(=)ΛΟΓΙΣΜΟΙ!

Από τότε που βγαίνουμε στο φως με κλάματα, ζητάμε λίγη χαρά κι ολόκληρη ζωή.Κι έτσι περνάμε τον καιρό μας γράφοντας γράμματα σε Αϊ Βασίληδες.Είμαστε έτοιμοι απ' την αρχή να τσιμπήσουμε το δόλωμα.Δε μπαίνουμε καν στον κόπο να εξετάσουμε πως τα καλοδεχούμενα δώρα του, δεν ήταν αυτά που ζητούσαμε.Έρχονται μερικές στιγμές που αφαιρούμαστε και ξεχνάμε για λίγο την πόρτα της ψυχής μας ανοικτή.Δεν προσέχουμε... ίσως όμως να το κάνουμε κι επίτηδες.Κι αναρωτιόμαστε μετά τι ζητάμε σ' αυτά τα άγνωστα κι άγονα για μας μέρη!Δεν περάσαμε βέβαια να μετρήσουμε καλές στιγμές... ήλιο φωτεινό ζητούσαμε να χαρίσουμε και γεμίσαμε σκιές.
Χρωματίζουμε όνειρα και φτιάχνουμε ελπίδες.Μέσα απ' τα χώματα και τα υπόγεια προσπαθούμε να διακρίνουμε τη θέα των αστεριών.Να δούμε πέρα απ' τον ορίζοντα θέλουμε πολύ, αλλά πότε-πότε ξεχνιόμαστε και μας ξεβράζει γρήγορα το μέσα μας.Μαθαίνουμε κάπως αργά πως η πιο ονειρική φύση είναι η ομιχλώδης και για τούτο είναι επίφοβη...Αποζητάμε να εφημερεύουμε συνέχεια στις ψυχές των ανθρώπων, αλλά θαμπώνονται τα μάτια μας στο γκρίζο.Ψάχνουμε μέσα από ένα θολό και χνωτισμένο καθρέπτη τον αντικατοπτρισμό της ελευθερίας μας.Διαπιστώνουμε ότι έπρεπε να ήμασταν εμείς εκείνοι που διατυπώναμε τα θεωρήματα κι όχι εκείνοι που διαβάζαμε τις αποδείξεις.Γι' αντάλλαγμα μαθαίνουμε να δίνουμε.Παραβλέπουμε ότι ένας βράχος είμαστε, που τον σκάλισε το κύμα.Φτάνουμε να θεωρούμε όμορφο προορισμό ένα απλό "ονειρεμένο" δέσιμο, μόνον όταν δε γίνεται εφιάλτης.Κι όμως ταυτίζουμε τη λαχτάρα με μια ανεξέλεγκτη επιθυμία γι' αγάπη.Ξεπουλάμε την ψυχή μας και τα όνειρά μας ή μάλλον όχι, δεν τα "πουλάμε"... τα κλέβουν κι αυτά μέσα απ' τα χέρια μας.Δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να τσαλακωθεί, για να χωρέσουμε λίγο σ' έναν ολέθριο κόσμο.
Κι όταν πια για λίγο διολισθήσουμε στην αφαίρεση, καταλαβαίνουμε αργά πως δεν έχουμε κανένα νόημα στην πρόσθεση.Μένουμε άφωνοι μ' άδεια χέρια κι ένα γιατί, σαν ακροβάτες ενός ξεφτισμένου ονείρου κοιτάζοντας χτυπημένες ελπίδες στο κενό.Κι όσους μετά στερούν το χαμόγελό μας, ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε το delete.Πως να βρει έτσι το δρόμο το μυαλό ψηλαφιστά μεσ' τα σκοτάδια;Η σκέψη απέχει πολύ απ' την ενέργεια.Να βρούμε γρήγορα το χάρτη μας, για να μη χαθούμε!Επιμένουμε να παραμένουμε άνθρωποι και στο άθροισμα διαπιστώνουμε ότι απ' τα απωθημένα, τις τύψεις προτιμάμε!Εμπειρία συνήθως τα λένε αυτά οι άνθρωποι ή μήπως (-)λογισμό!