ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ!

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που έπεσε εκείνο το καταραμένο τείχος του Βερολίνου και σήμερα φαίνεται καθαρά στη θάλασσα των προβλημάτων να στήνεται ένα άλλο ίσης σημασίας και χειρότερο. Τότε έπιανε τα στενά όρια μιας χώρας χωρίζοντας αυτή σε δυο κόσμους, ενώ αυτή τη φορά πιάνει περισσότερες χώρες.

Δεν έχει καμιά απολύτως σημασία αν αυτό λέγεται στις μέρες μας συρματόπλεγμα ή φράχτης ή όπως αλλιώς τον έχουν ονοματίσει. Ο φόβος της εξάπλωσης των προσφύγων είναι ενιαίος και ομοούσιος, εφόσον κατάφεραν να λειτουργήσει τελικά στη συνείδηση σαν επιδημία. Συντηρήθηκε κι ενισχύθηκε βέβαια κι απ' τα α-κατάλληλα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης. Κι ο φόβος είναι ένα σημαντικότατο συναίσθημα για να μη βλέπεις απέναντί σου καν ανθρώπους, αλλά κτήνη που 'ναι έτοιμα και διαρκώς να σε κατασπαράξουν.

Θυμάμαι ακόμα πριν από λίγο καιρό εκείνον το μεγάλο ξεσηκωμό που έγινε με την τρομοκρατική επίθεση στην καρδιά του Παρισιού. Τότε όλοι ξαφνικά γίναμε μονομιάς Γάλλοι και περιβληθήκαμε τη γαλλική σημαία σαν ελάχιστο φόρο τιμής και συμπαράστασης προς τα θύματα. Δικαιολογημένα θα έλεγε κάποιος, αλλά ποιος πόνος και ποια λύπηση ήταν μεγαλύτερα απ' όσα εγκλήματα γίνονται τα τελευταία χρόνια στη Συρία και σ' όλες αυτές τις "υπανάπτυκτες" χώρες; Κι η Γαλλία-γνωρίζουμε πολύ καλά ότι-είναι ένα απ' τα "πολιτισμένα" εκείνα κράτη της δύσης, που συμμετέχει, συντάσσεται και στρέφεται εναντίον των "βαρβάρων" με τις υπόλοιπες δυτικές δυνάμεις(και κατ' επέκταση οικονομικά συμφέροντα) χώνοντας τη μύτη της παντού. 

Μήπως σ' όσα γίνονταν γύρω μας δεν υπήρχε αυτός ο ίδιος δυτικός δάκτυλος που έβαζε φωτιά σε παρόμοιες τρομοκρατικές πράξεις με τη στάση τους! Τι φταίει τώρα αυτός ο λαός που εντελώς ξαφνικά κι άθελά του, άδειασε την πατρίδα του για να γλιτώσει απ' τον αρμαγεδώνα που συντελείται στη χώρα του με τις ευλογίες των "ανεπτυγμένων" δυνάμεων; Είναι κοινό μυστικό ότι η ίδια η δύση τους εξοπλίζει. Όπως επίσης ότι η ίδια η δύση τους υποκινεί σε εμφύλιες συρράξεις και σπαραγμούς. Παράγει το μίσος και την έχθρα. Αυτή τέλος πάντων κινεί τα νήματα παντού... και στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο. Στις μέρες μας ειδικά πλέον αυτό γίνεται απροκάλυπτα. Κι εν τέλει τα συμφέροντα της δύσης δεν είναι εκείνα που ανακατεύονται στα εσωτερικά αυτών των χωρών; Και πίσω φυσικά απ' την ορολογία "δύση" ξέρουμε πολύ καλά ποιοι κρύβονται, αλλά και ποιοι συντάσσονται.

Δεν πρόκειται να πω εγώ φυσικά(και να υποστηρίξω) αυτήν τη γνωστή κι ανόητη εκείνη ρήση, ότι φταίνε οι αθώοι κι αφελείς πρόσφυγες, που έγιναν ριψάσπιδες επειδή δεν έμειναν ν' ανατρέψουν αυτήν την πολιτική κατάσταση. Προφανώς να διαφεύγει σε ορισμένους ότι υπάρχουν κι άνθρωποι που όταν βλέπουν έχθρα και μίσος, ν' αποχωρούν για να βρουν λίγα ρινίσματα ειρήνης και γαλήνης. Έχουν μάθει να μάχονται στη ζωή και να προασπίζονται την προσωπική τους επιβίωση ειρηνικά κι όχι για συμφέροντα άλλων. Σιχαίνονται τον πόλεμο. Είναι αδιανόητο φαίνεται-για μερικούς-να μην τους αρέσει ο πόλεμος και να προτιμούν την ηρεμία. Την ίδια όμως στάση θα κρατήσω και για τα αθώα κι αφελή θύματα του κάθε Παρισιού. Θα μπορούσα να πω κι εδώ ότι δε φρόντισαν ν' ανατρέψουν τις εξωτερικές εγκληματικές πολιτικές των χωρών τους. Όχι, δεν πρόκειται καν να το ισχυριστώ, γιατί είναι απίστευτα μνησίκακο κι απαράδεκτο. Δεν κάνω τέτοιες ανόητες σκέψεις για αθώους κι ανυποψίαστους ανθρώπους, όπου το μόνο τους "ατόπημα" είναι να μη σκοτώσουν ή να σκοτωθούν για κάτι που προκαλεί παράνοια, αλλά να προτιμήσουν να ζήσουν μια φυσιολογική ειρηνική ζωή.

Οι πρόσφυγες αυτοί όμως που έχουν στοιβαχτεί στην κάθε μεθόριο τυχαίνει να είναι κι εκείνοι άνθρωποι, που έχουν δικαίωμα ελεύθερης κι ασφαλούς μετακίνησης όπως επίσης και φιλοξενίας. Ξέρουμε πολύ καλά ότι εκεί πέρα με τις ευρωπαϊκές αποφάσεις και τη διεθνή συγκάλυψη, γίνεται κατάφορη παραβίαση κάθε στοιχειώδους έννοιας προστασίας τους, που έχει χτιστεί και υπογραφεί από καταστατικά και συνθήκες. Τα κατοχυρωμένα δικαιώματά τους αυτά απορρέουν από παγκόσμιους χάρτες οργανισμών(ΟΗΕ), αλλά και της Ε.Ε.(συνθήκη Σέγκεν). Και κάθε κράτος έχει ξεχωριστή ευθύνη για την ασφάλεια των κατοίκων του, κάνοντας αυστηρούς ελέγχους και καταγραφή του ανθρώπινου δυναμικού. Το ίδιο όμως ισχύει και συλλογικά εντός της Ε.Ε. Αντί όμως αυτού και με πρόσχημα την τρομοασφάλεια προτίμησαν να στήσουν ένα νέο Βερολίνο, βάζοντας τις ζωές μας να ζει επικίνδυνα ανάμεσα σε τοίχους και συρματοπλέγματα. 

Ο στόχος τους όμως είναι διαφορετικός απ' αυτό που αφήνουν εσκεμμένα να εννοηθεί και πολύ ύπουλος. Για να καταφέρουν να ελέγχουν όλον τον πλούτο της γης, θέλουν ν' αποφασίζουν για τη ζωή και το θάνατό μας. Να γίνουν σύγχρονοι Καίσαρες σ' έναν τεράστιο λάκκο από χώρες. Να παλεύουμε και να σκοτωνόμαστε για τα δικά τους συμφέροντα. Στο λεξιλόγιό τους τη θέση άνθρωπος την πήρε η λέξη εμπόδιο. Ούτε καν εμπόδιο θα έλεγα... παιχνίδι τους είμαστε. Κι η ιστορία είναι παλιά και γνωστή. Ξεκίνησε απ' τη Σοβιετική Ένωση και τη Γιουγκοσλαβία. Προχθές ακόμα είχε σκαλώσει στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, χθες μετακινήθηκε στην Αίγυπτο και τη Λιβύη, σήμερα βρίσκεται στην Ουκρανία και τη Συρία. Αύριο σε ποιους θα λάχει ο κλήρος;

Υ.Γ.: Με όλα αυτά όμως που ακούω και βλέπω γύρω μου να γίνονται, δε μπορώ να παραμείνω απαθής! Έχουν λυσσάξει να εκτελέσουν την αλληλεγγύη. Να τη θέσουν κι αυτήν εκτός νόμου. Να την ξεκόψουν από ομάδες και να την κάνουν ατομική. Αυτό τους βολεύει καλύτερα προς το παρόν, γιατί περιμένουν ότι κάπως έτσι θ' ατονήσει. Είναι ίσως το τελευταίο οχυρό για να περάσουν τα απάνθρωπα σχέδιά τους. Να τα "μασήσει" καλύτερα η παγκόσμια κοινωνία. Κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα πλέον απ' τα εισαγωγικά, όταν αναφέρονται σε "αλληλέγγυους". Τους αποκαλούν αλληλέγγυους κι όχι εκμεταλλευτές, για να υποστεί περισσότερο πλήγμα η ίδια η αλληλεγγύη. Στο φινάλε βέβαια σκέφτομαι... "τι θες κι ανακατεύεσαι ρε βλαμμένε, δε το βουλώνεις καλύτερα!" Ας πούμε όμως, ότι το έκανα αυτό από κεκτημένη ταχύτητα...