...ΑΦΕΣ ΑΥΤΟΙΣ..!

Με την παραπάνω φράση ο Χριστός συγχώρεσε όλους τους ανθρώπους για την αχάριστη και δόλια συμπεριφορά τους. Και δεν το έκανε τόσο απλά κι ανώδυνα, αλλά σαν Θεάνθρωπος με καρτερικό πόνο πάνω στο σταυρό. Εκεί που έκανε την πιο μεγαλόπνοη διδασκαλία Του. Ήρθε λυτρωτής για χάρη του ανθρώπου και καταφέραμε να Τον σταυρώσουμε.

Μια τέτοια ενέργεια ένας απλός άνθρωπος δε θα τη συγχωρούσε ποτέ. Εκείνος όμως είχε όλη τη δύναμη να το πράξει κι αυτήν τη δύναμη την πήρε από τον Πατέρα Του. Αυτός ήταν Ένας και μοναδικός Άγιος Θεός. Έδωσε όλα τα όπλα στα χέρια του ανθρώπου για να Τον σκοτώσουν. Αν κι είχε τη δύναμη με έναν Θείο λόγο Του να ζήσει, δεν το έκανε. Προτίμησε για χάρη μας μέχρι την τελευταία Του πνοή, να παραμείνει πάνω στο σταυρό που μετέφερε ο ίδιος. Σαν να κοιτούσε κι έλεγε: "εδώ είμαι... μολών λαβέ!" Κι ο Πατέρας Του και Πανάγαθος Θεός κοίταζε με πόνο από ψηλά, δίνοντας δύναμη στο μονάκριβο γιο Του για να αντέξει. Έβλεπε με πόνο την αχαριστία μας σε όλο το μεγαλείο της και το μόνο που ζητούσε ήταν η σωτηρία μας. Aν βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση Του, σαν ευσπλαχνικός πατέρας θα έκανε τα πάντα για να σώσει το παιδί Του. Εκείνος όμως δεν ήταν ένας απλός άνθρωπος και γι' αυτό δε σκεφτόταν ανθρώπινα κι εγωιστικά. Σαν φιλεύσπλαχνος πατέρας προς το δημιούργημά του, ήθελε να σώσει αυτό με οποιοδήποτε κόστος και να μας δώσει ξανά πνοή.

Κι ενώ έβλεπε να συμβαίνουν όλα αυτά τα δεινά στο μονάκριβο Υιό του, κάποια στιγμή θύμωσε. Αμέσως ο Χριστός πρόσεξε κι ένιωσε το θυμό Του. Κατάλαβε πως η τιμωρία αυτήν τη φορά, θα ήταν ακόμα χειρότερη από έναν απλό διωγμό από τον Παράδεισο. Γι' αυτό στράφηκε προς το μέρος Του. Με δυσκολία πάνω στο Σταυρό Του και με πονεμένα λόγια γεμάτα από αγάπη, ζήτησε από τον Πατέρα Του συγχώρεση και να μην εκδικηθεί για το θάνατό Του, λέγοντας: "...ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι". Στο τέλος ο Θεός εισάκουσε την ικεσία Του και δεν παρέβλεψε τον σκοπό που Τον έστειλε. Μέσα λοιπόν στον αβάσταχτο πόνο που Του προκαλούσε το φρικτό μαρτύριο, ο Θεός της αγάπης συγχωρεί τους σταυρωτές Του, προσεύχεται γι' αυτούς στον Ουράνιο Πατέρα Του και τους δικαιολογεί.

Άνθρωπε μου(μιλάω σε μένα, σε σένα σε όλους μας γενικά), ξέρεις πως δεν είσαι μόνος στον κόσμο. Πάντα θα σε συνοδεύει κι ο Θεός. Βρίσκεται δίπλα σου συνέχεια… δεν έχεις παρά να απλώσεις το χέρι σου, να τον προσκαλέσεις και να μιλήσετε. Ζει ανάμεσα σε τόσα καθημερινά θαύματα όπου κι εσύ γίνεσαι μέρος αυτών. Ναι, δεν ξέρεις πως υπάρχουν τόσα θαύματα γύρω σου; Ούτε σκέφτηκες γιατί και πως λέγεσαι άνθρωπος; Κι αν δεν τα ήξερες όλα αυτά, κοίτα να τα μάθεις στην πορεία σου, πριν ακόμα εκτεθείς και χαθείς. Τα θαύματα δίπλα μας βρίσκονται... Εκείνος μας έπλασε "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν" κι Αυτός κατοικεί μέσα μας. Από σένα εξαρτάται να μην Τον διώξεις. Πίστεψε και ζήτα οτιδήποτε θελήσεις από Αυτόν. Είσαι ελεύθερος να φτιάξεις όποια εικόνα θέλεις. Διάλεξε αυτήν που σου αρμόζει καλύτερα, αλλά μην τινάζεις από μέσα σου την ανθρώπινη. Δε γνωρίζεις λοιπόν πως έχεις δύναμη κι εσύ να κάνεις μικρά θαύματα; Ο Θεός σου δίνει αυτήν τη δύναμη.

Όλοι γνωρίζουμε πως Θεοί δε μπορούμε κι ούτε ζητάει κάποιος να γίνουμε, αλλά κι αν ακόμα υποθέσουμε αυτό, θα αποτελούσε μεγάλη βλασφημία. Μέσα όμως από τη διδασκαλία της συγχώρεσης  μπορούμε να προσεγγίσουμε προς το Θεό, για να βρούμε το δρόμο που οδηγεί στη Θέωση. Γεννηθήκαμε άνθρωποι κι όχι απάνθρωποι. Φρόντισε να μη μάθεις κι αυτό την τελευταία στιγμή. Με μικρές απλές καθημερινές πράξεις που συνήθως τις ονομάζουμε λεπτομέρειες αγάπης, έχουμε αυτήν τη δυνατότητα. Ας ξεκινήσουμε από τα πιο εύκολα. Να, ξεκίνα έστω κι από σήμερα... δώσε το όπλο στον εχθρό σου και συγχώρησε. Τώρα έμαθες τουλάχιστον γιατί πρέπει να λέγεσαι και να είσαι άνθρωπος!

ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΚΑΛΑ ΜΕ 

ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΑΣ!!!