ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ, ΕΙΡΗΝΙΚΟ, ΚΑΘΑΡΤΙΚΟ, ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ, ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΚΟ, ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟ, ΑΕΡΙΤΖΙΔΙΚΟ, ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ, ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ, ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΟ, ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟ, ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟ, ΟΝΕΙΡΟΠΑΡΜΕΝΟ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ, ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ, ΚΑΥΣΤΙΚΟ, ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ, ΑΣΥΜΒΑΤΟ, ΑΙΧΜΗΡΟ, ΑΙΦΝΙΔΙΟ, ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ, ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟ, ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ, ΑΔΙΑΚΡΙΤΟ, ΑΝΑΠΟΔΟ, ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟ, ΑΥΤΟΝΟΜΟ, ΑΝΑΡΧΟ, ΑΔΕΣΠΟΤΟ, ΑΚΡΑΙΟ, ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, ΑΡΡΩΣΤΟ, ΕΙΡΩΝΙΚΟ... ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ!

Αναγνώστες

24 Σεπτεμβρίου 2014

ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ!


"Πόσα ακόμα επεισόδια έχει τούτος ο παράδεισος..!"

Στα πολύ παλιά χρόνια ζούσε ένα αγοράκι απλό σαν το καθένα.Από μικρό παιδί έμαθε να μεγαλώνει με τους γονείς του φτωχικά και στερημένα, αλλά πάντοτε μ' αξιοπρέπεια.Χρωμάτιζε όνειρα κι έφτιαχνε ελπίδες.Απλές προσδοκίες είχε για τη ζωή και γι' αυτό όλες του οι γιορτές βασίζονταν σ' αυτές.Δεν περίμενε όμως τίποτα από κανέναν.Δεν είχε μάθει καν να γράφει γράμματα στον Αϊ Βασίλη κι όσα δώρα του έλαχαν από 'κείνον ήταν όλα καλοδεχούμενα.Ποτέ όμως κάθε φορά δεν ήταν σαν εκείνο που ευχότανε.
Πέρασε αρκετός καιρός από τότε και τ' αγόρι μεγάλωσε, ενηλικιώθηκε κι έγινε ολόκληρος άντρας.Γύρισε πολλούς τόπους.Έμαθε και γνώρισε αρκετούς ανθρώπους.Κάποια μέρα κι ενώ βρισκόταν σε δύσκολη γι' αυτόν στιγμή, συνάντησε στο δρόμο του μια πρόσχαρη κοπέλα που κρατούσε ένα πανέμορφο και κατακόκκινο τριαντάφυλλο.Όταν αντίκρισε αυτό, φανερώθηκε σ' εκείνον ένας ολόκληρος συναισθηματικός κόσμος.Γνωρίστηκαν με μιας κι εκείνη με συμπόνια του έδωσε ένα κλειδί.Τότε εκείνος μαγεμένος-όπως ήταν κι απ' το τριαντάφυλλο-έμεινε κατενθουσιασμένος απ' την καλοσύνη, το ενδιαφέρον της και τη συμπάθειά της.Και κάπως έτσι όσο περνούσαν τα χρόνια ξεδίπλωνε την αγάπη του, ώσπου παρέδωσε στα χέρια της ένα-ένα τα κάστρα του.Είδε στο πρόσωπό της την καλή νεράιδα του παραμυθιού, που με το ραβδί της θα έδιωχνε κάθε πίκρα και στεναχώρια.Έτσι λοιπόν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά της.Το κλειδί όμως-όπως του είπε-δεν ήταν του σπιτιού της, αλλά ανήκε στο δικό της παράδεισο και τον προσκαλούσε να τον ανοίξει και να τον επισκεφθεί.Ο άντρας δε δίστασε, γιατί διέκρινε έναν άνθρωπο χαρούμενο κι ευαίσθητο, που κάθε άνθρωπος θα 'θελε για συντροφιά του.Κι αυτή η μυρωδιά του τριαντάφυλλου ήταν φαίνεται αρκετή, για να αιχμαλωτίσει το μυαλό του και να του ελέγξει τα συναισθήματα.
Τελικά εκείνος άρπαξε με λαχτάρα το κλειδί-χωρίς καν να το πολυσκεφτεί-κι άνοιξε την πόρτα.Αμέσως αντίκρισε από μακριά κι όσο χανότανε το βλέμμα του έναν πραγματικό παράδεισο.Ρυάκια και ποτάμια κατηφόριζαν με καθαρά και γάργαρα νερά τις καταπράσινες πλαγιές, για να συναντήσουν την ανοιχτόχρωμη θάλασσα, διασχίζοντας αλσήλια κι ανθισμένους κήπους με ευωδιαστά και πολύχρωμα λουλούδια.Λιμνούλες ήσυχες παντού γεμάτες από τροπικά ψάρια.Δέντρα διάσπαρτα γεμάτα καρπούς αλλά και τεράστιοι δρυμοί από κωνοφόρα αναπτύσσονταν παντού κι έδεναν αρμονικά με τ' αμέτρητα κελαρίσματα των πουλιών.Δρόμοι ατέλειωτοι κι άνετοι που νόμιζε ότι θ' απογειωθεί.Μονοπάτια διάσπαρτα στόλιζαν τη συνέχεια της φύσης.Αυτοκίνητα, άνθρωποι και μηχανές ανάκατα να συνηγορούν κι αυτά στο παιχνίδι της ύπαρξης.Πλατείες και πάρκα με τρεχούμενα νερά και κάθε λογής πτηνών συμπλήρωναν την ξεχωριστή αυτή αρμονία.Θεϊκή ομορφιά της φύσης απλώνονταν και φαίνονταν αποτυπωμένη σε όλο της το μεγαλείο.Έτσι λοιπόν κυλούσε η ζωή ώσπου παντρεύτηκαν κι έκαναν οικογένεια.Τι όμορφος προορισμός όταν αυτός δε γίνεται εφιάλτης!Ήταν όμως έτσι αυτό το μέρος ή έβλεπε το αγόρι που μεγάλωσε, όσα ποθούσε να βιώσει;Πόσα όμως μπορεί να δει μια ξεγυμνωμένη ψυχή, χωρίς να ξεγελαστεί;
Καθώς όμως περνούσαν οι μέρες μπροστά στα μάτια του, διέκρινε ότι εκείνος ο παράδεισος που ζούσε δεν είχε καμιά σχέση με το δικό του.Απ' τα πρώτα βήματα φαίνονταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά εκείνος συνέχιζε.Μια φωνή γνώριμη μάλιστα του έλεγε πως μπαίνει σε τόπο παράξενο κι ανεξερεύνητο... και να κάνει πίσω... χωρίς πυξίδα δε θα τα κατάφερνε!Αυτός όμως έκανε πως δεν άκουσε κι αυτό ήταν το πρώτο και μοιραίο λάθος του.Σιγά-σιγά όλο και διαπίστωνε ότι το σκηνικό άλλαζε και δεν ήταν έτσι όπως έδειχνε.Οι πιο πολλές λιμνούλες ήταν γεμάτες ακάθαρτα νερά με κουνούπια κι όσα ψάρια δεν ήταν νεκρά, ανέπνεαν με δυσκολία.Τα δέντρα γέμισαν από ζιζάνια κι οι καρποί τους έτοιμοι να ξεκολλήσουν απ' τη σαπίλα στο άνυδρο και ξεραμένο χώμα.Τα λουλούδια είχαν πνιχτεί από αγκάθια, τα μονοπάτια χάθηκαν ανάμεσα στα βάτα, ενώ οι φωνές των πουλιών αντηχούσαν βαλσαμωμένες.Τα ρυάκια και τα ποτάμια μολυσμένα κι αυτά έφταναν τα νερά τους στην άβυσσο της θάλασσας, που ήταν γεμάτη πολύχρωμες και βρώμικες κηλίδες.Οι δρόμοι οδηγούσαν σε λαβύρινθους με απότομες στροφές κι οι φιγούρες που έμοιαζαν σε ανθρώπους ήταν ψυχρά ακίνητα αγάλματα.Το τριαντάφυλλο κι εκείνο που κρατούσε στα χέρια της είχε πια μαραθεί.
Αυτό το τριαντάφυλλο που δεν είχε δώσει σημασία από τότε, τον έκανε να ξυπνήσει απ' το λήθαργο.Αμέσως τρόμαξε πολύ κι έκανε ένα βήμα πίσω.Ένιωσε ότι αυτό που έβλεπε τον οδηγούσε στις παρυφές του Άδη!Έψαξε να βρει ιδρωμένος απ' το φόβο του γρήγορα εκείνη την κοπέλα που 'χε γνωρίσει, αλλά μάταια... ήταν πια γυναίκα του.Στο κάλεσμά της εμφανίστηκε πάλι ξαφνικά κι έτσι απ' το πουθενά μπροστά του.Τούτη τη φορά το τριαντάφυλλο που κρατούσε, ήταν πνιγμένο και ματωμένο απ' τα ίδια του τ' αγκάθια...Κλεισμένος λοιπόν στη φυλακή του παραδείσου και χωρίς άλλη σκέψη έδωσε πίσω το κλειδί, όπου με θλιμμένη φωνή από πόνο κι απογοήτευση, κατάφερε τελικά να ψελλίσει:"Όχι, όχι... αυτός για μένα καλή μου δεν είναι παράδεισος... κόλαση είναι!"

Όπως τα σύμπαντα είναι αμέτρητα και κινούνται ελεύθερα κι ανεξάρτητα στο διάστημα χωρίς να καταφέρνουν να σταματήσουν την περιπλάνησή τους, έτσι κι οι παράδεισοι είναι ασύγκριτα πολλοί κι εθισμένοι ν' αποζητούν την ίδια εγωιστική περιπλάνηση από μια απλή μετακίνηση.Για να φτιάξουμε όμως ένα βιώσιμο παράδεισο με αληθινά υλικά που θα τον φροντίζουμε συχνά, θα πρέπει πάνω απ' όλα-κι εφόσον θέλουμε να μας επισκέπτονται-να σκεφτούμε τους ανθρώπους.Φυσικό όμως είναι να γεννιούνται πολλά ερωτήματα.Υπάρχουν άραγε ανθρώπινοι παράδεισοι;Και πόσο ευτυχισμένοι είναι όλοι εκείνοι τελικά που δεν τον γνώρισαν;Στο τέλος του ταξιδιού θα παραμένει κι αυτή η διαπίστωση, βγαλμένη απ' το νόμο της ανθρώπινης φύσης μας... ότι ο δικός μας παράδεισος είναι μοναδικός, αναλλοίωτος στη φθορά του χρόνου κι αναντικατάστατος.Όσο κι αν ακούγεται εγωιστική, να ευχόμαστε μόνο να παραμείνει σαν τελευταίο απόρθητο κάστρο!Μήπως όμως τελικά δε χορτάσαμε τους παράδεισους;

31 σχόλια:

  1. Δεν χορταίνονται εύκολα οι παράδεισοι, εφόσον ζουμε σε μια καθημερινη κόλαση.
    Καλό μας ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κόλαση κι ο παράδεισος συνορεύουν... και να μην ξεχνιόμαστε!
      Καλό σου απόγευμα φίλη μου!!!:-)

      Διαγραφή
  2. Οι προσδοκίες του τον απογοήτευσαν- όχι η νεράιδα του!
    Οι μεγάλες προσδοκίες φέρνουν τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις.
    Αν περιμένουμε παράδεισο μόνο κόλαση θα βρίσκουμε. Τον φτιάχνουμε μόνοι μας στα μέτρα μας . Πόσοι από μας το κάνουν όμως;
    Καλημέρα :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς είναι και συμφωνώ με όσα λες... και δεν ξέρω αν μάθουμε ποτέ να ζούμε χωρίς τις απογοητεύσεις!Γιατί όπως και να το κάνουμε, η ψυχή του ανθρώπου ακόμα κι εκείνη που καλύπτεται με σκληρά υλικά, θα γονατίζει μπροστά στην αγάπη!
      Να 'σαι πάντα καλά φίλη μου και να χαμογελάς!!!:-)

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Νίκο μου!!Μέ γειά τό νέο Φθινοπωρινό look!!!Τί υπέροχο κείμενο!!
    Πιστεύω,μέ πολύ θέληση καί πίστη,μπορούμε νά φτιάξουμε τόν δικό μας παράδεισο !
    Καλό υπόλοιπο εβδομάδος!!Φιλάκια στήν Σοφούλα σου!!Πολύχρονη!!Νά τήν χαίρεστε!!
    Η γιορτή κρατάει 40 μέρες!!Χα χα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ καλή κι ευγενική μου φίλη Δήμητρα για τις ευχούλες σου... πάντα με τον καλό σου λόγο!:-)
      Ο παράδεισος δημιουργήθηκε απ' το Θεό για χάρη του ανθρώπου και βρίσκεται μέσα μας... δίπλα του βρίσκεται το δημιούργημα, που αξίζει να κατοικήσει σ' αυτόν!
      Να 'σαι πάντα καλά κι ευτυχισμένη!!!:-)

      Διαγραφή
  4. Να πω εγώ τώρα..ο Παράδεισος μπορεί να περιμένει..στο μυαλό μας είναι όλα..-κατάλαβα όσα κατέθεσε η ψυχή σου με πένα μεγάλου συγγραφέα-ας περιμένει λοιπόν ο Παράδεισος αυτός ο συγκεκριμμένος γιατί υπάρχουν κι άλλοι παράδεισοι..που οδηγούν σε πιό γαλήνια νερά..το μικρό αγοράκι μεγάλωσε έγινε ένας άντρας σπουδαίος μοναδικός που τώρα δίνει τις μάχες του..αναμετράται με το παρελθόν και νιώθει πως έκανε ..λάθη...μέσα απο τα λάθη μας όμως γινόμαστε σπουδαίοι άνθρωποι..είναι αυτά που ενώ μας στιγματίζουν μας ξυπνάνε και απο τη χειμερία νάρκη..κι όταν είσαι ξύπνιος Νικόλα μου τότε το μυαλό είναι καθαρό οπότε τότε είναι η στιγμή που θα αναζητήσει νέο παράδεισο...αυτόν που θα δώσει και τη λύτρωση και τη δύναμη και την υπομονή και την προσδοκία του παράδεισου...ξέρεις ποιανού..αυτού που σε περιμένει για να σου δώσει χαρά αρμονία ευτυχία και γαλήνη..όλα αυτά μαζί..το μικρό παιδί λοιπόν που μεγάλωσε κι εγινε άντρας είναι νομίζω έτοιμο για νέες μάχες!που θα τον κάνουν πιό δυνατό!καλό ξημέρωμα αγαπημένο μου φιλαράκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρόνια πολλά για τη Σοφούλα!συγνώμη με τις γιορτές δεν τα πάω καλά!!γερή κι ευτυχισμένη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου φίλη Καιτούλα για τις ευχούλες σου στο Σοφάκι μου!Να 'στε όλοι καλά!!!:-)
      Ναι, οι παράδεισοι μπορούν να περιμένουν κάποια στιγμή... προέχει να ξεκολλήσει το μυαλό απ' τ' αδιέξοδα των λαθών μας... και πιο πολύ απ' τα αόρατα εκείνα δίχτυα των ένοχων σιωπών.Τέλος πάντων, όποτε φτάνουμε στα πέρατα των ορίων, τότε αφουγκραζόμαστε καλύτερα το δικό μας παράδεισο... είτε κατόπιν ώριμης σκέψης, είτε υπό πίεση, είτε από οργή... οι κινήσεις που έχουμε να κάνουμε είναι πια ελάχιστες και μετρημένες κι όλες γύρω απ' τον εαυτό μας!Και ποιος ξέρει... ίσως στο τέλος κι αυτός ο μονόδρομος να οδηγεί σε κάποιον ανεξερεύνητο κι άγνωστο παράδεισο!Ας αφήσουμε το χρόνο να δείξει!Παράδεισοι είναι όλοι εκείνοι που μας κάνουν να αισθανόμαστε τον εαυτό μας και να μη ντρεπόμαστε για όσα κάναμε ή περάσαμε..!
      Δε λέω να κόψω την πάρλα γλυκιά μου κι όταν μου βγαίνει δε σταματάω... δε μου φαίνεται, ε;Γι' αυτό αποχωρώ για να μη γράψω κι άλλα!
      Χαρούμενο και ξεκούραστο απογευματάκι να περάσεις Καιτούλα μου με την οικογένειά σου!!!:-)

      Διαγραφή
  6. Νίκο μου, η ιστορία σου είναι ενδιαφέρουσα και εξαιρετική!
    Προσωπικά, πιστεύω πως ένας είναι ο Παράδεισος..
    Ωστόσο, πέρα από εκείνον τον Παράδεισο, υπάρχει και ο επίγειος, αρκεί να έχουμε τα μάτια να τον δούμε! ;)
    Ο παράδεισος δεν χορταίνεται ποτέ!
    Καλό ξημέρωμα σε σένα και την οικογένεια σου! Να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, υπάρχει Παράδεισος και παράδεισοι... και συμφωνώ ότι εμείς πρώτα έχουμε ευθύνη ν' ανοίξουμε τα μάτια μας και να τον ανακαλύψουμε.Μερικές φορές όμως κι ένας σιωπηλός παράδεισος μπορεί να μας δώσει πολύ περισσότερα απ' όσα υπομένουμε!
      Να 'σαι πάντα καλά Κωνσταντίνα μου και να χαίρεσαι ο,τι αγαπάς!!!:-)

      Διαγραφή
  7. Ενδιαφερουσα ιστορια και ιδιαιτερη! Θα ελεγα πως η ευθυνη ειναι ισομερης.. Τοσο δικη της αν τον ξεγελασε με ψευτικα θελγητρα, οσο και δικη του που αγνοησε τα σημαδια και το ενστικτο του. Αραγε, υπαρχει παραδεισος; Και μηπως τελικα ειναι υπερεκτιμημενος;
    Την καλησπερα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανένας δεν είναι ικανός να μας ξεγελάσει καλή μου φίλη Χριστίνα, εάν δεν το επιτρέψουμε εμείς.Δεν είμαστε μικρά παιδιά και πάνω απ' όλα έχουμε και τη βοήθεια της λογικής.Κι αν ακόμα ξεκίνησε-υποθετικά μιλάμε-κάπως έτσι, δε δικαιολογείται καμιά καθυστέρηση στις όποιες αποφάσεις μας!Παράδεισος γλυκιά μου δεν ξέρω αν υπάρχει-γιατί δεν τον έχω γνωρίσει ακόμα-, αλλά είμαι βέβαιος πως υπάρχει κόλαση!
      Καλό και χαρούμενο απόγευμα να περάσεις με πολλά χαμόγελα!!!:-)))

      Διαγραφή
  8. Ενδιαφέρον το κείμενο σου....!
    Καλή σου μέρα Νίκο μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'σαι πάντα καλά!!!
      Την καλημέρα μου στέλνω Ωραιοζήλη μου και χαρούμενη εβδομάδα να περάσεις!!!:-)

      Διαγραφή
  9. Μήπως όμως, ο τελικός παράδεισος "καταχτάται" μόνο, μέσα από τις λανθασμένες επιλογές μας, ή και τα "λάθος" πρόσωπα που ακολουθούμε στη ζωή μας, ή και που ενώνουμε με τη ζωή μας;
    Μήπως, και ο τελικός παράδεισος, καταχτάται τελικά μόνο μέσα από τα ματωμένα τριαντάφυλλα και τα έλη;...
    Λέω, μήπως;...
    Καλό Φθινόπωρο Νίκο μου σε σένα και όλη σου την οικογένεια!!
    Σου εύχομαι Νίκο μου, να προ-γευτείς τον τελικό παράδεισο!! Το εύχομαι σε όλους μας αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν υπάρχει παράδεισος δεν έτυχε να τον ανακαλύψω ακόμα!Βέβαια μπορεί να φταίει κι ο άκρατος κι ασυναίσθητος εγωισμός μας, που προσπαθεί με το ζόρι να ενώσει με διάφορους τρόπους το δικό του μοναδικό παράδεισο.Νομίζω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος!Κάνουμε αμέτρητα όνειρα με απληστία, γνωρίζοντας ότι τα περισσότερα είναι απραγματοποίητα κι αρκετά απ' αυτά τα κρεμάμε σε ξένα στηρίγματα!
      Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη τόσο για τις ευχές σου, όσο και για τα καλά σου λόγια... σε νιώθω υπέροχο Άνθρωπο!!!
      Να 'σαι πάντα καλά Ροδούλα μου και να περάσεις ένα ευτυχισμένο Φθινόπωρο με την οικογένειά σου!!!:-)

      Διαγραφή
    2. Νίκο μου τώρα είδα την απάντησή σου, και δεν άντεξα να ξαναεκφέρω τη γνώμη μου.
      Αυτός που λες, είναι υλικός παράδεισος. Υπάρχει άραγε; Κι αν ναι, αξίζει άραγε;...
      Εγώ μιλώ για τον άλλον, τον πνευματικό.
      Φιλιά πολλά σε όλοιυς σας!
      Και καλό Σαββατοκύριακο!!

      Διαγραφή
    3. Ροδούλα μου ίσως να μην έγινα κατανοητός... κι έχεις δίκιο... για τον πνευματικό παράδεισο μιλάω, γι' αυτόν που όλοι ψάχνουμε σαν εκείνο τον κυνικό, κρατώντας το φανάρι!
      Είναι σίγουρο και ξέρουμε πια όλοι ότι εγωισμός είναι να θυσιάζει συναισθήματα πάντα ο διπλανός μας και να μας ανέχεται, χωρίς να υποχωρούμε σπιθαμή.Εγωισμός επίσης είναι να θεωρούμε τον εαυτό μας τέλειο.Εγωισμός ακόμα είναι ν' αγωνιζόμαστε για την υποτέλεια στους άλλους...Απληστία είναι ν' αποζητούμε όλα αυτά, με μεγαλύτερη ένταση.Μέχρι εδώ σωστά!Όταν όμως επιμένουμε κι εμείς απ' την άλλη πλευρά εγωιστικά να βολέψουμε τα δικά μας συναισθήματα(για οποιοδήποτε λόγο), τότε κάνουμε το μεγαλύτερο λάθος.Κι επειδή έχουμε φτιάξει όνειρα από παλιά, που βλέπουμε ότι δε θα πάρουν σειρά για να παιχτούν στο πανί, αποζητάμε να επιζήσουμε άπληστα απ' τα ίδια τ' αποφάγια αυτής της ψευδαίσθησης.Για υλικό παράδεισο δεν έχω γνωρίσει, γιατί-όπως φαίνεται-ο πνευματικός είναι ισχυρότερος.Θα προτιμούσα πάντως να ζήσω σε τέτοιον πνευματικό παράδεισο με δίχως τίποτα!Ούτε πρωτόπλαστοι πάντως που είχαν τα πάντα δεν το κατάφεραν κι εκδιώχθηκαν για κάποιο λόγο.Τελικά δεν ξέρω καν ακόμα, αν αξίζει να στοιχηματίζεις μια ολόκληρη ζωή!
      Χαρούμενη βραδιά καλή μου και να περνάτε πάντα καλά!Υπέροχο Σαββατοκύριακο να περάσετε!!!:-)

      Διαγραφή
  10. Τέτοιος παράδεισος που περιγράφεις, νομίζω δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Ολότελα αυτό που υπάρχει δεν μπορεί να ονομαστεί «παράδεισος»! Είναι διακαής μας πόθος, βέβαια, να γίνει Παράδεισος... Είναι ο «κόσμος» μας, (ή η ψυχή μας, από άλλη σκοπιά) τον οποίο τον καλλωπίζουμε εξωτερικά κυρίως αλλά εσωτερικά όχι πολύ μιας και οι αρετές θέλουν κόπο και άσκηση για να αποκτηθούν.

    Το τρομαχτικό στην ιστορία δεν είναι το να ξυπνήσεις ένα πρωί ανακαλύπτοντας πως ο «παράδεισος» της γυναίκας σου είναι (ή έγινε στην πορεία) ένα παγερό και αποκρουστικό τοπίο, αλλά να ανακαλύψει και εκείνη το ίδιο για σένα! Μάλλον τα κλειδιά από μόνα τους δεν φέρνουν την ευτυχία... Χρειάζεται και πυξίδα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η ιστορία καλέ μου φίλε μπορεί να ισχύσει και με αντίθετα φύλα... κανονικά έπρεπε να τ' αναφέρω, αλλά το θεώρησα αυτονόητο!Ότι ακριβώς ισχύει για ένα αγόρι που μεγαλώνει, το ίδιο ισχύει και για ένα κορίτσι που γίνεται γυναίκα!Το ζητούμενο είναι αυτό που καλά λες στο σχόλιο... πόσο καλλωπίζουμε εσωτερικά την ψυχή μας!Προσωπικά πιστεύω ότι αφού δε μπορούμε να συνυπάρξουμε κι οδηγούμαστε πολλές φορές ακόμη και σε αιματοχυσία, πόσο μάλλον μπορούμε συμβιώσουμε.Η συμβίωση είναι ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα κι ένα μεγάλο στοίχημα για μας.Εάν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε ν' αντέξουμε στην πίεση, τότε μπορούμε να κάνουμε το μεγάλο άλμα.Κι αν είμαστε επίσης σίγουροι ότι κι ο άλλος είναι διαθέσιμος να κάνει το ίδιο, τότε μπορούμε να ποντάρουμε... για να μη γίνει ένα άλμα στο κενό!Κι εδώ τίθεται το ερώτημα:Εδώ δεν είμαστε καλά-καλά σίγουροι για τον ίδιο μας τον εαυτό, πόσο είμαστε τόσο σίγουροι για τους άλλους και ποντάρουμε με τόση ευκολία την υπόλοιπη ζωή μας;Μεγάλη κουβέντα άνοιξα τώρα... άστα!!!
      Να 'σαι πάντα καλά κι ευτυχισμένος με τη ζωή!!!:-)

      Διαγραφή
  11. ωραία τα μπλογκ σου... καλώς ώρισες στο δικό μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ καλή κι ευγενική μου φίλη Λαμπρινή!
      Μ' αρέσει να παρακολουθώ τα εξαιρετικά ιστολόγιά σου, για ν' ακολουθώ τις σκέψεις με τους ευαίσθητους προβληματισμούς σου!Καλώς βρεθήκαμε κι απ' αυτόν το χώρο!!!Να 'σαι πάντα καλά και να χαμογελάς!!!:-)

      Διαγραφή
  12. Εκτιμω πως ο παραδεισος επι γης(ειρηνη)
    ειναι να εισαι ο εαυτος σου
    διχως ΚΑΜΜΙΑ ενοχή
    απο την ωρα που γεννιεσαι
    εως το τελος της ζησης.
    Μονο ετσι νιωθεις γαληνιος κι ευλογημενος.
    Καρκινος επιθετικος ο ψυχαναγκασμος,χαρα μου.
    ή αν το θες...κολαση απ'ακρη σ'ακρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι τέτοιο πιστεύω agriomeli μου... έπρεπε κι αυτό να περάσουν αρκετά χρόνια για να το καταλάβω!!!
      Αν κάνουμε το λάθος να ταυτοποιήσουμε τον εαυτό μας με άλλους παραδείσους ή και να ξεχαστούμε ή να ξεγελαστούμε ακόμα, χάνουμε την ψυχική συνοχή, γινόμαστε έρμαιο στο αδηφάγο τέρας και πέφτουμε σε απρόβλεπτες και σκοτεινές βουλήσεις.Πέραν του μοναδικού εαυτού μας(χωρίς εγωιστική διάθεση!) δεν υπάρχουν παράδεισοι και καλό θα 'ταν να 'χουμε το μυαλό μας σ' εγρήγορση, για να τον προστατεύουμε και να τον φροντίζουμε τακτικά!
      Να 'σαι πάντα καλά γλυκό μου!!!:-)

      Διαγραφή
  13. Φίλε μου μην ψάχνεις παράδεισους, μόνο την πραγματικότητα. Και είναι σκληρή κάποιες φορές και άδικη. Αλλά είναι το μόνο που έχουμε για να μας κάνει να γίνουμε ευτυχισμένοι.
    Η ζωή χρόνια μου πέταγε πετραδάκια αλλά εγώ δεν ένιωθα κάτι... μέχρι που μου πέταξε ένα τούβλο και είδα την κόλαση. Ναι φίλε μου μπορεί να μην υπάρχουν παράδεισοι αλλά υπάρχει κόλαση.
    Παρ΄όλα αυτά η ζωή είναι υπέροχη, αρχή να την εκτιμάς και να μην την σπαταλάς.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Μαρία έχεις απόλυτο δίκιο για τους παραδείσους.Από μικρό παιδί μου είχαν εμφυσήσει ότι υπάρχει παράδεισος κι είναι αυτό που ζούμε, ώσπου μια μέρα ξύπνησα και γνώρισα πως ζούσα στην κόλαση!
      Θα σταθώ στην τελευταία(και πριν το καλό βράδυ) πρόταση προτροπής σου που τη βρίσκω εξαιρετική για όλους μας!!!
      Να 'σαι πάντα καλά, χαρούμενο βράδυ να περάσεις και χαίρομαι πολύ που τα ξαναλέμε μετά από καιρό!!!:-)

      Διαγραφή
  14. Νίκο μου απαραίτητη προϋπόθεση είναι να καταλάβουμε πως δεν είμαστε ηθοποιοί σε ένα αρχαίο δράμα και πως κάποια στιγμή αυτό θα τελειώσει και θα κατεβούμε στην πραγματικότητα.
    Αυτή είναι η πραγματικότητά μας και πρέπει να επιλύσουμε τις καταστάσεις μέσα μας που μας κρατούν δέσμιους ώστε να βρούμε το ‘’εγώ’’ μας , όχι με την εγωκεντρική έννοια αλλά με την αποδοχή και την κατανόηση της προσωπικότητάς μας και των δυνατοτήτων της. Ο ‘’εαυτός’’ είναι σημαντικότερος όλων για να υπάρχει ισορροπία μέσα μας και προσφορά σε ότι μας περιβάλλει.
    Στον παράδεισο που αναφέρεις επιβεβαιώνεις τον Κάρλ Γιούνγκ πως η ψυχή έχει δική της υπόσταση και υπακούει στους δικούς της κανόνες παραμορφώνοντας την πραγματικότητα και προσφέροντας στον Άντρα ένα όραμα για να ζήσει μέσα σε αυτό.
    Το κακό είναι πως ο Άντρας δεν χρησιμοποίησε την ‘’διαίσθηση’’ για να ισορροπήσει ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όραμα που του δόθηκε.
    Μα ποτέ δεν είναι αργά ! Τώρα ο Άντρας γνωρίζει την πραγματικότητα που την ονόμασε κόλαση, μόνο που ποτέ δεν ήταν στον παράδεισο παρά μόνο σε φανταστικές στιγμές κι έτσι ζει πάλι στον ίδιο κόσμο που ζούσε συνειδητοποιημένα όμως αυτή την φορά.
    Αν θα τον αλλάξει ή όχι;
    Αυτό εξαρτάται από την θέλησή του και την ψυχή του και μόνο ο ίδιος το γνωρίζει και μπορεί να κάνει τα βήματα.

    Καλημέρα καλέ μου ευαίσθητε Νίκο, χρόνια πολλά στο Σοφάκι σου και σας εύχομαι τα καλυτερότερα ….
    Καλό μήνα :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ με όλα όσα ανέφερες καλή μου Λεβίνα!Θα κρατήσω απ' όλα αυτό το τελευταίο... τη θέληση της ψυχής για την αλλαγή που έμαθε πια ότι σε τέτοια αδιέξοδα ο δρόμος γίνεται μονόδρομος!Κι η ψυχική ηρεμία είναι η ομορφότερη κι αληθινή υγεία.Και για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται ο απαραίτητος συναισθηματικός χρόνος απεξάρτησης, απ' τον "παράδεισο" του άλλου κι ειδικά όταν αυτός ήταν χρονικά αρκετά μακρύς.
      Να 'σαι πάντα καλά Λεβίνα μου και σ' ευχαριστούμε πάρα πολύ για τις ευχές σου!!!:-)

      Διαγραφή
  15. Πιστεύω απόλυτα πως όλα είναι με σοφία φτιαγμένα. Όλα ισορροπούν. Έτσι, όπως υπάρχει Κόλαση (και είναι εδώ), υπάρχει και Παράδεισος (που είναι επίσης εδώ). Εμείς οι άνθρωποι τα δημιουργούμε και τα δύο, κι ανάλογα μέσα τους βιώνουμε αυτό που στον καθένα ήταν γραφτό του να βιώσει για να πάρει τα μαθήματά του. Δεν είναι τυχαίο που έλεγαν οι πρόγονοί μας "Ουδέν κακόν αμιγές καλού". Όλα ισορροπούν. Το θέμα είναι να βρίσκουμε αυτή την ισορροπία, ν' απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή του Παραδείσου και της Κολάσεώς μας και να Μαθαίνουμε. Αυτός είναι ο σκοπός των ανθρώπων: η Μάθηση μέσα από το βίωμα.
    Καλή σου μέρα Νίκο! Τους χαιρετισμούς μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ ότι όλα είναι φτιαγμένα με Σοφία!Αλλά πως να ισορροπήσουν όταν γίνονται παιχνίδια στο μυαλό μας.Εμείς φταίμε φυσικά που αφήνουμε να εξελιχθεί αυτό το παιχνίδι Ευαγγελία μου, σε ποδοπάτημα... πάντως αν υπάρχουν τέτοιοι παράδεισοι τελικά θα 'ναι πολυδαίδαλοι και θα 'χουν πολλά επεισόδια... κάτι τέτοιον βιώνουμε όλοι σήμερα και γι' αυτό η δική μας ψυχική ικανοποίηση δεν πρόκειται-κατά την προσωπική μου άποψη πάντα-να προέλθει απ' αυτόν που επιλέγουμε για (συμ)παραστάτη στη σημαία!Άλλωστε τα όρια του Παραδείσου απ' την Κόλαση είναι δίπλα-δίπλα κι ίσως να μη μας είπαν τελικά όλη την αλήθεια, για το που πήγαν οι πρωτόπλαστοι, όταν εκδιώχθηκαν απ' τον Παράδεισο!
      Να 'σαι πάντα καλά και χαίρομαι πολύ που τα λέμε!!!Χαρούμενη βραδιά να περάσεις με την οικογένειά σου καλή μου φίλη!!!:-)

      Διαγραφή

Όλοι είστε ευπρόσδεκτοι, καλοδεχούμενοι και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψη και το σχολιασμό σας! Σχολιάστε ο,τι θέλετε με ευπρέπεια και διακριτικότητα, χωρίς να προσβάλλετε ή να θίγετε με οποιοδήποτε τρόπο άλλα πρόσωπα... δηλ. χωρίς βρισίδια και μπινελίκια βρε παιδιά και προ πάντων χωρίς greeklish... ε, τι την έχουμε αυτήν τη ριμάδα τη γλώσσα μας..! Κάπου εδώ μέσα σουλατσάρει και η αγάπη μου!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...