ΤΥΦΩΝΕΣ!

Ευχαριστώ τον άνθρωπο 

και ο,τι αυτό το ουσιαστικό πρεσβεύει.

Θυμάμαι ενάντια στο θάνατο του φωτός

που βλέπω σε τόσους πολλούς ανθρώπους.

Οι νύχτες να μετατρέπονται σε μέρες 
που τις παίρνουμε σαρωμένες 
σαν σκόνη ενάντια σε ένα αεράκι.

Δώσε μου τα χέρια σου και πάρε πίσω την αναπνοή μου.

Θα βάλλω τον εαυτό μου ανάμεσα στην καρδιά σου.

Να μην εγκαταλείψουμε τις προκλήσεις της ζωής.

Η ζωή είναι όμορφη όταν τη βλέπουμε από κάτω.

Αν θες αγάπη ξανά μη σπαταλάς το χρόνο σου.

Οι υποσχέσεις που κάναμε δεν ήταν αρκετές.

Σπείραμε ηλίανθους και βγήκανε τυφώνες.

Κλωστές γίνονται οι σπασμένες στιγμές.

Θα μας τυλίξουν μέχρι να μας πνίξουν.

Αγάπες που κρύφτηκαν σε ένα βυθό.

Σημαδεμένη τράπουλα ο έρωτας. 

Δε θα αντέξει στο βάρος των θέλω.

Οργή ενάντια στο θάνατο του φωτός.
Ο ουρανός από πάνω καλυμμένος με γκρίζο.
Κι ο αέρας έχει την πικάντικη μυρωδιά της βροχής.
Πνέει στο παραθύρι μου και ξέρω ότι δε θα αισθανθώ ξανά.
Τι θα σκοτώσεις για να αποδείξεις ότι έχεις δίκιο;

Στο τέλος της ημέρας η αποδοχή και η ευγνωμοσύνη

είναι η πιο καλή επιλογή από την καταπολέμηση του αναπόφευκτου.
Υπάρχει μια εσωτερική φωτιά που έχει ξεκινήσει.
Ενέδρα ταραχής για να εκραγεί σε φλόγες.

Η θύελλα μιμείται το μυαλό μας.

Αμαρτήσαμε από τον ίδιο επίλογο.

Κάτσε δίπλα μου και μη φοβάσαι.

Δε θα σε ερωτευθώ!