Τα μάτια της δεν αντικατοπτρίζουν αυτό που έψαχνε. Την κοίταξε, ικετεύοντας, παρακαλώντας την να κάνει το πρώτο βήμα σε αυτό που θα ήταν σημαντική η ανακάλυψη του. Στην ευκαιρία να είναι ελεύθερος από φόβο. Αλλά εκείνη δεν έκανε τίποτα. Την κοίταξε απλά, αναζητώντας απεγνωσμένα κάθε πιθανότητα ελπίδας, αλλά δεν το είδε. Αυτό που αντικατέστησε τη γκρεμισμένη ψευδαίσθηση του μεγαλείου, ήταν η νωθρότητα, που έφτανε για να χαθεί κάθε ελπίδα του. Ήταν γεμάτος απόγνωση. Κι όμως, αρνήθηκε να δεχτεί βοήθεια. Το χέρι της γλίστρησε από τον ώμο του. Δεν το σήκωνε άλλο σ' αυτόν. Για όλα όσα ξέρει εκείνος, ποτέ δε θα το έπιανε για να το κρατήσει. Τότε ήξερε ότι έπρεπε να ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι, με ή χωρίς εκείνη. Δε θα άφηνε τίποτα να τον σταματούσε. Δε θα μπορούσε. Με αυτόν τον τρόπο, όταν θα ένιωθε ισχυρότερος, θα μπορούσε να επιστρέψει δειλά σε εκείνη που κρατούσε λίγο πριν με τόση αγάπη και ίσως να καλωσόριζε την ελπίδα πίσω στην ζωή του. Στο μεταξύ όμως, έμεινε να φωνάζει μόνος του.
08 Νοεμβρίου 2021
2 σχόλια:
Όλοι είστε ευπρόσδεκτοι, καλοδεχούμενοι και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψη και το σχολιασμό σας! Σχολιάστε ο,τι θέλετε με ευπρέπεια και διακριτικότητα, χωρίς να προσβάλλετε ή να θίγετε με οποιοδήποτε τρόπο άλλα πρόσωπα... δηλ. χωρίς βρισίδια και μπινελίκια βρε παιδιά και προ πάντων χωρίς greeklish... ε, τι την έχουμε αυτήν τη ριμάδα τη γλώσσα μας..! Κάπου εδώ μέσα σουλατσάρει και η αγάπη μου!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καλησπέρα Νίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ευαίσθητη η ψυχή σου. Βγαίνει από τα αντανακλαστικά της γραφής σου αγαπητέ φίλε. Να είσαι καλά, να ευχηθώ καλό μήνα.
Σ' ευχαριστώ πολύ αγαπημένε μου φίλε!
ΔιαγραφήΣτιγμιαία ξεσπάσματα του μυαλού.
Την καλησπέρα μου στέλνω!
Επίσης καλό μήνα Γιάννη μου!!!