Ο ήλιος
δύει.
Η λάμψη της γης έμεινε.
Η λάμψη της γης έμεινε.
Έφυγε
κάποιο καλοκαίρι.
Εδώ είσαι, στο φθινόπωρο.
Δυο βήματα από την άνοιξη.
Δυο βήματα από την άνοιξη.
Πιο λίγο φως λάμπει τώρα.
Μετά το
δείλι του Οκτώβρη.
Πριν την
έξαψη του Δεκέμβρη.
Οι άνθρωποι
σε παραβλέπουν.
Σε μπέρδεψαν μέσα στα χρόνια.
Σε μπέρδεψαν μέσα στα χρόνια.
Τα τελευταία φώτα ξεθωριάζουν.
Υπάρχει μια
παγωμάρα γύρω σου.
Πλειάδες χάνονται
πριν βγει ο ήλιος.
Πεφταστέρια μυροβολούν χρυσάνθεμα.
Πεφταστέρια μυροβολούν χρυσάνθεμα.
Ώρα να
ξεφύγεις από αυτόν τον τόπο.
Από
θραύσματα, από βογγητά, από χάπια.
Αντανακλά ο ήχος της βροχής στα φύλλα σου.
Δε μπορείς να σταματήσεις να διαλογίζεσαι.
Είσαι η σοφία της καρδιάς του φθινοπώρου.
Αντανακλά ο ήχος της βροχής στα φύλλα σου.
Δε μπορείς να σταματήσεις να διαλογίζεσαι.
Είσαι η σοφία της καρδιάς του φθινοπώρου.
Μια
παγωμένη καρδιά που ποτέ δε λιώνει.
Ήσυχος, μυστήριος και απροσδόκητα όμορφος.
Θα κάνεις τη συγκομιδή στις σκέψεις σου.
Να προετοιμάσεις έναν μεγάλο ερχομό!
Ήσυχος, μυστήριος και απροσδόκητα όμορφος.
Θα κάνεις τη συγκομιδή στις σκέψεις σου.
Να προετοιμάσεις έναν μεγάλο ερχομό!
Παρατηρώ και στοχάζομαι τι γράφεις αλλά και πως το γράφεις. Είναι τέτοια η ευαισθησία σου Νίκο που ακόμα δεν αρκείσαι στον λυρισμό των λόγων σου αλλά και στην αισθητική της εμφάνισής τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εκπληκτικό. Την καλησπέρα μου φίλε.
Ήταν μια αφιέρωση σε έναν ίσως απαρατήρητο και παρεξηγημένο μήνα μερικές φορές!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου για το πάντα όμορφο σχόλιο σου!
Να είσαι πάντα καλά φίλε μου!