ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ... ΣΒΗΝΩ!

Δεν ξέρω τι γίνεται τον τελευταίο καιρό και πάνω απ' όλα αν πρωτοτυπώ μόνος μου.Εκεί που πάω να γράψω κάτι, έχοντας βρει τη θεματολογία και τα 'χω βάλει σε μια σειρά στο κεφάλι μου, ξαφνικά τραβάω χειρόφρενο απότομα και δε μου βγαίνει τίποτα.Σκέφτομαι ο,τι κι αν πω, θα 'ναι σαν να μην έχω πει τίποτα κι έτσι καταφέρνω να τα σβήνω.Δεν πρόκειται δηλαδή ν' αλλάξει τίποτα.Έχουν άλλωστε ειπωθούν, διαβαστούν και καταναλωθούν όλα αυτά σε τόσους άλλους ιστότοπους.

Ε και λοιπόν, τι έγινε που θα τα πει κι ένας παραπάνω ραγιάς!Ποιος είμαι άλλωστε που θα καθίσουν να τον ακούσουν.Μήπως μέχρι τώρα δηλαδή έχει αλλάξει τίποτα;Μήπως αν τα πω θα ξεθυμάνω ή μήπως υπάρχει ελπίδα ν' αλλάξει κάτι;Σε τζάμπα κουβέντα και γκρίνια έχει εξελιχθεί η όλη συζήτηση και κατάσταση και μάλλον τα νεύρα μου χαλάω.Βρισκόμαστε δυστυχώς σε διαρκή κι ακατάσχετη αιμορραγία ύπνωσης.Λες και τούτος εδώ ο τόπος δεν είχε ποτέ παρελθόν.Πολεμούμε έναν αόρατο εχθρό κι αντιστεκόμαστε στον ύπνο μας, ενώ πέφτουμε ηρωικά στο ξύπνιο μας... ελεεινοί αυτόχειρες στο χορό των δανειστών.Χιλιοειπωμένα λόγια πάνω σε ακυβέρνητες σκέψεις, χωρίς διέξοδα.
Έχω καιρό να βγάλω γκρίνια για την τελευταία πολιτική παράσταση και δε θα το κάνω ούτε και τώρα.Αρνούμαι να μπω στο παιχνίδι τους, να πάρω θέση για οποιοδήποτε λόγο κι ας έχω γίνει εξάρτημα του παιχνιδιού τους.Γνωρίζω τώρα πια ότι έχουν στιγματίσει και φακελώσει λόγια και σκέψεις αντίθετες απ' τις δικές τους.Κι όποιος δεν είναι με το μέρος τους, έχει ήδη φακελωθεί σαν λαϊκιστής και φασίστας.Ζούμε ήδη σε μια ιδιότυπη χούντα, διαφορετική απ' όσες γνωρίσαμε, αλλά με το ίδιο καταλυμένο πλέον σύνταγμα.Εξηγήσεις και δικαιολογίες για όσα συμβαίνουν γύρω μας κι αφορούν θεσμούς, δε δίνονται πουθενά.Απροκάλυπτα κι ενορχηστρωμένα πια από καιρό γίνονται και με τη σύμπραξη των εκδοτών που τους στηρίζουν.Στο παιχνίδι αυτού του παραλογισμού ήρθε να επιβεβαιωθεί με τον απλούστερο τρόπο κι η παρέμβαση στο έργο της "ανεξάρτητης" δικαιοσύνης.
Δε θέλω να επεκταθώ άλλο σε όλα αυτά που γίνονταν κι εξακολουθούν να γίνονται.Παρακολουθώ όμως όλες τις εξελίξεις από απόσταση και με το σταγονόμετρο(για να μη συγχύζομαι!), έχοντας πάψει προ πολλού να πιστεύω πλέον και να πέφτω στις πανηγυρικές παγίδες τους.Με 120% του ΑΕΠ μπήκαμε στα μνημόνια και σήμερα με 180% είμαστε έτοιμοι να βγούμε(θαύμα ένεκα του Πάσχα!)Το παιχνίδι άλλωστε ήταν στημένο απ' την αρχή κι αν υπήρχε σύνταγμα σε ισχύ και δικαιοσύνη με παντελόνια, θα έπρεπε ήδη να έχουν καταδικαστεί για εσχάτη προδοσία.Παραμένω σιωπηλός κι αντίθετος σε κάθε θέση και προσδοκία τους, ευχόμενος απλά να τους συγχωρέσει ο Θεός(λόγω και των ημερών), για όλα αυτά τα δεινά που προξένησαν με τους "συμμάχους" μας.

Σήμερα το μόνο εύκολο είναι να κράξουμε και να θυμώσουμε με όποιο κόμμα κι απόκομμα θέλουμε.Το δύσκολο όμως είναι να συμπράξουμε.Και σύμπραξη(μαζί+πράξουμε) δε γίνεται μέσα απ' την πολιτική, αλλά απ' την κοινωνία.Έπρεπε να 'χε γίνει ήδη απ' την αρχή, όπως έγινε και σ' άλλες κοινωνίες.Πολίτες πήραν το νόμο στα χέρια τους και τα κατάφεραν(Ισλανδία).Γιατί τόσο "κότες" εδώ;Για να γίνει όμως έστω και τώρα αυτό έχουμε δρόμο με πολλούς κι απροσπέλαστους τοίχους όλων των ειδών κι όχι μόνο πολιτικών.Χρειάζονται όμως πάνω απ' όλα ομόνοια, πίστη και ψυχή... δηλαδή να γίνουμε ομάδα.Κι όποτε γίναμε ομάδα σε όλους τους τομείς, νικήσαμε μεγαθήρια.Θ' αναρωτιέστε βέβαια τι είναι αυτά που λέω κι αν γίνονται... ειδικά τώρα που βγήκαμε στις (εξ)αγορές.Χμμμ... γι' αυτό τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι και... σβήνω!