ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ!

Φαντάσου να μην υπήρχαν πόλεμοι.

Φαντάσου να μην υπήρχαν συμφέροντα.

Φαντάσου να υπήρχε μόνο ανθρωπιά.

Φαντάσου να υπήρχε μόνο ευτυχία.

Καμιά αρρώστια κάτω από μας.

Από πάνω μας μονάχα ζωή.

Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι

να είναι σε ισορροπία με το περιβάλλον.

Θα μου πεις πως δεν ξέρω τι λέω,

αλλά νιώθω πως τα έχεις σκεφτεί.

Ελπίζω κάποτε να γίνουνε πράξη

και όλος ο κόσμος θα γεμίσει χαρά.

Φαντάσου να μην υπήρχαν δόγματα.

Φαντάσου να μην υπήρχαν κυβερνήσεις.

Φαντάσου να υπήρχε μόνο καλοσύνη.

Φαντάσου να υπήρχε μόνο ελευθερία.

Θα μου πεις πως τα έχω χαμένα,

αλλά όμως τα θέλεις και συ.

Μακάρι κάποτε να γίνονταν πράξη

και όλος ο κόσμος θα ζούσε καλά.

από δικό μου βίντεο

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ!

ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ - ΚΥ(Η)ΜΑΤΑ!

Τα λόγια της θάλασσας είναι τα κύματα της που φτάνουν ήχοι μακρινοί, σαν ψίθυρος στα αυτιά. Τα ακούς μονάχα, χωρίς να δίνεις σημασία, αλλά εκείνη είναι εκεί και σου μιλάει. Σε βλέπει να κάθεσαι δίπλα της και συνεχίζει να σου μιλάει. Έχει τη δύναμη και την εμπειρία να σου δίνει πολύτιμες συμβουλές και ας μην τις καταλαβαίνεις. Τις αισθάνεσαι στην καρδιά την ώρα που κυκλοφορεί αχνιστό το αίμα σου. Μόνο να κλείσεις τα μάτια για λίγο και θα παρελάσουν πολλές ιστορίες από μπροστά της. Το μόνο που θα πρέπει να έχεις μαζί σου είναι να κουβαλάς την ψυχή. Για ορισμένους αυτός ο ήχος θα παραμένει ενοχλητικός, γιατί η βουή της σπάει την αλυσίδα της ησυχίας. Για σένα θα είναι η παρηγοριά της απροσπέλαστης μοναξιάς σου. Η σκέψη και η έμπνευση. Η δύναμη και η ζωντάνια. Η ηρεμία και το νανούρισμα. Το συναίσθημα και το όνειρο. Μια αναπνοή που ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο, για να ανήκει καλύτερα στην ανθρωπότητα. Νιώθεις δυνατός στο άκουσμα της. Παρασέρνει το μυαλό στα βαθυγάλανα νερά της. Αισθάνεσαι την ηρεμία των αστεριών και το χρόνο να περνάει σιωπηλά μέσα από το χρώμα της. Το μυαλό σου να στέκεται ακόμα και η ελπίδα να αφθονεί από το χάος. Δεν πρόκειται να σε δουν να κλαις μπροστά της, γιατί εκεί είναι ο δικός σου χώρος. Αν καταφέρεις και βγεις από τη μοναξιά της, θα δεις τη μέρα να σκεπάζει τη νύχτα. Τότε είναι που παίρνεις το δρόμο το μακρύ. Όπου και να κοιτάξεις θα βλέπεις ότι οι άνθρωποι και ο κόσμος είμαστε όλοι εμείς. Και με ένα όνειρο σαν αποκύημα θα ήθελες να αποδράσεις. Να είσαι δίπλα στη θάλασσα και όχι στον πάτο της.