Απαλά οι
ακτίνες του ήλιου.
Λιώνουν τις
νιφάδες χιονιού.
Στο μακρινό
φως του βασίλειου.
Στον ερχομό
ενός χελιδονιού.
Μπορώ σχεδόν
να ακούσω.
Μελωδία
λατέρνας που γυρνά.
Στον έρωτα να υπακούσω.
Κι η
φύση να βαράει το ζουρνά.
Μπορώ σχεδόν
να δοκιμάσω.
Μικρά
θαύματα κυοφορεί.
Ζεστό
συναίσθημα να χορτάσω.
Μόνο η
Άνοιξη μπορεί.
Μπορώ σχεδόν
να νιώσω.
Το αηδόνι
να μου τραγουδά.
Το σώμα μου να ξεριζώσω.
Κι η ψυχή μου να ακολουθά.
Μπορώ σχεδόν
να δω.
Κάθε χρόνο κι άλλα μέρη.
Χρώματα
Πασχαλιάς ποθώ.
Μήνυμα Ανάστασης
να φέρει.
Μπορώ σχεδόν
να μυρίσω.
Καθάρια
ρεύματα αγέρα.
Ανθογέννηση
να ρουφήξω.
Την παγωνιά
να κάνει πέρα.
Χειμώνας
φίλησε την Άνοιξη.
Αγάπη
έσταξε στην καρδιά.
Στα πόδια
της έπεσε με κατάνυξη.
Αυτή η
μυστικιστική ομορφιά!
Ένα ποίημα που ξεχειλίζει από την ευαισθησία της καρδιάς και της έκφρασής σου αγαπητέ Νίκο. Εξαιρετικό πραγματικά. Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ φίλε μου Γιάννη!
ΔιαγραφήΖούμε την Άνοιξη με όλες μας τις αισθήσεις.
Ανταποδίδω την καλησπέρα μου με όλη μου την καρδιά!
καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό μήνα!
υπέροχο το ποιήμα σου! τα περιλαμβάνει όλα για την άνοιξη...
Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη!
ΔιαγραφήΆνοιξη φέρνει τη δροσιά, φέρνει και τα λουλούδια.
Επίσης, ευωδιαστό μήνα να περάσεις στον όμορφο Παράδεισο σου!
Να είσαι πάντα καλά!!!
Ωραίο να μιλαμε για τα αισθήματά μας!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ, αφού από αυτά τα υλικά είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά!!!