ΚΡΥΦΤΟ!

Σε ποιο ψέμα και ποια αλήθεια

να ακουμπήσω για να βγω;

Δώσε μου φτερά για να ανέβω τις κορφές.

Δείξε μου τον φόβο για να κατεβώ στα τάρταρα.

Δείξε μου το φόβο σου για να δω ποια είσαι.
Μπορείς να με αγγίξεις;

Τι γίνονται οι υποσχέσεις;

Σε ποιο σκοτάδι χάνονται;

Γεννιέμαι από τα λάθη μου.

Θρυμμένος από τα βαρίδια του χθες.

Κοιτάζω τη νύχτα να μην έχει αστέρι.
Εκεί που διστάζεις να ζωγραφίσεις τον παράδεισο.

Κλίνω το κεφάλι μου κάτω από το σκοτεινό ουρανό.
Στο χαμόγελο μιας άλλης νύχτας θα χαθώ.
Πόσοι όρκοι φτιάχνονται για να χαλάνε;
Παίζουμε στο κρυφτούλι της στιγμής.
Και η στιγμή είναι εκείνη που φεύγει.
Υπάρχω στο δικό μου παράδεισο.
Συναισθήματα κουρελιασμένα.
Λόγια ασήμαντα και ξεχασμένα.
Ευχαρίστηση παραμένει ο πόνος.
Κι αν βρεις αγάπη βαλσάμωσε την.

Μπήκες από τη χαραμάδα μες την παγωνιά.

Μ' έμαθες να φτιάχνω φτερά και να πετάω.

Έφυγες κάτω από σεντόνια μουσκεμένα.
Πέρασε η μέρα δίχως ένα "σ' αγαπώ".

Δε μου πες πως να ζω χωρίς εσένα.

Στο χαμόγελο είδα τη θλίψη σου.
Σε κέρδισε η λογική του φόβου.

Δεν ήμουν καν στα όνειρα σου.
Κάπου στο κρυφτό σε έχασα.
Κι ας ζήσαμε τόσα πολλά!

Όχι, δε γνωριζόμαστε.