ΑΠΟΧΡΩΣΗ ΚΑΦΕ!

Καθισμένος σε ένα καφέ απέναντι παρατηρώ να έρχεσαι στο ραντεβού. Παρακαλάω το χρόνο να μη φτάσεις ως εδώ. Έχεις ξοδέψει τις ώρες σου μπροστά σε έναν αμίλητο καθρέπτη, για να σκεπάσεις τις δικές σου ατέλειες. Φόρεσες επίτηδες και μια κοντή φουστίτσα για να επιδείξεις τα καλλίγραμμα πόδια σου. Μεταφέρεις το κατάλληλο όπλο για να χορτάσεις την αδηφάγο διαρκή επιβεβαίωση... γυρεύεις την αφορμή να προκαλέσεις πόνο...
Ο εγωισμός σου κατάφερε να σε νικήσει και στέκεται αχόρταγος στον παγωμένο στάβλο σου. Το κέρδος σου όμως είναι προσωρινό και ανύπαρκτο. Νομίζεις ότι έτσι χτίζεις ένα ακόμα "σήμερα", αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Στο βάθος έχεις γίνει λιώμα και θες να σπάσεις εκείνη τη σιωπή, που έχει πιαστεί αιχμάλωτη στο σκοτεινό κελί σου. Προβάλλεις το κορμί σου από τη μαυρίλα που έχεις μέσα σου, για να ξεπλύνεις και να κολλήσεις μυαλά στην τσίχλα που έφτυσες. Το εξεζητημένο φτιασίδωμα όσο κι αν εντυπωσιάζει, δεν παύει να είναι φτιαχτό, ψεύτικο κι απατηλό. Δε σε νοιάζει ότι αξία δεν έχει αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που είναι. Για λίγο κομμάτι κρέας προτίμησες να ξεπουλήσεις ο,τι έχει απομείνει στο κεφάλι σου. Ξεκινάς από τα ρηχά που είναι ευκολότερα και φθηνότερα, γιατί δεν έμαθες κολύμπι στα βαθύτερα. Θεωρείς ότι έτσι αμύνεσαι και πως αύριο δε θα θρηνήσεις ξανά. Κατά βάθος όμως δεν τολμάς να προσπαθήσεις καν, να περάσεις απέναντι. Τρέμεις από το φόβο της αποτυχίας, αφού ποτέ δε ρίσκαρες για να το ξεπεράσεις. 
Αλλά όσα καταφέρεις να αγοράσεις, μετά από λίγο θα διαπιστώνεις ότι σου κόστισαν πολύ ακριβά. Έρχεσαι με σπασμένο χαμόγελο μεταφέροντας έναν ακόμα δούρειο ίππο. Θαρρείς ότι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις τους ανθρώπους, βιάζοντας ψυχές. Κι όμως η σιωπή σου κάνει μεγάλο πάταγο κι ας κάνεις πως δεν την ακούς. Το άρωμα που έσταξες πάνω σου, δεν πήγε εκεί που έπρεπε. Ήταν όμως έντονο για να μπερδέψει τη μυρωδιά του καφέ. Είναι κι αυτό ταγμένο σε τούτο το παιχνίδι και να στήνει μπλόκο σε ότι υπέροχο βρίσκει γύρω του. Να προκαλεί υπνωτισμένα κύτταρα του εγκεφάλου, για να κάνουν την πρώτη λάθος κίνηση. Έτσι όμως έρχεσαι πιο κοντά στο καφέ... στο χρώμα του χώματος. Το μόνο που κάνεις είναι να μικραίνεις κι άλλο. Και μπορείς να ξεγελάσεις τους ανθρώπους. Τον εαυτό σου όμως πως θα τον ξεγελάσεις; Κρατήσου μακριά λοιπόν και μην έρχεσαι να κάτσεις δίπλα μου... ή μάλλον εξαφανίσου κάπως μαγικά. Τι άλλο περίμενες να ακούσεις, αφού ανήκεις στους ασώματους. Αν αντίκριζες έστω και μια φορά τον ήλιο, θα διέκρινες ότι σέρνεσαι προς την απόχρωση καφέ. 
Χωρίς να το γνωρίζεις καν έγινα καλύτερα εξαιτίας σου! Δεν εξαρτιέμαι πια από σένα, αφού άθελά σου κατάφερες να με αλλάξεις. Και προ πάντων δεν είμαι διαθέσιμος για να ζήσεις άλλη μια φλόγα στη ζωή σου. Αρνήθηκα περισσότερα από όσα μπορούσα να σηκώσω και τώρα στέκομαι μόνος και έτοιμος να αντιμετωπίσω τα πάντα. Και μάθε επιτέλους, πως όσο ανεβάζεις τη φούστα σου, εγώ δεν πρόκειται να πειστώ.