ΑΝΤΕ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ..!

Πάσχα ήταν και πέρασε.Πάει κι αυτό!Έκανα και την "αποτοξίνωσή μου" απ΄ τον υπολογιστή και γύρισα ακμαιότατος.Εμείς τελικά γι΄ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πήγε.Μείναμε τελικά εδώ στη Λευκαδίτσα και πήγαμε στον Επιτάφιο της Φανερωμένης που βγαίνει πάντα από νωρίς(γύρω στις οκτώ), την Ανάσταση στην πόλη(ποια πόλη... χωριό ήθελα να πω, αλλά τέλος πάντων) κι ανήμερα στην Άρτα στα γερόντια για συντροφιά(καθ΄ ότι μόνα τους) και για να τους τιμήσουμε τρώγοντας παρέα τους τον παραδοσιακό οβελία.

Το νησί(ο Θεός να το κάνει νησί) κατακλίσθηκε-όπως κάθε χρόνο-από Αθηναίους "εισβολείς" που απέδρασαν απ΄ το "κλεινόν άστυ" για ολιγοήμερες διακοπούλες.Η κρίση-κρίση απ΄ ότι είδα και διαπίστωσα, αλλά το Πάσχα-Πάσχα.Αθάνατε Έλληνα βολεμένε... αυτά βλέπει κι ο κομπλεξικός σακάτης με τη γίδα και θα μας ξεσκίσουν για μια ακόμα φορά!Και που να ΄ρχονταν να βλέπανε κιόλας με τι αυτοκινητάρες απέδρασαν, όλοι αυτοί οι "φοροκαταζητούμενοι".Τα πιο πολλά βέβαια ήταν ολοκαίνουργα, πανάκριβα κι αστραφτερά!Κι η βενζίνη που τη βάζεις;Γκαζιά και τάληρο(κατά την παλιά ρήση του εισαγόμενου, "παφ και τάληρο").Όχι παίζουμε.Δε μας κρατάνε μάνα μου τα στενά όρια του "κλεινού άστεως".Είναι μικρά ακόμα για μας τώρα...εεεε!

Να προχωρήσω τώρα και παρακάτω ή δε θέλετε;Θα προχωρήσω όμως κι ας μη θέλετε γιατί-με ξέρετε τώρα-, αν δεν τα πω θα σκάσω.Και μόνο στην περιφορά του Επιταφίου και το βράδυ της Ανάστασης να έριχνα μια ματιά θα νόμιζα πως δεν ήμουν σε κάποιο ναό, αλλά βρισκόμουν σε κάποια πασαρέλα μόδιστρων.

Οι κύριοι όλοι τους-όπως και παλιά άλλωστε-ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας πανάκριβων οίκων, κουστουμαρισμένοι με τις γραβατίτσες τους και το λουστρινάκι τους.Οι μανταμίτσες τους ως επί το πλείστον ανταγωνίζονταν η μία την άλλη στα κάθε λογής χρωματιστά χτενίσματα, στα πανάκριβα δωδεκάποντα και στα πολυτελή φανταχτερά φορέματα.Σε πολλές περιπτώσεις κιόλας μόλις κι έκρυβαν το απολύτως απαραίτητο(ξέρεις τώρα εσύ!)-σαν να επρόκειτο για καλλιστεία των playmates-αφήνοντας τη φαντασία του παππά(αλλά και των υπολοίπων παρευρισκομένων) να οργιάζει.

Μέσα σ΄ όλα αυτά βέβαια οι απαραίτητες κι άφθονες πανάκριβες μυρωδιές αισθησιακών αρωμάτων που ντουμάνιαζαν όλον τον περιβάλλοντα χώρο, όπου το λιβάνι και τ΄ Άγιο Μύρο που κρατούσε και περιέφερε ο παππάς, νόμιζες πως ήταν εντελώς κινέζικα κι ως εκ τούτου άοσμα.Λες και δεν έφτασε τόσο ψέκασμα που μας έχουν κάνει.Ευτυχώς που την άλλη μέρα ξημέρωνε Πάσχα και ξεχύθηκε στον αγέρα ακάθεκτη η οσμή της τσίκνας!

Βρε άνθρωποι-άντρες και γυναικόπαιδα-σ΄ εκκλησία βρισκόσαστε κι όχι σε κανένα μπαράκι(για να μην πω τίποτα άλλο) για διασκέδαση.Λίγος σεβασμός δε βλάπτει.Δεν εννοώ να πηγαίνουμε στην εκκλησία ρακένδυτοι, βρώμικοι και με σκισμένα ρούχα, αλλά έτσι όπως μας κάνουν οι απέξω(και κατ΄ επέκταση εφαρμόζουν οι μέσα) διόλου απίθανο να κυκλοφορούμε σε λίγα χρονάκια κι έτσι.Κι ούτε καν λέω να βιαστούμε από τώρα, αλλά να προσαρμοστούμε(και στα νέα δεδομένα) σιγά-σιγά, για να μη μας έρθει στο φινάλε και ξαφνικό!αχαχα!Βρε τι εμπνεύσεις μου ΄ρχονται..!!!Τέλος πάντων.Σας ευχήθηκα;Δε σας ευχήθηκα!

ΑΝΤΕ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΄ΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!!!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ!!!