Α-ΘΑΝΑΤΟΣ!

Πέρασε όλον τον καιρό του αποθηκεύοντας συνέχεια κόσμους. Κι έφτασε κάποτε η μέρα εκείνη, όπου τα αισθήματά του έχουν γεμίσει από ενοχές. Η ψυχή του έφτασε στην κόλαση απ' τις προσδοκίες των άλλων. Δε μπορούσε να βρει τον τρόπο για να σταθεροποιήσει μόνιμα την εικόνα, που έδινε ο σκοτεινός του θάλαμος. Να κοιτάξει το φως και να δει πόσο όμορφος είναι ο ουρανός. Θέλει να φωνάξει πίσω απ' τα κάγκελα και κάνει τα πάντα για να μη κλειδώσει τη θλίψη του στη φυλακή. Η χειροβομβίδα όμως απασφάλισε. 
Κάποιος άλλος στη θέση του ίσως ν' αποζητούσε αυτή την αίσθηση της ελευθερίας. Εκείνης που θα τον απάλλασσε απ' το μύθο της συμβατής συντροφικότητας. Κι η ελευθερία ξέχασε ότι δεν είναι σπατάλη. Μετά απ' όσα αντίκρισε τολμά να εκτιμήσει ότι τα δεσμά ενός γάμου έχουν γίνει μηχανή παραγωγής συγκρούσεων. Έχει καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η ιδέα του ταιριαστού ζευγαριού αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας και τρέλας. Το ιδανικό ζευγάρι θ' αποτελεί ένας ανθρώπινος εσωτερικός πόθος, εφόσον θα λείπουν απ' το σενάριο οι ισορροπημένοι πρωταγωνιστές. Οι διαφωνίες θα παραμένουν γνωστές, συχνές και βίαιες για όλους κι έχουν την ίδια κατάληξη. Από τότε είναι που φεύγουμε απ' την οποιαδήποτε σχέση, πολύ πριν πούμε το αντίο. 
Αρκετές φορές ένιωσε σαν ελεύθερος σκοπευτής χωρίς στόχο. Με τους στόχους άλλωστε είχε μεγάλο πρόβλημα και δεν τα πήγαινε ποτέ καλά. Μέχρι που κατάλαβε κάπως αργά ότι ο καλύτερος στόχος είναι να μην έχει στόχο. Όσο έπαιρνε μέρος σ' αυτό το παιχνίδι έρχονταν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Έβλεπε ότι με το παρελθόν δεν έχει καμία σχέση, το μέλλον είναι αβέβαιο και άγνωστο, οπότε ζει για το τώρα. Στην αρχή ακολούθησε τους κανόνες κι έπαιξε το παιχνίδι ως το τέλος. Οι κανόνες όμως φάνηκαν νοθευμένοι και το παιχνίδι επίσης ήταν μια απάτη. Είδε ότι ο έρωτας κι η αγάπη είναι δυο διαφορετικές αντίρροπες δυνάμεις. Ο έρωτας κατάλαβε ότι δεν είναι καν συναίσθημα, αλλά μια εσωτερική επιθυμία κατάκτησης. Κι όποτε αυτή εκπληρωθεί τότε ξεβράζεται απ' τα επόμενα "θέλω". Στην αγάπη όμως είναι εντελώς διαφορετικά. Εκεί δε γίνονται εκπτώσεις και παζάρια. Μόνο κολλάει πάνω σου και σ' ακολουθεί ως το θάνατο. Κι υπήρχε μόνο ένα αποτέλεσμα σε τούτο το παιχνίδι... η ήττα. Οι δικαιολογίες του στέγνωσαν κι ήρθε η στιγμή να σβήσει την κακιά συνήθεια του παράπονου. Τώρα έμεινε να νιώθει κρύο και μούδιασμα απ' την άκρη της λεπίδας του! Κι αυτή ήταν η μόνη υπενθύμιση για το τι γύρευε εδώ. 
Για 'κατοστή φορά ο θάνατος παρέμεινε ν' ακούει τον εαυτό του! Αυτός έγινε η ζωή του και τον έμαθε τόσο καλά, που τον περιγράφει για ζωή. Κατάφερε να γίνει ένα τείχος των δακρύων, αφού κανένας πάνσοφος δε μπόρεσε να τον πείσει. Κι έμεινε ν' αναρωτιέται αν εκείνες οι σταγόνες της βροχής είναι για 'κείνη που έχασε ή γι' αυτόν τον ίδιο. Είδε πράγματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κάθε μυαλό. Οι ανάγκες του στέρεψαν από νόθες παρηγοριές κι άγγελοι θνητοί απλώνουν χέρια για να τον αγκαλιάσουν. Με ένα βήμα είναι έτοιμος να αγκαλιάσει το φως για τελευταία φορά... Μπορεί ν' ακούγεται τρελό και μακάβριο, αλλά όταν θα πεθαίνει δε θα φοβάται πια τον θάνατο... Δεν έπεσε θύμα στην αγάπη μ' έναν απλό παίκτη παιχνιδιών, αλλά πιάστηκε στο δόκανο της απάτης! 
Για την ώρα απόμεινε να 'ναι ερωτευμένος με τη θλίψη του. Η εκδίκηση δεν πρόκειται να τον ικανοποιήσει και να τον οδηγήσει ως το μονοπάτι του πόνου. Μια προσπάθειά του όμως αρκεί ν' αναστηθεί, αλλά θέλει μαγκιά! Εμπρός λοιπόν μάγκα μου κάνε την και πάψε να τρέμεις και ν' απειλείς τα όνειρά σου...