Σήμερα μου ΄ρθε να δημοσιεύσω ένα όμορφο κείμενο που διάβασα κάπου στο διαδίκτυο και μ΄ αντιπροσωπεύει πάρα πολύ.Άλλωστε όποιο ιστολόγιο και να το δημοσίευσε δεν ήταν δικό του.Άλλος το ΄πε... μόνο που αυτός που το ΄πε το κατάλαβε πάρα πολύ αργά.Βρίσκεται χαραγμένο στο μνήμα ενός Αγγλικανού Επισκόπου στο Westminster Abby(1100 μ.Χ.).Με δυο λόγια πάντως το ίδιο είχε πει κι ο Μαχάτμα Γκάντι:"Γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο".Μόλις όμως το διάβασα είπα αμέσως:"Ώπα Νικολάκη, εδώ είμαστε.Κάτι μου θυμίζει".Κι αμέσως μου ΄κανε κλικ μέσα μου και δεν το σκέφτηκα καθόλου να μην το δημοσιεύσω.Και να λοιπόν με περηφάνια σας το παρουσιάζω... ταρατατάααα!!!
Δε με νοιάζει αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε, αλλά μ΄ αρέσει η φιλοσοφία του και μου θυμίζει ένα κομμάτι του χαμένου μου εαυτού.Έτσι κάπως ξεκίνησα, απ΄ τα νεανικά μου ανήσυχα χρόνια περνώντας τον εαυτό μου μέσα από δόγματα και κοσμοθεωρίες.Από τότε όμως οι εποχές πέρασαν κι άλλαξαν πολλά και σήμερα που μιλάω δεν είμαι καν ο ίδιος.Το μόνο που μου έμεινε απ΄ όλη αυτήν την περιπέτεια, είναι αυτή η πικρή γεύση χάνοντας όλον το χρόνο μου αντίθετα, ενώ έπρεπε να κάνω το αυτονόητο κι αυτό που λέει, δηλαδή να ξεκινήσω από μένα.
"Όταν ήμουν νέος κι η φαντασία μου δεν είχε όρια, ονειρεύτηκα ν΄ αλλάξω τον κόσμο.Καθώς μεγάλωνα κι ωρίμαζε ο νους μου, ανακάλυψα ότι ο κόσμος δε θ΄ άλλαζε, έτσι περιόρισα κάπως τις βλέψεις μου κι αποφάσισα ν΄ αλλάξω μόνο τη χώρα μου.Κι αυτή όμως φάνηκε επίσης σταθερή.Καθώς πλησίαζα τα χρόνια της δύσης μου, σε μια τελευταία απελπισμένη προσπάθεια, συμβιβάστηκα ν΄ αλλάξω μόνο την οικογένειά μου, τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους, αλλά αλίμονο, αυτοί δεν ήθελαν με τίποτα.Και τώρα, καθώς κείτομαι στο νεκροκρέβατό μου, ξαφνικά συνειδητοποιώ:Αν είχα αλλάξει μόνο τον εαυτό μου πρώτα, έπειτα με παράδειγμα εμένα, θα ΄χα αλλάξει την οικογένειά μου.Με τη δική τους έμπνευση κι ενθάρρυνση, θα ΄μουν ικανός να βελτιώσω τη χώρα μου και-ποιος ξέρει-μπορεί να ΄χα αλλάξει και τον κόσμο ακόμα."
Πόσο δίκιο έχεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά η καμήλα δεν βλέπει την καμπούρα της....
Λυπάμαι που το λέω, αλλά κάποτε (ως οργισμένο νιάτο) θα άλλαζα τον κόσμο...τώρα είμαι τόσο κουρασμένη με όσα ο κόσμος μου φόρτωσε που ούτε καν το σκέφτομαι!
Όμως οι δυσκολίες με έκαναν να βρω εμένα και το θεωρώ δώρο...θα μπορούσα να φτάσω στα τελευταία μου και να αναρωτιέμαι ακόμη!
Όσοι εχουμε παιδιά ας τους μάθουμε το ελάχιστο... να βελτιώνονται καθημερινά ως άνθρωποι...
Αυτό θα είναι αρκετό .... τα υπόλοιπα θα τα βρουν!
Φιλιά καλημέρας!
Δε θέλω να κάνω συγκρίσεις γενεών, γιατί η κάθε μια έχει τη δική της ιστορία, αλλά διαπιστώνω μια αέναη χαλάρωση σ΄ αυτήν τη σημερινή που τείνει-θα ΄λεγα-προς ύπνωση.
ΔιαγραφήΠαλιά φωνάζαμε και κάναμε κάτι έστω κι αν κατά κάποιον τρόπο λίγο-πολύ δεν μας έλειπαν.Σ΄ αυτήν τη γενιά της κλέβουν τη ζωή και δεν ακούγεται καρφίτσα.
Τουλάχιστον στα παιδιά μου που δεν έζησαν τις χρυσές εποχές τις δικές μας, προσπαθώ να τους μάθω τα αυθεντικά ιστορικά δρώμενα, για να κατανοήσουν σε ποιο κόσμο ήρθανε.Και το σπουδαιότερο βέβαια είναι να κοιτάξουν βαθιά στην ψυχή τους και να μην πουληθούν.
Καλό σου απόγευμα μ΄ ένα τεράστιο και χαμογελαστό ήλιο!:-)
Η ειρωνια,καλε μου Νικο,ειναι,
ΑπάντησηΔιαγραφήπως ενα τεραστιο πανο ηταν στην πλατεια Συνταγματος
καποιες "αγανακτισμενες" στιγμες του...χμμμ
ξεχασμενου παρελθοντος που εγραφε ακριβως τουτο:
"ΑΝ ΘΕΣ Ν'ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ,ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ"
and then?
Nα εισαι παντα καλα...
Ήμουν εκεί, το ΄βλεπα κι έπαιρνα δύναμη.
ΔιαγραφήΑυτός που το δίπλωσε και το πήρε μαζί του, τι να ΄γινε agriomeli μου;Που πήγαν όλοι αυτοί οι "Καμμένοι" Έλληνες;
Έχω μια ιδέα... θα γύρισαν πίσω στην κλικ-κλικοχώρα!
Σε φιλώ "αγανακτισμένα"!:-)
Ξερεις μου θυμησες τον αλχημιστη με την αντιστροφη όμως ροτα , ξεκινησε να λαξεψει τον εαυτο του ,μεχρι να τον φτασει στο αριστο όπως νομιζε τελικα διαπιστωσα και εγω πως μεσα απο αυτους τους ομοκεντρους κυκλους να αλλαξω τον κοσμο και να αλλαξω και εγω κερδισα με πονο και δυσκολια ενα κομματι του εαυτού μου και την αυτοεκτιμηση μου μια μοναδικη αξια .Προσπαθω την γλυκοπικρη εμπειρια μου να την διδαξω στις κορες μου τωρα που ξεκινησαν τον δικο τους αγωνα σε φιλω
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι που λες marilise!
ΔιαγραφήΑυτό τελικά που μου ΄μεινε μέσα απ΄ αυτόν τον φαύλο κύκλο, είναι η ανακάλυψη του εαυτού μου.Ένιωσα τι σημαίνει πραγματικά άνθρωπος και ποιες οι ευαισθησίες του.Κι αυτό είναι η πιο μεγάλη κατάκτηση.Μαθαίνεις όλον τον κόσμο των συναισθημάτων κι αυτές τις εμπειρίες προσπαθώ να μεταδώσω στις δικές μου κόρες.Γιατί αυτός ο κύκλος ακόμα πιστεύω πως δε θα ΄ταν φαύλος αν είχαμε κάνει καλύτερη αλλαγή της σκυτάλης.
Καλή δύναμη!:-)
Να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω (Ασκητική, Νίκος Καζαντζάκης).
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι Μαρία, αλλά με τη σωστή σειρά!
ΔιαγραφήΤην καλημέρα μου!:-)
ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας..τι να πω τώρα;δε ξέρω..και τον εαυτό μας να αλλάξουμε , άμα όλα τα άλλα γύρω μας ειναι τα ίδια και χειρότερα,τότε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην απαισιοδοξείς ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ, γιατί στο τέλος τουλάχιστον θα ΄χουμε κερδίσει τον εαυτό μας.
ΔιαγραφήΚαλημέρα στην όμορφη Κύπρο μας!:-)
Χαίρε! Πολύ ωραίο το κείμενο, δεν το είχα ξαναδιαβάσει....συμφωνώ απόλυτα...αλλάζοντας τον εαυτό μας, μπορούμε να αλλάξουμε όλο τον κόσμο! Νομίζω πως ακόμα προλαβαίνεις να κάνεις την αλλαγή που ήθελες. Ποτέ δεν είναι αργά για κάποιον που θέλει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια :)
Μου άρεσε πολύ αυτό το κείμενο και θα ΄λεγα πως είναι και πολύ διαχρονικό.Μερικές φορές μας παίρνει πολύς χρόνος για να κατανοήσουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας.Αλλά τελικά ποτέ δεν είναι αργά, όπως πολύ καλά λες.Δεν ξέρω αν είσαι στην αρχή ή στο τέλος της διαδρομής σου, αλλά εύχομαι να μη χάσεις πολύ χρόνο!
ΔιαγραφήΚαλωσόρισες ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ... και θα τα λέμε!:-)