ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ!

Κάθε άνθρωπος είναι σαν ένα καράβι που ξεκινάει ταξίδι μακρινό και ανεξερεύνητο, παλεύοντας με θαλασσοδαρμένα κύματα. Έτσι απλά λοιπόν και χωρίς να το πολυκαταλάβουμε πέφτουμε σε κάποιες νύχτες και ένα από αυτά χάνεται ανάμεσα σε άβυσσες σκέψεις. Κάτι τέτοιες ώρες ίσως να παρακαλάμε να μη βρεθούν αυτές οι νύχτες στο δρόμο μας.
Φουντώνει το μυαλό σε πολυδαίδαλους λαβύρινθους απέραντης σιωπής και ευχόμαστε να μη μας βρει το τελείωμα μιας ακόμα πνιγμένης νύχτας. Στεκόμαστε απέναντι στο φόβο, για να μην ξυπνήσουν εκείνα τα "νανάκια" που μας κατατρώνε. Φιλαράκι μου σε συνέλαβα πάλι να διαπραγματεύεσαι και να παραμιλάς με τα φαντάσματα. Έλα τώρα… σκιές είναι κι αυτά που κάποτε ήθελαν να λέγονται όνειρα. Προτίμησαν όμως στην πορεία να γίνουν βδέλλες και να ρουφήξουν ότι έχει απομείνει στο αδύναμο μυαλό σου, μήπως καταφέρουν να γίνουν και να νιώσουν λιγάκι υπεράνθρωποι.
Για να έμενες λίγες ώρες κοντά τους και να ξέχναγες τα πεπραγμένα, ήσουν πανέτοιμος να έκαιγες τους ήλιους σου... Ξέρω ότι περιμένεις να αποτινάξεις από πάνω σου παλιές αμαρτίες, μήπως καταφέρεις να ξεφύγεις… να σωθείς... θα έρθει όμως εκείνη η ώρα και θα λευτερωθείς, αλλά σε ξέρω ότι πάλι στα ίδια λάθη θα καταπέσεις, για να σώσεις μερικές στάλες από το χαμόγελο της ψυχής! Πέρασε ένα ακόμα καλοκαίρι, χωρίς να καταλάβεις τις ζέστες του. Κλείσε λοιπόν στη βαλίτσα σου όλα εκείνα τα όνειρα που έκανες και πέταξε την στην άβυσσο της θάλασσας, για να χαθεί. Κρατήσου μόνο γερά από την κουπαστή, για να μη φύγεις κι εσύ μαζί της. Και τότε καμία κόκκινη κλωστή από την ανέμη του παραμυθιού δεν πρόκειται να γυρίσει για να σε συγκρατήσει. Βλέπεις πλέον ξεκάθαρα ότι η μόνη κλωστή που σε κρατάει, είναι της συγκυρίας. Ευχαρίστησε λοιπόν εκείνους που σε έκαναν να γνωρίσεις πλάι τους το πιο μεγάλο σφάλμα της ζωής σου, ώσπου να έρθει το επόμενο.

Λυπάμαι μονάχα που κατέβηκες απότομα τη σιδερόσκαλα του μηχανοστασίου σου και τσάκισες τα γόνατα σε προσδοκίες. Απρόσεχτα πάτησες το σαπούνι που "βρέθηκε" στο πλατύσκαλο. Μην κρατάς όμως κακίες και μοίραζε επαίνους γι' αυτό το "κατόρθωμα". Πρέπει να είναι κάποιος πολύ τέλειος και να έχει πολύ καλά προετοιμαστεί για να πετύχει κάτι τέτοιο, από σένα που ήσουν εντελώς απροετοίμαστος και ατελής! Το κάρβουνο όμως τελείωσε! Άντε λοιπόν και μην επαναπαύεσαι… την ιδέα μόλις στην έριξα και έχεις πολύ και μακρύ δρόμο αντοχής ακόμα να διανύσεις με το καράβι σου… να, πάρε και διάβασε μερικές μεταμεσονύχτιες ευχαριστίες και διάλεξε όποια θες και σου ταιριάζει...

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…

Που ένιωσα δίπλα σου συνένοχος.
Που έμαθα να ζω με διαρκή συνθηκολόγηση.

Που βάδισα το δρόμο της μοναξιάς από τη συμβίωση.

Που γνώρισα ανθρώπους με πάθη και εξαρτήσεις.

Που έκαψα προσδοκίες ανάμεσα σε ψέμματα.

Που παράγγειλα όνειρα και ήρθανε σκιές.
Που ξεπέρασα τα όρια της αναμονής και υπομονής…

Τελικά δεν ξέρω τι να σκεφτώ… υπάρχουν άραγε τέτοιες νύχτες..; και τι γίνονται όταν τις προλάβει η μέρα..; ή μήπως και αυτές χάνονται κάπου ανάμεσα σε ένα τίποτα!