ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ, ΕΙΡΗΝΙΚΟ, ΚΑΘΑΡΤΙΚΟ, ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ, ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΚΟ, ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟ, ΑΕΡΙΤΖΙΔΙΚΟ, ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ, ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ, ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΟ, ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟ, ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ, ΟΝΕΙΡΟΠΑΡΜΕΝΟ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ, ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ, ΚΑΥΣΤΙΚΟ, ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ, ΑΣΥΜΒΑΤΟ, ΑΙΧΜΗΡΟ, ΑΙΦΝΙΔΙΟ, ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ, ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟ, ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ, ΑΔΙΑΚΡΙΤΟ, ΑΝΑΠΟΔΟ, ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟ, ΑΥΤΟΝΟΜΟ, ΑΝΑΡΧΟ, ΑΔΕΣΠΟΤΟ, ΑΚΡΑΙΟ, ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, ΑΡΡΩΣΤΟ, ΕΙΡΩΝΙΚΟ... ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ!

Αναγνώστες

23 Δεκεμβρίου 2016

ΑΓΑΠΗ, ΚΑΛΟΣΥΝΗ, ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ!

Η "Άγια Νύχτα" είναι ένα πασίγνωστο παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο τραγούδι που με είχε μαγέψει από παλιά. Κι αυτήν τη λατρεία θέλησα να την αποτυπώσω με ταινία. Δε μπορούσα να αντισταθώ και να μην αφιερώσω το χρόνο μου γι' αυτό το υπέροχο μελωδικό κομμάτι. Βέβαια σε ότι κάνω, θέλω να έχω και μια πιο ολοκληρωμένη γνώση. Γι' αυτό λοιπόν έψαξα κι έμαθα γενικά για την ιστορία αυτού του υπέροχου κομματιού. Μια ιστορία που πριν από λίγες μέρες αγνοούσα παντελώς. 
Αυτό το κομμάτι είναι καθαρά εορταστικό κι είναι ραμμένο ακριβώς για την Άγια εκείνη νύχτα και στιγμή που γεννήθηκε ο Χριστός. Οι συνθέτες του πρέπει να είχαν πράγματι τη Θεία Χάρη της έμπνευσης. Είναι τόσο εξαιρετικά δοσμένη και δεμένη για μένα η ιστορία του με το θαύμα της Θείας Γέννησης, που θέλησα να τη μεταφέρω αναφέροντας την ταυτόχρονα μέσα στο βίντεο σαν μια συνέχεια αυτού του υπέροχου χριστουγεννιάτικου μηνύματος.

"Η "Άγια Νύχτα" είναι το διεθνώς γνωστότερο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Γράφτηκε στις αρχές του 19ου αι. και συνθέτες του είναι οι Αυστριακοί Φραντς Ξάβερ Γκρούμπερ(Franz Xaver Gruber) και Γιόζεφ Μορ(Joseph Mohr). Για χρόνια οι δημιουργοί του παρέμειναν άγνωστοι και πολλοί απέδιδαν την πατρότητα του τραγουδιού σε διάσημους κλασσικούς συνθέτες όπως τον Μότσαρτ, τον Μπετόβεν τον Χάυντν ή θεωρούσαν ότι επρόκειτο για κάποιο παραδοσιακό γερμανικό νανούρισμα.
Πρωτοτραγουδήθηκε τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1818 στην εκκλησία του μικρού χωριού Όμπερντορφ(Oberndorf) στην περιοχή του Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Οι στίχοι είχαν γραφτεί δύο χρόνια νωρίτερα, από τον νεαρό εφημέριο του χωριού Γιόζεφ Μορ. Στις 24 Δεκεμβρίου του 1818 ο Μορ ζήτησε από τον Γκρούμπερ να συνθέσει μία μελωδία για να συνοδεύσει το τραγούδι με την κιθάρα του. Σύμφωνα με την παράδοση, το εκκλησιαστικό όργανο του ναού δε μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη χριστουγεννιάτικη λειτουργία, καθώς τα ποντίκια είχαν καταστρέψει κάποια εξαρτήματά του. 
Η ιστορία αυτή ήταν γνωστή, ωστόσο επιβεβαιώθηκε πολύ αργότερα, το 1995, όταν ανακαλύφθηκε μία παρτιτούρα-που χρονολογείται από τους μελετητές το 1820-κι ανήκε στον Μορ, με τον Γκρούμπερ να υπογράφει τη σύνθεση. Στίχοι και μουσική όμως φαίνεται να γράφτηκαν μαζί το 1816. Το 1840 εκδόθηκε πρώτη φορά με την ένδειξη "αγνώστου συνθέτη". Υπήρξε το αγαπημένο τραγούδι του βασιλιά Φρειδερίκου-Γουλιέλμου Δ' της Πρωσσίας, ο οποίος διέταξε την διεξαγωγή έρευνας για τον εντοπισμό των δημιουργών του. Οι έρευνες ξεκίνησαν το 1854 και τελικά κατέληξαν τόσο στη γνωστοποίηση των Μορ και Γκρούμπερ, όσο και του θρύλου γύρω από τις συνθήκες που γράφτηκε το τραγούδι και που μέχρι πρόσφατα θεωρείτο αληθινή ιστορία.
Η "Άγια Νύχτα" έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 300 γλώσσες και διαλέκτους σε όλον τον κόσμο. Είναι εξαιρετικά δημοφιλής τόσο μεταξύ των Καθολικών, όσο και των Προτεσταντών. Μάλιστα κατά τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο τραγουδήθηκε ταυτόχρονα στην αγγλική και γερμανική γλώσσα από τα αντιμαχόμενα στρατεύματα στο μέτωπο κατά τη χριστουγεννιάτικη ανακωχή του 1914, καθώς ήταν από τα λίγα κοινώς γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια και των δύο πλευρών."

Κλείνοντας μ' αυτό το βίντεο που είναι αφιερωμένο στη Θεία (Ανα)Γέννηση και στα αγνά και πανανθρώπινα μηνύματα-όπου στις μέρες μας τα έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ- κι απορρέουν μέσα απ' την Άγια αυτή ιστορία, σας εύχομαι να περάσετε ολόψυχα:

ΚΑΛΑ  ΚΙ  ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΜΕ  ΑΓΑΠΗ,  ΚΑΛΟΣΥΝΗ,  ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ!

από δικό μου βίντεο

18 Δεκεμβρίου 2016

35... ΚΑΙ ΚΑΤΙ!

Το 35 είναι ένας απλός διψήφιος αριθμός που αν τον δεις από διαφορετική οπτική γωνιά φαίνεται να είναι κοντινός, μακρινός ή κάτι ενδιάμεσο. Τόσα όμως περίπου χρόνια και κάτι μέρες παραπάνω πέρασαν για να ξαναδώ πρόσωπα από τα παλιά και να ξεδιπλώσω στιγμές που ζήσαμε μαζί. Να φέρουμε κι άλλους στις παρυφές της θύμησης αφήνοντας το στίγμα τους. Ήταν σαν να γίνονταν έτσι ένα μνημόσυνο ζωντανών ψυχών.

14 Δεκεμβρίου 2016

ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ!


Οι επιθυμίες είναι πάρα πολλές και βρίσκονται μέσα στο κόλπο των αντιθέσεων. Ανθρώπινες αδυναμίες που δίνουν ένα νόημα και μια ουσία για να ξεφεύγει το μυαλό. Κάποτε λοιπόν υπήρχε ένας άνθρωπος που ήθελε πάρα πολύ να δει από κοντά έναν χιονάνθρωπο! Έρχονταν κι έφευγαν οι χειμώνες, όπως τα Χριστούγεννα με την Πρωτοχρονιά, αλλά ποτέ όμως δεν είχε σταθεί μπροστά σ' ένα χιονάνθρωπο. 
Είχε ακούσει τόσες πολλές ιστορίες-όταν ήταν μικρός-για τον ασπροντυμένο αυτόν κύριο, που πίστεψε ότι ήταν άνθρωπος κανονικός με ψυχή. Άλλος ευαίσθητος, άλλος αγαθός, άλλος φιλάνθρωπος, άλλος χαρούμενος... κάθε λογιών χιονάνθρωποι είχαν παρελάσει απ' την αθώα παιδική φαντασία του. Είχαν σφηνώσει τόσο πολύ στο μυαλό του, που είχε πιστέψει κιόλας ότι αυτοί ήταν κάποτε άνθρωποι που δεν ήταν επιλογή τους να μένουν έξω στο κρύο, αλλά για κάποιο λόγο τους είχαμε τοποθετήσει εκεί σαν τιμωρία. Έτσι έτρεφε μια ιδιαίτερη συμπάθεια, που όμως άγγιζε τα όρια της λύπης. Και σε χιόνια που έτυχε να πάει, δεν κατάφερνε να βρει ούτε ένα δείγμα από χιονάνθρωπο. Ήταν τόση μεγάλη η λαχτάρα της αντάμωσης με τον χιονάνθρωπο, που αυτή γινότανε δίψα για να τον δει και να τον συναντήσει. 
Μόλις θα τον αντίκριζε μάλιστα είχε σκοπό να τον αγκαλιάσει σφιχτά για να ακουμπήσει πάνω του και να αισθανθεί. Δεν τον ένοιαζε καν αν θα κρύωνε, γιατί άλλωστε και ο ίδιος δεν άντεχε στην πολύ ζέστη. Τον είχε προσαρμόσει απ' τα παιδικά του όνειρα σαν έναν άνθρωπο μοναχικό, χαμογελαστό κι ευαίσθητο που είχε για σπίτι του το κρύο και τα χιόνια. Πέρασαν λοιπόν αρκετά χρόνια ώσπου μια κρύα νύχτα του χειμώνα έριχνε πολύ χιόνι κι οι δρόμοι είχαν καλυφθεί απ' το λευκό πέπλο του. Κι ο άνθρωπος αυτός όταν έπεφτε χιόνι κι είχε βαρυχειμωνιά κάτι τον τρόμαζε και δεν το κούναγε απ' το σπίτι του μέχρι να περάσει η κακοκαιρία. 
Κάποια στιγμή όμως χρειάστηκε να βγει έξω κι όπως ήταν άμαθος απ' το πολύ χιόνι, με δυσκολία μπορούσε να κινηθεί. Δεν έκανε πολλά βήματα απ' το χαμόσπιτο του κι απ' το προαύλιο ακούστηκε μια ψιλή φωνή ξωπίσου του που έμοιαζε σαν παιδική:"ε ψιτ, φίλε!" Αυτή η άγνωστη φωνή τον ξάφνιασε και γύρισε με μιας να δει ποιος ήτανε."εδώ είμαι στη μέση της αυλής... αν μετακινήσεις το σώμα σου απ' το δέντρο θα με δεις" είπε ξανά αυτή η φωνή. Αμέσως έκανε ένα λοξό λύγισμα του κεφαλιού και βλέπει έναν χιονάνθρωπο να στέκεται καταμεσίς. Η χαρά του ήταν τόσο μεγάλη που έτρεξε αμέσως να τον αγκαλιάσει γεμάτος από συγκίνηση. Ο χιονάνθρωπος όμως δεν ήθελε κάτι τέτοιο κι έγνεψε στο μέρος του να μην τον πλησιάσει. Εκείνος δεν αντιλήφθηκε αυτήν την κίνηση και μόλις τον αγκάλιασε έλιωσε με μιας. Δεν άντεξε την αγκαλιά του. 
Οι χιονάνθρωποι είναι τόσο ψυχροί που δεν αντέχουν ούτε σε μια απλή αγκαλιά! Και το χαμόγελο τους ακόμα, είναι ψεύτικο, ειρωνικό και παγωμένο. Έτσι ο άνθρωπος αυτός κατάπιε τη στεναχώρια του κρατώντας ενός λεπτού σιγή, για όσα έλιωσαν στη φαντασία του με το χιονάνθρωπο, αφού αντίκρισε έντονα την παγωμένη αλήθεια της στιγμής!

02 Δεκεμβρίου 2016

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ!


Μια πινελιά χρειάζεται για να φτιάξει αυτός ο κόσμος. Αρκεί μόνο ν' αλλάξουμε τα χρώματα εκείνα που μοιάζουν μελανές ουλές. Να διαλέξουμε αυτά που θα κάνουν έναν πετυχημένο συνδυασμό, έντονα αισιόδοξο, χαρούμενο και γιορτινό. Να βρίσκεται σε παράλληλη αρμονία με το περιβάλλον, χωρίς να 'ναι μάταια ελπιδοφάγος. Με ένα αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον να  δώσουμε από τώρα μεγάλο κίνητρο και περισσότερο βάθος σ' αυτό που λέγεται φόντο, σβήνοντας απατηλές σκιές. Ο εγωισμός και η ρουτίνα δεν έχουν θέση στα μονοπάτια της φαντασίας μας. Να προστατεύουμε το έργο με ένα πέπλο ξενοιασιάς και να το κρατάμε ζωντανό με το χαμόγελο ενός παιδιού. Το πολύχρωμο σύννεφο της μιζέριας να κάνει αντίθεση με το λευκό της ευτυχίας. Η θεματολογία του να εναλλάσσεται με το απλό στριφογύρισμα της συνείδησης, για να την αποτρέψουμε να είναι κατ' ανάγκη σύνθετη και πολύπλοκη. Να αφήνει για στίγμα εκείνη την πνοή της ελευθερίας και γλώσσας. Με την ολοκλήρωση να δίνει εντύπωση ότι μιλάει πολύ, χωρίς να λέει τίποτα. Να προσκυνάει μονάχα την αγάπη και να κερδίζει αμέσως την καρδιά. Όσο το δυνατόν λιτή κι απέριττηγια να μην ξεθωριάζει απ' τα ανυπάκουα βλέμματα της ματαιοδοξίας. Το ξύλινο πινέλο να είναι καμωμένο από νότες της ψυχής. Με επιδέξιες κινήσεις της σκέψης και της θέλησης να μουσκεύει χρώματα απ' την παλέτα της πραγματικότητας, για να καλύπτει ανικανοποίητα όνειρα και προσδοκίες. Μεγάλη και τολμηρή απόφαση χρειάζεται μόνο, για να γίνει πράξη αυτός ο πίνακας, πριν πέσει θύμα της λήθης και της πλήξης. Κι αυτή είναι η σημαντικότερη απόφαση ενός καλλιτέχνη, που προσδίνει μεγαλύτερη αξία στο έργο του. Κάπως έτσι λοιπόν μπορούμε να δημιουργήσουμε τον κόσμο απ' την αρχή, αφού πρώτα ξεπεράσουμε το μεγαλύτερο εμπόδιο που είναι ο εαυτός μας!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...