ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ, ΕΙΡΗΝΙΚΟ, ΚΑΘΑΡΤΙΚΟ, ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ, ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΚΟ, ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟ, ΑΕΡΙΤΖΙΔΙΚΟ, ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ, ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ, ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΟ, ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟ, ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ, ΟΝΕΙΡΟΠΑΡΜΕΝΟ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ, ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ, ΚΑΥΣΤΙΚΟ, ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ, ΑΣΥΜΒΑΤΟ, ΑΙΧΜΗΡΟ, ΑΙΦΝΙΔΙΟ, ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ, ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟ, ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ, ΑΔΙΑΚΡΙΤΟ, ΑΝΑΠΟΔΟ, ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟ, ΑΥΤΟΝΟΜΟ, ΑΝΑΡΧΟ, ΑΔΕΣΠΟΤΟ, ΑΚΡΑΙΟ, ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, ΑΡΡΩΣΤΟ, ΕΙΡΩΝΙΚΟ... ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ!

Αναγνώστες

26 Απριλίου 2014

ΑΔΕΙΑ ΠΟΛΗ!


Μια φορά κι έναν καιρό ένας άνθρωπος πήρε το πρώτο λεωφορείο για να βγει από αδιέξοδο οδό. Να πάει από τη γη στον ουρανό. Να βρει και να γνωρίσει τη δική του πόλη... αυτήν που είχε σχεδιάσει στο μυαλό του και του ταίριαζε. Έτσι πίστευε τουλάχιστον να κάνει, για να χύσει τη μοναξιά του στη θάλασσα. Δεν τον ένοιαζε πόσο μακριά θα πήγαινε, αρκεί να έβγαινε σε κάποια πόλη. Σε εκείνη που θα τον έκανε να νιώσει και να γεμίσει τον άδειο αποθηκευτικό του χώρο.
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε μια κάποια μέρα και από κει που άρχισε να σχηματίζεται στα μάτια του η ανατολή. Ήθελε να βρεθεί ανάμεσα σε ανθρώπους... χαρωπούς ή λυπημένους λίγο τον ενδιέφερε. Το μόνο που ζητούσε ήταν να συναντήσει απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Να μιλήσει μαζί τους, να αισθανθεί, να συνεννοηθεί, να κρατήσει τα αστέρια αναμμένα... Λίγη ζωή αποζητούσε. Στο λεωφορείο φυσικά δεν ήταν μόνος του. Είχε κι άλλους επιβάτες, όπως και ενδιάμεσους σταθμούς. Κανένας όμως και τίποτα στον κόσμο δε μπορούσε να σβήσει την επιθυμία του για να συναντήσει αυτήν την πόλη που λαχταρούσε. Εκείνη που θα χόρταινε και θα ικανοποιούσε τα πεινασμένα όνειρά του. Έστω και στο ελάχιστο. Δεν ήταν καν πλεονέκτης. Και μόνο μια ανάσα θα έφτανε για να τη νιώσει.
Το λεωφορείο ξεκίνησε ένα παγερό πρωινό, όπου το χιόνι κάλυπτε πυκνό τις ατέλειες της φύσης. Περνούσε από δύσκολες και δύσβατες περιοχές. Μέσα από καταιγίδες, ομίχλες, χαράδρες και γκρεμούς. Σταματούσε σε κάθε στάση. Και κάθε στάση ήταν σε κάποια πόλη. Άλλους άφηνε και άλλους φόρτωνε. Κανένας όμως δεν ήταν ίδιος. Άνθρωποι απλοί και ξεχωριστοί που φορούσαν διαφορετικές διαθέσεις. Μέσα από το τζάμι κοιτούσε έξω τη θέα. Με τόσο κόσμο στο λεωφορείο και πότε όρθιος, πότε στριμωγμένος, κουράστηκε, πληγώθηκε και λύγισε. Πήρε επιτέλους την απόφαση να κατέβει στην αμέσως επόμενη στάση... στην αμέσως επόμενη πόλη. Δεν πρόσεξε ποια ήταν και πως τη λέγανε. Το μόνο που ήθελε ήταν να φτάσει, για να ακουμπίσει το παγωμένο κουφάρι του και να απαλύνει τις πληγές του.
Το λεωφορείο σταμάτησε και ο άνθρωπος κατέβηκε μόνος του... έτσι όπως ξεκίνησε. Πίσω του οι πόρτες κλείσανε κι αυτό που αντίκρισε τον τρόμαξε πολύ. Κτίρια πανύψηλα και επιβλητικά γύρω του παντού άχρωμα, σκοτεινά και σφραγισμένα. Άνθρωποι δίχως πρόσωπα πλαστικοί, βουβοί, άοσμοι  και εξαϋλωμένοι. Αυτοκίνητα παρατημένα στις άκριες του δρόμου. Εγκατάλειψη παντού. Απέραντη ερημιά με ίχνη ανατριχίλας. Μπροστά του ξεδιπλώνονταν μια ΑΔΕΙΑ ΠΟΛΗ!

22 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρουσα ιστοριούλα αλλά τόσο πραγματική. Όλοι μας έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε το χώρο μας και να βρεθούμε μέσα σε μια πόλη με φιλικούς ανθρώπους που θα μας δείξουν χαρά, ενδιαφέρον και συμπαράσταση, αλλά βρισκόμαστε μέσα σε μια άδεια πόλη !!
    Καλό απόγευμα Σαββάτου αγαπητέ μου φίλε !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άδειες πόλεις υπάρχουν παντού γύρω μας καλέ μου φίλε Αλέξανδρε.Νομίζουμε πως είναι γεμάτες κόσμο... ας έχουμε το νου μας!
      Να 'σαι πάντα καλά και χαρούμενη καλημέρα Κυριακής!!!:-)

      Διαγραφή
  2. άδεια πόλη ..... πολύ ωραίο με νόημα και αλήθεια
    συγχαρητήρια συνονόματε πίνω τον καφέ μου και θα το ξαναδιαβασω μου άρεσε
    να έχεις ένα πολύ καλό απόγευμα και πάντα έμπνευση !!!!!!!!!!!!!! γειά σου φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ καλέ μου φίλε Νικόλα για τα καλά κι ευγενικά σου λόγια!
      Εύχομαι να μη γνωρίσεις τέτοιες πόλεις!!!:-)

      Διαγραφή
  3. Λοιπον....ξανα ανεβαινω στο λεωφορειο κ παω για την επομενη πολη !!! Αυτη που θα μου αρεσει ....καποια θα υπαρχει....τοσες πολεις υπαρχουν !!! Ρουλα.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην ουσία όλες οι πόλεις ίδιες είναι!Αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο!Ο χρόνος που ακολουθεί αργότερα αποκαλύπτει τις ατέλειες της!Προσπαθούμε μάταια να επιβιώσουμε με κουκούλες!Έχουμε συναντήσει πολλές τέτοιες πόλεις και μείναμε με το στόμα ανοιχτό!Δυστυχώς δεν υπάρχουν πόλεις χωρίς ανοχές και συμβιβασμούς!Επομένως στην περιπλάνηση ή στο οχυρό σου!

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα Νίκο μου!Χρόνια πολλά!!Χριστός Ανέστη!!Σίγουρα αυτό συμβαίνη στίς μεγαλουπόλεις,όχι τόσο στήν επαρχία !Μού άρεσε τό νόημα τής "άδειας πόλης"
    Σού εύχομαι ένα χαρούμενο Σ/Κ!!Πολλά φιλάκια στήν Σοφούλα σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό συμβαίνει όπου υπάρχουν άνθρωποι καλή μου φίλη Δήμητρα!Φαίνεται ότι όπου υπάρχει ομιλία, δεν υπάρχει συνεννόηση.Και σαν παράδειγμα οι άνθρωποι έχουμε εξοικειωθεί περισσότερο με τα ζώα!
      Να 'σαι πάντα καλά και να περάσετε μια χαρούμενη Κυριακή!

      Διαγραφή
  5. Τι ομορφη ιστορια Νικο μου.. Μου θυμιζει την γιαγια μου που οταν ερχεται στην πολη αρρωσταινει..Μακρια απο το χωριο και το σπιτι της δεν μπορει..
    Καλο ΣΚ να εχεις . Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει κι αυτή η αντίληψη, ότι αυτές οι άδειες πόλεις να κρατάνε από τόσο μακρυά!Να 'χουν χτιστεί σε βάθος χρόνου, ώσπου στο τέλος να επηρέασαν και διαμόρφωσαν χαρακτήρες!
      Χαρούμενη καλημέρα Μαρία μου και πάντα να χαμογελάς!!!:-)

      Διαγραφή
  6. Δεν φταίνε οι πόλεις Νίκο μου...
    το κενό μέσα μας είναι... αυτό μας φταίει...
    αυτό πρέπει να πολεμήσουμε γιατί όσα τραίνα
    και να πάρουμε, σε όσους σταθμούς και να κατεβούμε
    η μοναξιά θα μας ακολουθεί αν κάτι λείπει από την ψυχή μας...
    Χαμογέλα Νίκο μου, με ένα χαμόγελο για όπλο όλα θα τα νικήσεις :-)

    Καλό βράδυ εύχομαι...
    φιλιά σε σένα και το αγκαθάκι σου ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι καλή μου Λεβίνα... όπως τα λες!
      Γι' αυτό μερικές φορές καλύτερα είναι να προτιμάμε τη μοναξιά παρά μια ψυχαναγκαστική παρέα!Όλα έχουν κάποια λογική πορεία κι αυτό ο εαυτός μας μπορεί να το βρει!
      Να 'σαι καλά Λεβίνα μου κι ευτυχισμένη!!!:-)

      Διαγραφή
  7. Οι κενοί άνθρωποι δημιουργούν κενές κοινωνίες και μένουν σε κενές πόλεις. Όταν η πλήρωση (γέμισμα) στοχεύει μόνο στην τσέπη και όχι στο πνεύμα, θα μείνουμε με το... αμερικάνικο όνειρο και τη χαμένη γη της επαγγελίας!
    Το κενόν πνεύμα είναι θέμα επιλογής, κι ας μην το καταλαβαίνει ο άνθρωπος της τεχνολογίας και της «προόδου» που το επιλέγει πέφτοντας στη φάκα της κακοδιαχείρησης του πολιτισμού του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι άδειες πόλεις ξεκινάνε από μέσα μας κι από τότε που γεννιόμαστε.Στην πορεία ανακαλύπτουμε κι επιλέγουμε ποιο απ' όλα θέλουμε.Ο,τι και να επιλέξουμε πάντως, πρέπει να το υποστηρίξουμε με θέρμη και να δεθούμε μαζί του, αδιαφορώντας αν αυτό αρέσει πέραν του εαυτού μας.Σκληρό ακούγεται;Ναι, αλλά σε μερικές περιπτώσεις δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τίποτα και για κανέναν.Τον εαυτό μας δε θα τον λυπηθεί κανένας όταν θα φταίξει!
      Να 'σαι πάντα καλά!!!:-)

      Διαγραφή
  8. Πωπω πικρα! Βουρ για την επομενη! Οι αδειες πολεις εχουν την ταση να αδειαζουν και τις ψυχες οσων αιχμαλωτιζουν...
    Μου αρεσε πολυ η φραση "να χυσει τη μοναξια του στη θαλασσα"! Με την πρωτη ευκαιρια θα στην κλεψω!
    Καλο βραδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μερικές φορές η μοναξιά Χριστίνα μου, είναι προτιμότερη από ένα απλό ψυχοφθόρο ταξίδι στην πόλη!Πολύ δίκιο έχεις στην τάση....
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια που με τιμούν ιδιαίτερα, επειδή γνωρίζω ότι έχεις πολύ καλή σχέση με τον γραπτό λόγο... γράφεις υπέροχα!Κι από δω μέσα μπορεί να πάρει κάποιος, ο,τι θέλει ελεύθερα χωρίς άδειες κι αναφορές!
      Να 'σαι πάντα καλά και να χαμογελάς!!!:-)

      Διαγραφή
  9. Νιώθω μεγάλη μοναξια μεσα στο πληθος...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μερικές φορές Αριάδνη μου οι μοναξιές είναι ασύγκριτα ωραίες, γιατί σχετίζονται και με την ελευθερία!
      Να 'σαι πάντα καλά!!!:-)

      Διαγραφή
  10. Χριστός ανέστη Νίκο μου!
    Μάλλον ο άνθρωπος αυτό ξέχασε ν' αλλάξει την δική του διάθεση...και να προσπαθήσει να γνωρίσει τους ήδη υπάρχοντες συνεπιβάτες...!
    Υπάρχουν πολλές στιγμές που είμαστε μέσα σε κόσμο κι όμως η μοναξιά είναι ανυπόφορη και τόσες άλλες που είμαστε μόνοι και ο χρόνος κυλά τόσο γρήγορα!!!!
    Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη γλυκιά μου φίλη Ωραιοζήλη!!!
      Κι οι συνεπιβάτες άνθρωποι είναι κι αυτοί, που κουβαλάνε πληγές και προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν το μαγικό τους φίλτρο.Είμαστε σ' ένα βαρέλι που προσπαθούμε να πιαστούμε και ν' ανέβουμε στην επιφάνεια, για να μην πέσουμε στον πάτο του.Κι αυτή η διαδρομή θυμίζει κάτι σαν το γύρο του θανάτου!
      Χαρούμενη καλημέρα και καλή δύναμη!!!:-)

      Διαγραφή
  11. Γεια σου Νικόλα μου,
    ήρθα να σε διαβάσω και έπεσα στην άδεια πόλη!
    Λίγο έως πολύ, με κάλυψαν οι προηγούμενοι με τα λόγια τους!
    Αν και, γενικότερα πιστεύω, πως τις περισσότερες φορές το αδιέξοδο ξεκινά από μέσα μας.. Αν αυτό το εσωτερικό αδιέξοδο δεν λυθεί, τότε σε όποια πόλη και αν βρίσκεσαι, ακόμη και σε εκείνη που είναι βαθιά στα όνειρά σου, πάλι το ίδιο θα αισθάνεσαι..
    Η φυγή δεν είναι λύση.. δυστυχώς..
    Εύχομαι καλό μήνα με υγεία σε σένα και την οικογένειά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ Κωνσταντίνα μου με όσα λες, αλλά και με τους προαναφερόμενους φίλους.Ποτέ κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν αδιέξοδα... τα αδιέξοδα σχηματίζονται με την συγκατάθεσή μας.Η αναζήτηση όμως της ηρεμίας και γαλήνης του μυαλού δεν είναι φυγή κι αποξένωση απ' τις ευθύνες!Μπορεί να είναι σαν μια λύση στην ίδια μας την ύπαρξη και μας γεμίζει με την αυτοπεποίθηση εκείνη που χάσαμε στην πορεία μας.
      Να 'σαι πάντα καλά γλυκιά μου φίλη κι ευτυχισμένη και να περάσεις ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!!:-)

      Διαγραφή

Όλοι είστε ευπρόσδεκτοι, καλοδεχούμενοι και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψη και το σχολιασμό σας! Σχολιάστε ο,τι θέλετε με ευπρέπεια και διακριτικότητα, χωρίς να προσβάλλετε ή να θίγετε με οποιοδήποτε τρόπο άλλα πρόσωπα... δηλ. χωρίς βρισίδια και μπινελίκια βρε παιδιά και προ πάντων χωρίς greeklish... ε, τι την έχουμε αυτήν τη ριμάδα τη γλώσσα μας..! Κάπου εδώ μέσα σουλατσάρει και η αγάπη μου!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...