Τα χρόνια που έφυγαν, φαίνεται πως άφησαν στη μνήμη το αποτύπωμα ότι έζησα σε δυο διαστάσεις. Δεν ξέρω εάν συμβαίνει και σε άλλους αυτό. Η πρώτη ήταν μέχρι τη μέρα που έκανα οικογένεια κι η άλλη μετά. Ήταν δυο ξεχωριστές και διαφορετικές καταστάσεις από κάθε άποψη. Η καθεμιά είχε τα θετικά και τα αρνητικά της. Ανάμεσα σ' αυτές τις δυο, τα περισσότερα θετικά βιώματα καθορίζουν τον τελικό νικητή. Δεν έδωσα όμως ιδιαίτερη σημασία στη διαίσθηση, για να διακρίνω νωρίτερα ποια θα μου ταίριαζε. Η ελαφρότητα που κουβαλούσα δε με άφησε να τη δω. Ο χωρισμός απλά είναι μια άλλη διάσταση που συνθέτει τις δυο προηγούμενες, επειδή εμπεριέχει κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα από αυτές τις ζωές. Τελικά, ίσως να μη ζούμε μόνο μια φορά!
