ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ!

Μ΄ έχει πιάσει ένα είδος τεμπελίασης να το πω... ψυχοπλάκωμα να το πω... δεν ξέρω.Να φταίει ο καιρός ή τ΄ άστρα, να φταίει ο Γκιώνης που φωνάζει λυπητερά κάθε βράδυ ψάχνοντας απεγνωσμένα τον αδελφό του, να φταίνε τα σαλαμίδια που μπαινοβγαίνουν απ΄ τη σκεπή και κάνουν βόλτα για τροφή στον τοίχο του μπαλκονιού, να φταίνε τα βατράχια που σκούζουν μέσα απ΄ τις καλαμιές..; ούτε που ξέρω.Μάλλον θα ΄ναι επειδή "φύτρωσα" την αυριανή μέρα!Άλλη εξήγηση δε βρίσκω.Τέλος πάντων..!
Σήμερα πάντως είναι γιορτή της μητέρας, της μάνας και της μαμάς.Όποια λέξη και να διαλέξουμε την ίδια σημασία έχει.Ένεκα αυτού του γεγονότος έφτιαξα ένα βιντεάκι προς τιμήν της μανούλας μου που με μεγάλωσε(και να με χαίρεται... φτου, να μη βασκαθώ!), αλλά και σ΄ όλες της μάνες που γέννησαν με οδύνες και στάθηκαν σαν βράχοι ακλόνητοι στη συνοχή της οικογένειας και πάντα δίπλα στα παιδιά τους.Αυτό είναι το καλό της υπόθεσης.Το κακό είναι που δε μπορεί ο μπλόγκερ να το πιάσει και να το μεταφέρω στη δημοσίευση.Βρε αμάν, βρε ζαμάν... τίποτα.Μουλάρωσε ο παίχτης..!Τι να κάνω ο έρμος!Βρήκα ένα βίντεο από παλιά εκπομπή του Πασχάλη και το ΄βαλα τουλάχιστον ν΄ ακούσετε και τα λόγια του.Γνωστό είναι άλλωστε και τα λόγια του μ΄ αρέσουν πολύ!Όσο για το βίντεο που έφτιαξα, αυτό υπάρχει στο φατσοβιβλίο(όπως λέω το facebook) απ΄ το "Αντίθετοι κόσμοι!"

Λίγες τέτοιες γιορτές έχω σ΄ εκτίμηση(καθόσον οι πιο πολλές είναι για τα πανηγύρια) και μία απ΄ αυτές είναι κι αυτή.Δεν είμαι μαμάκιας(αν και το Σοφάκι μου έχει διαφορετική άποψη!αχαχα!), έχω λογοφέρει άγρια κι επανειλημμένα με τη μάνα μου(αλλά και με τον πατέρα μου).Στις 8 Μαΐου έκλεισε τα 84 χρόνια της(κι ο πατέρας μου διανύει τα 92 χρόνια του παρακαλώ και να τα χιλιάσουν).Είναι γενικά καλά από υγεία, στέκονται επίσης καλά στα πόδια τους και δεν έχουν βασικά προβλήματα.

Έτσι λοιπόν νιώθω την ηθική υποχρέωση απέναντί της να της αφιερώσω αυτό το τραγούδι του Πασχάλη Τερζή, επειδή με μεγάλωσε και μ΄ έκανε αυτόν που είμαι τώρα(όποιος και να ΄μαι δεν έχει σημασία), με προέτρεψε να πιάσω δουλειά από 19 χρονών(άσχετα αν δε μ΄ άρεσε) κι υπήρξε η αιτία να γνωριστώ με το Σοφάκι μου.Είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής που μπορούσα να κάνω για κείνη, γιατί κι ένα απλό ευχαριστώ δε φτάνει!Είναι λιτός, ευαίσθητος κι ολιγαρκής άνθρωπος(μια συνηθισμένη μάνα δηλαδή) και ξέρω πως μόνο αυτό το τραγούδι ν΄ ακούσει θα την ανακουφίσει! 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ 

ΑΛΛΑ ΚΑΙ Σ΄ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ!!!