Ρίχνοντας το βλέμμα σου στον ουρανό θα ήθελες να ήσουν αστρονόμος. Αυτός ο τεράστιος χώρος πάντα σου διέγειρε την περιέργεια. Το σκοτάδι του, την απεραντοσύνη του, τα μυστήρια του, την κενότητα του. Όλα αυτά είναι αρκετά για να εξάψουν τη φαντασία σου. Και καθώς κλείνεις τα μάτια σου, απλώνεις τη σκέψη σου και το νιώθεις. Μπορείς να τα αισθανθείς όλα. Είμαστε μόνοι, αλλά νιώθουμε σαν να είμαστε όλοι μαζί. Μη στεναχωριέσαι. Είσαι μίλια μακριά, αλλά σου αρέσει. Είσαι μόνος στον αιώνιο χώρο σου. Ήσουν νεκρός, αλλά τώρα ακόμα περισσότερο ζωντανός από πριν!
25 Μαρτίου 2019
2 σχόλια:
Όλοι είστε ευπρόσδεκτοι, καλοδεχούμενοι και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψη και το σχολιασμό σας! Σχολιάστε ο,τι θέλετε με ευπρέπεια και διακριτικότητα, χωρίς να προσβάλλετε ή να θίγετε με οποιοδήποτε τρόπο άλλα πρόσωπα... δηλ. χωρίς βρισίδια και μπινελίκια βρε παιδιά και προ πάντων χωρίς greeklish... ε, τι την έχουμε αυτήν τη ριμάδα τη γλώσσα μας..! Κάπου εδώ μέσα σουλατσάρει και η αγάπη μου!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Νίκο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήο ψυχικός σου κόσμος είναι γεμάτος φως! αυτό αντιλαμβάνεται εκείνος που σε επισκέπτεται και αφουγκράζεται αυτή σου την αύρα. Συνέχισε το αγαπητέ. Είναι εξαίρετο.
Καλή σου βδομάδα.
Μακάρι νάξερα τι είναι ο ψυχικός μου κόσμος φίλε μου Γιάννη. Γεμίζουμε τα κενά μας για να σκοτώσουμε τα θεριά!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ πάντως για τα ελαφρυντικά σου λόγια!
Να είσαι πάντα καλά!!!