ΣΚΙΑ!

Θα περπατήσω στη λήθη και μόνο.

Μακριά από τον ήλιο και τους ανέμους.

Να καθαρίσω την αγάπη που έχασα.

Και στην απόσταση που κατοικώ.

Στοιχειώνω την απομόνωση μου.

Παραβλέπω εκείνη την ψευδαίσθηση.

Και συνεχίζω να αγγίζω την καρδιά σου.

Βλέπω το φως που λάμπει στα μάτια σου.

Βλέπω τα δάκρυα που πέφτουν στο πρόσωπο σου.

Βλέπω τη λάμψη της ψυχής σου.

Να εξαφανίζονται μακριά στο διάστημα.

Υποχωρώντας σαν μια κουκκίδα στον ορίζοντα.

Έτσι ξαφνικά να φεύγουν χωρίς ίχνη.

Να παραμένουν μόνο μνήμες.

Οι στιγμές να χάνονται στο χρόνο.

Η επανάληψη θα υπάρχει για πάντα.

Της αγάπης σπασμένη αγκαλιά.

Θα βρίσκομαι πάντα εδώ.

Σαν μια σκιά.