ΕΞΑΫΛΩΣΗ!

Μια παράσταση η ζωή.

Άνθρωποι γύρω ανύπαρκτοι.

Εξαϋλωμένοι στην αδιαλλαξία.

Απολιθώματα με μάσκα σελοφάν.

Παρέδωσε τα κλειδιά των ονείρων.

Ακολουθεί ένα αέρινο κουφάρι.

Περπατάει έξω από τοίχους.

Προτιμάει να σκαρφαλώνει.

Βαρέθηκε να οδηγάει εσωτερικές θάλασσες.

Ζωντανεύει μέσα σε ένα αρχοντικό γεμάτο δέντρα.

Κοιλοπονάει μέσα στο χαμόγελο τους.
Γιατί έχει κλειστεί εδώ μέσα;

Δε μπορεί να προσποιηθεί.

Πάτησαν τις σκέψεις του.

Χάνει τον εαυτό του.

Ερεθισμένος σε κάτι περισσότερο από όσα έχει δει.

Δε μπορεί να προβλέψει την πορεία.

Δεν αγκαλιάζει τη φαντασία τους.

Επεισόδια πολλά θα μαρτυρήσει.

Υπάρχει κάτι περισσότερο από όσα μπορεί να δει το μάτι!

Κοιτάζει τον ουρανό και αρχίζει να θυμάται πως να ελπίζει.
Πόσο ήθελε να φτάσει εκεί ψηλά από τα παιδικά του χρόνια!

Δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω από την τιμή και την αξιοπρέπεια.

Δε θέλει να γίνει ένας ακόμα ήρωας κάτω από το χώμα.

Όσοι τον είδανε είπανε πως έχει τρελαθεί.

Δυσκολεύεται να κοιτάξει το παρελθόν.

Αναμμένο φιτίλι είναι στα θεμέλια.

Κρατάνε ακόμα τα πυρομαχικά;

Δε θέλει άλλο να σκέφτεται.

Δε θέλει...

Χρειάζεται!