Ασυνήθιστη η καλοκαιρινή σιωπή στην πόλη του ήλιου.
Το αίμα μου τινάχτηκε σε ξεβαμμένο τοίχο.
Παρόλα αυτά περπατάω.
Ο ήλιος κρύβεται στη σκιά του.
Φαίνεται καλύτερα στο σκοτάδι.
Θυμήθηκα τότε την έκλειψη του φωτός.
Θέλω να ξεφύγω από το σμαραγδένιο κλουβί μου.
Να βυθιστώ κάτω από τα κύματα και να ξαναθυμηθώ.
Όλα σκοτεινά κάτω και υποβρύχια με καλούν να ανέβω.
Πίνω από το χαμόγελο σου και κοινωνώ από τα χείλη σου.
Σε μια παρτίδα πόκερ έμελλε να παίζει η απόφαση.
Μόλις αναδύθηκα από το κοχύλι της ψυχής σου.
Όμορφος ουρανός με σαγηνευτική ηλιοφάνεια.
Στο τέλος του δρόμου είναι η γραπτή ομορφιά.
Δεν ξέρω τι να κάνω όταν φτάσω στην άκρη της.
Στο τιμόνι της χαράς ήρθε και κάθισε η Αλκυόνη.
Από τον ουρανό έφτασε η αγάπη και με τρύπησε.
Τι γίνεται αν αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία;
Η τελευταία ευκαιρία να σου πω όλα όσα θέλω.
Αυτό που πραγματικά θέλω...
Είσαι εσύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλοι είστε ευπρόσδεκτοι, καλοδεχούμενοι και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψη και το σχολιασμό σας! Σχολιάστε ο,τι θέλετε με ευπρέπεια και διακριτικότητα, χωρίς να προσβάλλετε ή να θίγετε με οποιοδήποτε τρόπο άλλα πρόσωπα... δηλ. χωρίς βρισίδια και μπινελίκια βρε παιδιά και προ πάντων χωρίς greeklish... ε, τι την έχουμε αυτήν τη ριμάδα τη γλώσσα μας..! Κάπου εδώ μέσα σουλατσάρει και η αγάπη μου!