ΑΔΥΝΑΜΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ!

Η ανθρώπινη ψυχή θέλει να νιώθει χαρά, αγάπη, ευτυχία, αξία, σημασία κι ικανοποίηση. Ωστόσο, πολλοί από μας αναζητούμε αυτά έξω από τον εαυτό μας. Πιστεύουμε ότι θα τα πάρουμε μέσα από χρήματα, καριέρα, υπάρχοντα, σχέση, αποδοχή ή έγκριση της κοινωνίας. Θέτουμε στόχους και προσπαθούμε, παλεύουμε, υποφέρουμε κι εργαζόμαστε σκληρά για να αποκτήσουμε αυτούς τους εξωτερικούς πειρασμούς, αλλά στο τέλος αποτυγχάνουμε ή μας τις αρνούνται. Βλέπουμε τότε ότι η προσπάθεια δεν μας έδωσε τη χαρά, την αγάπη, την ευτυχία, την αξία, τη σημασία και την ικανοποίηση που αναζητούσαμε. Χάσαμε μια δουλειά, η καριέρα μας χάθηκε, χάσαμε μια επιχείρηση, χάσαμε ένα σπίτι, χάσαμε χρήματα, χάσαμε ένα αγαπημένο πρόσωπο, χάσαμε μια σχέση, μας απέρριψε κάποιος που νοιαζόμασταν. Κάπως έτσι χάσαμε τη χαρά, την ευτυχία και την αίσθηση της αξίας μέσα από αυτά. Ξαφνικά ξυπνάμε και συνειδητοποιούμε ότι όλη η χαρά, η αγάπη, η ευτυχία, η αξία, η σημασία κι η ικανοποίηση ήταν ήδη μέσα μας συνέχεια. Δε χρειάζεται να τα αποκτήσουμε. Τα είχαμε ήδη. Γεννηθήκαμε με αυτά. Ανακαλύψαμε μια αιώνια πηγή χαράς, αγάπης, ευτυχίας, αξίας, σημασίας κι ικανοποίησης από μέσα. Αυτή η πηγή υπήρχε χωρίς όρους κι ήταν πάντα μαζί μας. Είναι κάθε στιγμή εκεί και δε μπορεί να αφαιρεθεί. Μπορούμε να δώσουμε σ' αυτή διάφορες ονομασίες. Θεός, Δημιουργός, Ανώτερος Εαυτός, Σύμπαν, Ανώτερη Δύναμη, Άγιο Πνεύμα κ.λ.π. Μένουμε συγκεντρωμένοι και συνδεδεμένοι με αυτή. Πραγματικά ευτυχισμένοι κι ελεύθεροι ανεξάρτητα από τις εξωτερικές επιρροές. Μεταφερόμαστε σ' ένα ασφαλές μέρος όπου υπάρχει απόλυτη αγάπη κι αποδοχή χωρίς όρια. Είμαστε στα χέρια μιας αιώνιας πηγής αγάπης. Είμαστε ασφαλείς. Είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε ευτυχισμένοι. Είμαστε χαρούμενοι. Άρα μπορούμε να αποκτήσουμε όλα αυτά που θέλαμε να νιώσουμε και να πετύχουμε αυτούς τους στόχους, επειδή θα προέρχονται από έναν τόπο αφθονίας κι έμπνευσης, αντί έλλειψης κι απόγνωσης. Έτσι μπορούμε πραγματικά να απολαύσουμε το ταξίδι της ζωής και να εκδηλώνουμε τις επιθυμίες μας χωρίς εθισμό στον προορισμό. Αναρωτιέμαι όμως γιατί να ψάχνουμε επίμονα εκεί έξω, όταν όλα βρίσκονται μέσα στο μυαλό μας.

ΑΒΥΣΣΑΛΕΑ ΠΛΑΝΗ!

Όταν η χορεύτρια τέλειωσε το χορό, γύρισα με μια υπόκλιση. "Θα ιδωθούμε πολύ μακριά" μου απάντησε. Άγγιξα το χέρι της και παραπατώντας από τις μεθυστικές απόκρυφες απολαύσεις, που ήταν καταχωνιασμένες στο μακρινό ορίζοντα, σωριαστήκαμε μπροστά σε μυστήριες παραλίες. Εκεί δίπλα που στενεύει η βρεμένη άμμος, με κινήσεις μελλοντικές βουτήξαμε στα θαλάσσια ρεύματα, να πιούμε το χυμό από κοράλλια, που έκαιγε η αλμύρα τους το λαιμό. Χρυσή η άμμος με ασημένιες ανταύγειες σε ανεξιχνίαστα σπήλαια. Ξαπλώσαμε στην πρασινογάλαζη βλάστηση στρωμένη από όνειρα. Αλλά όνειρα δεν υπήρχαν, τα κάναμε κορδέλα στα μαλλιά. Διακριτικά σχεδιάσαμε ένα τραύμα και μπήκαμε μέσα. Κάτω από τις ξέρες πελώρια χταπόδια, σμέρνες, σκορπιοί κι ένα σωρός από σκουπίδια μολύνουν την ηδονή. Διάφανες φυσσαλίδες αποπνυκτικά χάνονται ψηλά στον ουρανό. Στη χώρα των Κοχυλιών παραμονεύουν ο αέρας, τα ανεξίτηλα χρώματα, οι ήχοι της θάλασσας, ενώ η Χιονάτη πιο πέρα ντυμένη γοργόνα πλανεύει τους ανυποψίαστους νάνους ρωτώντας αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Βουβό το κύμα και τόσο μπερδεμένο που δε μπορούσα να ξεχωρίσω τις πατημασιές μου από τις δικές της. Προτού προλάβουμε να χαθούμε και να σβήσουμε, χωθήκαμε μέσα στα σύννεφα. Με μια υπόκλιση ξαναγύρισε στο χορευτικό της βασίλειο.