τα πάντα σε κάποιον, τα παίρνει και φεύγει τρέχοντας, συνεπώς χρειάζεται μια "ρέγουλα" ψυχής (ενίοτε τουλάχιστον..) Την καλημέρα μου! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι αγαπάνε καλή μου Joan θα δίνονται ολοκληρωτικά κι αμετανόητα.Δεν υπάρχουν δόσεις αγάπης κι ούτε πρέπει να την κρατάμε για τον εαυτό μας, όσο και ν' απογοητεύουν και να πονάνε οι άνθρωποι.Αυτοί που έχουν αγαπήσει ξέρουν πως δεν είναι εύκολοι οι άνθρωποι και στις πληγές βρίσκουν γιατρικά να τις επουλώσουν.Παίρνουν άλλωστε δύναμη απ' την ίδια την αγάπη.
ΔιαγραφήΝα 'σαι πάντα καλά γεμάτη με αγάπη!!!:-)