ΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ..!

Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με επικρίσεις,

μαθαίνει να καταδικάζει.

Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με εχθρότητα,

μαθαίνει να επιτίθεται.

Αν ένα παιδί γελοιοποιείται,

μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει με τη ντροπή,

μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.

Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με ανεκτικότητα,

μαθαίνει να είναι υπομονετικό.

Αν ένα παιδί ενθαρρύνεται,

μαθαίνει να έχει αυτοπεποίθηση.

Αν ένα παιδί επαινείται,

μαθαίνει να αξιολογεί θετικά τους άλλους.

Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με ευθύτητα,

μαθαίνει να είναι δίκαιο.

Αν ένα παιδί νιώθει ασφάλεια,

μαθαίνει να πιστεύει στους άλλους.

Αν ένα παιδί είναι αποδεκτό,

μαθαίνει να αγαπά τον εαυτό του.

Η σχολική χρονιά διανύει ήδη τα πρώτα της βήματα. Ας την υποδεχτούμε λοιπόν με αυτό το υπέροχο ποίημα, που ανακάλυψα εντελώς τυχαία στο διαδίκτυο - και μάλιστα από ιστολόγιο φτιαγμένο από τα ίδια τα παιδιά(10ο Δημοτικό Σχολείο Αιγάλεω "Κώστας Βάρναλης") - και ανήκει σε έναν άγνωστο ποιητή(τόσα μνημεία αγνώστων έχουν στηθεί βρε παιδιά, ας κάνουμε και ένα μνημείο για χάρη τους!). Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον!
Περιγράφει με ιδανικό τρόπο τις βασικές αρχές, που προσδιορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας μας, καταλήγει να αντιμετωπίζει τον εαυτό του. Θα μπορούσε βέβαια να είχε τοιχοκολληθεί σε κάποια διδασκαλική αίθουσα των σχολείων μας, αλλά τόσα χρόνια το δημόσιο επεδίωκε προφανώς να μάθει τα παιδιά μας άλλες αξίες. Σε αυτό όμως φταίει πρώτα από όλα ο εαυτός μου... ή μήπως και εσύ! Ανάμεσα σε τόσες διαφορετικές αξίες φρόντισαν τελικά, να μας φτιάξουν και εδώ ένα σταυροδρόμι!

ΚΑΛΗ ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΣΗ!