Πόσο αδύναμος τελικά μπορεί να ΄ναι ο άνθρωπος.Θα πω ένα παράδειγμα.Πριν από κάμποσα χρόνια είχα σπάσει το χέρι μου.Αφού κόλλησε το κάταγμα φυσιολογικά έχοντας το στο νάρθηκα επί ένα μήνα, στο τέλος έπαθε αγκύλωση στον ώμο.Για να αποκατασταθεί η ζημιά και να επανέλθει, έκανα περίπου ένα οκτάμηνο καθημερινής φυσικοθεραπείας κι επίπονης επί τρίωρο για να σπάσει η αγκύλωση.Χώρια τις ασκήσεις που έπρεπε να κάνω ανά δίωρο στο σπίτι.Οι πόνοι που τραβούσα ήταν τρομεροί και για μένα αβάσταχτοι.
Το ίδιο διάστημα είχε διαγνωσθεί στον πεθερό μου πρόβλημα στα νεφρά που έπρεπε να υποβληθεί σ΄ αιμοκάθαρση.Τους πόνους που τραβούσα κάθε φορά στην φυσικοθεραπεία τις αντιμετώπιζε καθημερινά κι η οικογένειά μου με τη γκρίνια μου.Σε κάποια συνομιλία που είχα με τον πεθερό μου, μου είπε:"Καλύτερα να μου έδινε μια ο Θεός και να πέθαινα, παρά αυτό που με βρήκε".Εκείνη τη στιγμή δεν πολυκατάλαβα την έννοια της αιμοκάθαρσης εξαιτίας του πόνου που τραβούσα κι όταν ρώτησα το Σοφάκι που ήξερε από τέτοια, μου εξήγησε πως καλύτερα ήμουν σ΄ αυτήν τη θέση παρά στου πατέρα της.Στο τέλος ο πεθερός μου δεν άντεξε το μαρτύριο της αιμοκάθαρσης και πέθανε από ανακοπή, όπως πεθαίνουν κι οι περισσότεροι που υποβάλλονται σ΄ αυτήν τη διαδικασία.Το πρόβλημα βέβαια το δικό μου είχε αποκατασταθεί και μετά από τόσα χρόνια ανήκει στη μυθολογία, αλλ΄ όμως πολύ αργότερα κατάλαβα πως τελικά δεν είχα τίποτα το σοβαρό και τζάμπα γκρίνιαζα.Υπήρχαν και χειρότερα!
Πήρα αφορμή το παραπάνω περιστατικό για τις δυσκολίες που μας παρουσιάζονται στη ζωή μας και τις έχουμε κάνει Ευαγγέλιο, χωρίς να εξετάζουμε πως υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις δίπλα μας.Κι αυτό το βρίσκω πολύ εγωιστικό!Γιατί να ΄χω ΕΓΩ αυτό το πρόβλημα, γιατί να πονάω ΕΓΩ, γιατί να τραβάω ΕΓΩ αυτά τα δεινά, γιατί ΕΓΩ... γιατί ΕΓΩ...Δε μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο πέρα απ΄ το ΕΓΩ μας κι ας καεί το σύμπαν... αρκεί να μην είμαι ΕΓΩ που θα τραβήξω το κανάλι.
Σαν να λέμε-ή μήπως όχι;-καλύτερα να υποφέρουν οι άλλοι κι όχι ΕΓΩ.Πόσες φορές άλλωστε έχουμε πει ή ακούσει:"Γιατί Θεέ μου σε μένα;Γιατί;"... κι όχι στον άλλον(θα συμπλήρωνα!).Για να μην πω κάπως έτσι, αλλά έτσι σκεφτόμουν κι όταν είχα σπάσει το χέρι μου.Από τότε αναθεώρησα πολλά πράγματα για τη ζωή, γιατί είδα δυστυχίες και θανάτους να στριφογυρίζουν σφυρίζοντας γύρω μου κι από τότε είπα στον εαυτό μου:"Φίλε μου δεν κατέχεις κανένα απολύτως προνόμιο κι όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στον... πόνο.Τον δέχεσαι, μένεις στο παιχνίδι και παλεύεις, δεν τον δέχεσαι, θα υποφέρεις!Γι΄ αυτό σκάσε και κολύμπα..!"
Και βέβαια ο πόνος είναι δικός μας και δεν πρόκειται να μας τον πάρει κανένας, όσες αναφορές κι αν κάνουμε σ΄ αυτόν.Κι όσο να το βγάζουμε από μέσα μας και να το λέμε, πάλι δε φεύγει.Η βοήθεια της επίκλησης της δύναμης προς τον Θεό θεωρείται κι είναι αναγκαία, γιατί μπορεί να μας απαλύνει τη σκέψη.Γιατί σ΄ όλο αυτό που περνάμε ή που δεν περνάμε, ξεχνάμε μια βασική προϋπόθεση.Θεωρούμε τη ζωή μας αυτονόητη και δεδομένη, χωρίς καν να σκεφτόμαστε πως εδώ που είμαστε ζούμε προσωρινά... νοίκι πληρώνουμε.
Όλες αυτές οι αναλαμπές δε μου ΄ρθαν βέβαια στο ξαφνικό, αλλά στάθηκαν αιτία επειδή κάπου διάβασα για δύσκολες στιγμές και στεναχωρήθηκα πολύ, πρώτα για την κατάσταση που περνά ένα ζευγάρι, αλλά ακόμα πιο πολύ που δεν εξετάζουμε πως σαν εμάς-κι ίσως χειρότερα-βρίσκονται κι άλλοι άνθρωποι παίζοντας κορώνα-γράμματα της ζωή τους σε τεντωμένο σχοινί... κι ορισμένες φορές χωρίς πόδια και χωρίς χέρια.Κι όμως υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι που έχουν το σθένος ακόμα να δίνουν κουράγιο και σ΄ άλλους ανθρώπους.Έλα τώρα, μη στέκεσαι κι απορείς και με κοιτάς σαν εξωγήινο... κι όμως υπάρχουν!Είμαι σίγουρος πως θα τους ξέρεις και θα τους έχεις δει κι εσύ, αλλά το ΕΓΩ σου όμως δε σ΄ αφήνει και τους ξεχνάς..!
ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΟΜΟΥΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ,
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΧΩΡΙΣ ΠΟΔΙΑ..!
O άνθρωπος και ο .. μικρόκοσμός του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς!
Πόσοι από μας συνειδητοποιούν αυτό που λες;...
Ελάχιστοι..
Εμείς μην πάθουμε.. για τους άλλους δεν πειράζει..
Καλό βράδυ :-)
Έτσι είναι Tzina μου!Καλά τα λες... ο μικρόκοσμός μας και τίποτα άλλο.Και χαίρομαι που κατάφερες ν΄ αντιμετωπίσεις με χαμόγελο τη δική σου δυσκολία!
ΔιαγραφήΤις καλημέρες μου!:-)
Σωστοτατος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο βραδυ!
Δεν ξέρω αν είμαι σωστός... ξέρω όμως πως γι΄ άλλους είμαι λάθος!
ΔιαγραφήΈχεις την καλημέρα μου!:-)
Νίκο μου το προσωπικό πρόβλημα του καθενός είναι το δικό του βουνό… δύσκολα θα σκεφτεί πως υπάρχουν και χειρότερα και φυσικά παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου το πόσο διογκώνει το μικρό ή έστω μεγάλο πρόβλημα του και πόσο «κοιτά» γύρω του και αφουγκράζεται τους συνανθρώπους του.
ΑπάντησηΔιαγραφήYπέροχη πραγματικά η ανάρτησή σου !
Να είσαι καλά
τα φιλιά μου και καλό σας βράδυ :))
Το ξέρω, κι ούτε περιμένω ν΄ αλλάξει αυτό ποτέ, αλλά μια υπόθεση έκανα, στο πως μπορούμε να ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες κι όλους τους πόνους.Ο χαρακτήρας ξέρω πως παίζει πολύ μεγάλο ρόλο κι αυτό ίσως είναι το δυσκολότερο εμπόδιο στον άνθρωπο.Να μπορέσει κάποτε να ξεπεράσει τον εαυτό του!Να βγει έξω απ΄ το ΕΓΩ του.
ΔιαγραφήΧαρούμενη καλημέρα και να περνάς καλά!:-)
Συγκλονιστική η ανάρτηση σου...έχεις δίκιο, αλλά είναι στην φύση του ανθρώπου να μεγαλοποιεί τα προβλήματα του και να τα κάνει κέντρο της ζωής του! Δυστυχώς δεν είμαστε τέλειοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ :)
Υ.Γ. Αν επιτρέπετε έχω μια ερώτηση...γνωρίζεις το αγκάθι? Ξέρεις γιατί χάθηκε ξαφνικά?
Είναι σαν αυτό που μου θυμίζει όταν παίρνω τηλέφωνο τη μάνα μου να δω τι κάνει και να την ακούω να μου λέει τον πόνο της κάθε φορά, ενώ στην ουσία δεν έχει τίποτα."Χαϊδεύεται" με λίγα λόγια.Κάπως έτσι λειτουργούμε-αν όχι όλοι-οι περισσότεροι!
ΔιαγραφήΤο αγκάθι μου είναι το Σοφάκι μου... η σύζυγός μου!Εξαιτίας της κόλλησα το μικρόβιο του ιστολογίου.Για ένα διάστημα προτού το καταργήσει βρισκόμασταν μαζί σ΄ αυτόν το χώρο.Δεν ήθελα να το καταργήσει κι αν το ΄χε κάνει νωρίτερα δε θα ΄μουνα κι εγώ εδώ τώρα.
Το γιατί το κατάργησε, αυτό είναι ένα κομμάτι του χαρακτήρα της και το κατά πόσο την έχει επηρεάσει μέσα απ΄ αυτό που έκανε.Μην το βλέπεις όμως απ΄ την αρνητική πλευρά.Μαζί σας την ένιωθα να περνάει πολύ όμορφα και της άρεσε που σας είχε γνωρίσει.Αλλά είπαμε, είναι θέμα χαρακτήρα για ν΄ αντέξεις τελικά με τόσους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι κι αυτό που διακρίνω, δεν είναι εύκολη υπόθεση για ανθρώπους που τα βάζουν μέσα τους.
Στο τέλος βέβαια της κόλλησε στις ανανεώσεις κι ο blogger(γιατί δεν ήταν η τελευταία αυτή με τον πίνακα, είχε κάνει κι άλλες τρεις απ΄ όσο θυμάμαι), της έτυχε κι ένας συγγενικός της θάνατος... κάπου ένιωσε άσχημα... κι έτσι απλά εξαφανίστηκε!
Καλημέρα και να ΄σαι πάντα καλά!:-)
Να τις πεις ότι μου λείπουν οι αναρτήσεις και τα σχόλια της...αλλά πάνω από όλα εύχομαι να είναι καλά και να περνάει όμορφα....!
ΔιαγραφήΚαλό απόγευμα και στους δυο σας :)
Καθυστερημένη η απάντηση μου λόγω ανωτέρας βίας.Τις το ΄πα κι έχει συγκινηθεί!Κι όσο για τις ευχές σ΄ ευχαριστούμε!
ΔιαγραφήΥ.Γ.:Ποτέ μη λες ποτέ!Δεν το καταλαβαίνεις, αλλά δεν πειράζει... δεν σε παρεξηγώ!
Καλή σου επιτυχία... γενικά!:-)
Ακομα κι αν αδυνατουμε να κατανοησουμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλαχιστον ας χαμογελαμε σαν "χαζα"
στον διπλανο μας.
Το προτιμω!
(περισυ τετοιες ημερες εχασα τον πατερα μου
επανω στην αιμμοκαθαρση.Καθε φορα που χτυπαγε
το μηχανημα ηταν ο ηχος σαν 100 εφιαλτες μαζι.
Δεν αντεξε ουτε χρονο)
Καλο απογευμα,Νικο μου.
Έτσι ή αλλιώς χαζοχαρούμενοι γίναμε της ζωής!
ΔιαγραφήΟι ιστορίες της αιμοκάθαρσης είναι όλες τόσο ίδιες και προδιαγεγραμμένες όσο και λυπηρές, γιατί έχουν το "προνόμιο" να καταλήγουν πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα!
Χαρούμενο απόγευμα... τουλάχιστον!:-)
Καλημέρα Νίκο!Διάβασα μέ πολύ ενδιαφέρον τήν ανάρτησή σου!Εχης πολύ δίκιο σέ όσα γράφης καί λές!!Τήν καλημέρα μου στήν όμορφη Λευκάδα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν κάτι ανάμεσα σε ξέσπασμα και γκρίνια.Κι αν καταφέρουμε να νικήσουμε τους πόνους μας, τότε καταφέραμε να νικήσουμε και τη ζωή!
ΔιαγραφήΈχεις την καλημέρα μου DIMI απ΄ τη βροχερή(και καθόλου καλοκαιρινή σήμερα) Λευκάδα!
Καλημέρα...διαβασα με προσοχή το κείμενο σου...συγκινητικό αληθινό και πολύ σωστά όλα αυτά που γράφεις.. δελφινοκαλημέρες και δελφινοφιλούθκια στα αγαπημένα μου Επτάνησα και Ελλάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κι ήθελα ν΄ αποφύγω τη συγκινησιακή φόρτιση, φαίνεται πως τελικά δεν τα κατάφερα.Πιο πολύ ήθελα ν΄ αναδείξω τη συμπεριφορά στον οποιοδήποτε πόνο μεταξύ του εαυτού μας και των άλλων ανθρώπων γύρω μας!
ΔιαγραφήΈχεις τις καλημέρες μας απ΄ τα Επτάνησα κι όλη την Ελλάδα!Πολλά φιλιά στην Κύπρο μας!:-)
Ξεχνάμε πως αυτό που ζούμε, θα το ΄χουν περάσει κι άλλοι και πολύ χειρότερα... και δεν εννοώ μόνο τον σωματικό πόνο!Εάν συνειδητοποιήσουμε πως όλα είναι στο παιχνίδι της ζωής, ότι δηλαδή νιώθουμε αυτά επειδή ζούμε και δεν είμαστε νεκροί, τότε νομίζω πως δεν έχουμε να φοβηθούμε καμιά δύσκολη στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου κι εύχομαι τ΄ όνειρο σου να πραγματοποιηθεί!
Γράφεις πολύ όμορφα με αρκετή ευαισθησία κι είμαι σίγουρος πως θα σ΄ επισκεφθώ!
Υπέροχη η ανάρτησή σου! Έχω πρόσωπο συγγενικό και πολύ μικρής ηλικίας που κάνει αιμοκάθαρση 3 φορές τη βδομάδα, τα τελευταία χρόνια.. Είναι πολύ δύσκολο και επίπονο και όταν σκέφτομαι πόσο υποφέρει αυτός, νιώθω χαζή που στενοχωριέμαι με ανούσια πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως για τον καθένα μας, το πρόβλημά του είναι υποκειμενικά το μεγαλύτερο στον κόσμο, μέχρι να το λύσει. Δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε την έκτασή του μέχρι να το αντιληφθούμε καλά και να βρούμε την επίλυση...
Καλημέρες πολλές :)))
Να μη νιώθεις χαζή, αλλά να ρίχνεις κλεφτή ματιά και δίπλα σου για να παίρνεις δύναμη.Δεν είναι σωστό βέβαια να παίρνουμε δύναμη απ΄ τον πόνο του άλλου, αλλά η ζωή συνεχίζεται και μας στέλνει από μόνη της πολλά τέτοια παραδείγματα και μηνύματα.Ας καταφέρουμε τέλος πάντων να τα διαβάσουμε και να τα αποκωδικοποιήσουμε.Αρκεί μόνο να ΄μαστε δυνατοί και λιγότερο εγωκεντρικοί.Με αγάπη, υπομονή και πίστη όλα μπορούν να συμβούν!
ΔιαγραφήΝα ΄στε πάντα καλά και να χαμογελάτε!:-)
Ο σύγχρονος άνθρωπος μαστίζεται από έναν άκρατο εγωκεντρισμό. Το ατομικό υπερτερεί έναντι του συλλογικού και η κοινωνία μετατρέπεται σε ζούγκλα επιβίωσης. Πραγματικά υπάρχουν άτομα που αντιμετωπίζουν πολύ δυσκολότερα προβλήματα από εμάς αλλά παρ'όλα αυτά επιδεικνύουν απαράμιλλο σθένος και ήθος. Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους και ας πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας... Πολύ ωραίο κείμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξέρω nikolas-και καλωσόρισες-πως είμαστε οι περισσότεροι εγωκεντρικοί.Κι αυτό φαίνεται καθαρά σ΄ αυτήν την περίοδο κρίσης που βιώνουμε, με την παθητική στάση που κρατάμε απέναντι σ΄ αυτούς που μας πνίγουν.
ΔιαγραφήΝα ΄σαι καλά φίλε μου και χαίρομαι που θα τα λέμε!:-)
Μπράβο niko! απλά να πω κι εγώ ότι χάρηκα πολύ που διάβασα αυτό το άρθρο. Ελέγχει την συνείδηση όλων μας. Αληθινό και δίκαιο. Να 'σαι καλά! Καλό απόγευμα και καλή συνέχεια!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλοι θα το βλέπουν αλλιώς και δεν τους κατακρίνω.Είναι της στιγμής όλα αυτά τελικά και το κατά πόσο δυνατοί είμαστε.Για να τα πετύχουμε όμως αυτά πρέπει να καταφέρουμε να ελέγχουμε το ΕΓΩ συνειδησιακά!
ΔιαγραφήΈχεις την καλημέρα μου και χαρούμενο Σαββατοκύριακο να περάσεις!:-)
ειναι εξαιρετικο αυτο που εγραψες! μπραβο σου. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήsharingthepointofview.blogspot.com
Σ΄ ευχαριστώ Maranna για τα καλά σου λόγια... ήταν της μοίρας μου γραφτό!
ΔιαγραφήΥ.Γ.:Σ΄ επισκέφθηκα έγινα μέλος σου κι ας μην ήτανε γραφτό!
το τέλος είναι λίγο....χμ...?Λυπάμαι πάντα πως παρηγοριόμαστε όταν βλέπουμε κάτι χειρότερο.Αλλά έτσι είναι η φύση μας,κανείς δεν είναι τέλειος.Εύχομαι περαστικά,και συλλυπητήρια για τον πεθερό σου που δυστυχώς έφυγε από τη ζωή με πόνο-(
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλη η ανάρτηση πραγματικά συγκινητική!!!
Σε έβαλα στην παρέα-))
http://pinterest.com/christagreece/blog-friends/
Εύχομαι καλό μήνα&καλό καλοκαίρι-)))))
Πολύ ωραία κείμενο, σ' ευχαριστώ που μου έστειλες τον σύνδεσμο. Το ενεργοποιώ ως σύνδεσμο στο σχόλιό σου γιατί πραγματικά συμπληρώνει το άρθρο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βραδάκι!
Σ΄ ευχαριστώ πάντως Eva μου που με το υπέροχο κείμενό σου, μου θύμισες το δικό μου... έτσι, γιατί ξεχνάω εύκολα!αχαχα!
ΔιαγραφήΑπό συνδέσμους τώρα... τι να σου πω... μαύρα μεσάνυχτα!
Να ΄σαι πάντα καλά!:-)